Το πολυαναμενόμενο παιχνίδι με την Ιταλία απέχει πλέον μόνο λίγες ώρες από την έναρξή του. Ο κόσμος που ακόμα ενδιαφέρεται για την Εθνική ομάδα, έχει έναν κόμπο στο στομάχι. Απέναντι στην φορμαρισμένη σκουάντρα ατζούρα που θέλει να μετατρέψει σε γιορτή το συγκεκριμένο παιχνίδι θα παραταχθεί μια ομάδα νέα, ανομοιογενής, με άπειρους παίκτες οι οποίοι καλούνται να την κρατήσουν όρθια ή μάλλον να τη σηκώσουν ξανά.
Το έργο τους δε θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τις πέντε μέρες που βρέθηκαν όλοι μαζί, η περισσότερη δουλειά αφορούσε στην πνευματική ανύψωση, ενώ και στις έξι προπονήσεις βασικός στόχος ήταν να μπορέσουν οι παίκτες να επικοικωνήσουν καλύτερα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Να μάθουν να παίζουν και πάλι σαν “ένα”, ο ένας για τον άλλον. Κακά τα ψέμματα, αν η ομάδα παρουσιαστεί ανταγωνιστική απέναντι στην Ιταλία θα είναι κερδισμένη.
Οι κακεντρεχείς περιμένουν στη γωνία. Περιμένουν μια πεντάρα για να πατήσουν πάλι επί πτωμάτων κάνοντας την πιο εύκολη κριτική που μπορεί να γίνει σε ομάδα. Κανείς δεν αντιλέγει πως αυτό είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο. Όλοι το έχουν σκεφτεί. Ωστόσο κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι αυτή η νοοτροπία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζεται η Εθνική ομάδα. Τα νέα αυτά παιδιά χρειάζονται στήριξη.
Χρειάζονται στήριξη για να μείνουν όρθιοι στην πιο δύσκολη δοκιμασία που έχουν μπροστά τους. Ακροβατώντας σε ένα τεντωμένο σκοινί, ο Σταφυλίδης, ο Φετφατζίδης, ο Μάνταλος, ο Σιόβας και τα υπόλοιπα παιδιά πρέπει να μπουν στο Ολίμπικο απόλυτα συγκεντρωμένοι με σκοπό να χαρούν ένα μεγάλο παιχνίδι. Να παίξουν με πάθος και διάθεση να προσφέρουν στην ομάδα και τότε όλοι θα είναι ικανοποιημένοι. Η εικόνα του “ρίψασπι” των προηγούμενων αγώνων ήταν ενοχλητική.
Είναι λοιπόν αυτό το παιχνίδι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τα παιδιά αυτά να δείξουν ότι μπορούν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο. Να αντιληφθούν και οι ίδιοι ότι μπορούν να βγάλουν την ομάδα από το τέλμα στο οποίο οι ίδιοι την έφεραν. Αν δεν το κάνουν τώρα, σε αυτό το ματς, με αυτό τον αντίπαλο, τότε πότε θα το κάνουν; Πότε θα αρχίσουν να πιστεύουν πάλι στους εαυτούς τους;
Μακάρι να μην πέσουν από το σκοινί.
