Το τελευταίο πράγμα που θα κάνω είναι να επικεντρωθώ στο κομμάτι της διαιτησίας αναφορικά με όσα έγιναν στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού κόντρα στην Ξάνθη. Οι Πράσινοι έβγαλαν την ανακοίνωση τους, εκφράζουν ξεκάθαρα την άποψη τους για τις δύο φάσεις που κρίθηκαν στο ματς και ουσιαστικά έκριναν το παιχνίδι και κάπου εκεί μπαίνει μια άνω τελεία.
Το κακό είναι ότι και ο Δώνης, κάτι σπάνιο στο διάστημα που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, έριξε το βάρος στη διαιτησία και όχι στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας του. Ασφαλώς και έχει το δικαίωμα – και μάλιστα πρώτος από όλους – να σχολιάζει και να επικρίνει όταν πρέπει τις διαιτητικές αποφάσεις. Γιατί και ο ίδιος κρίνεται σε κάθε αγώνα και το επαγγελματικό του μέλλον συνδέεται αρκετά και με τα σφυρίγματα και τα… φαλτσοσφυρίγματα. Όμως στην περίπτωση του Παναθηναϊκού σημασία έχει το… δάσος και όχι το δέντρο.
Το αποτέλεσμα μετράει στο ποδόσφαιρο και η ήττα από την Ξάνθη είναι άλλη μια ΑΠΟΤΥΧΙΑ και για τον προπονητή και για τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ακόμα και αν οι Πράσινοι παρουσίαστηκαν βελτιωμένοι και αισθητά πιο “ενεργοί” στο παιχνίδι τους, τα προβλήματα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι δεν έχουν λυθεί. Η ίδια συζήτηση “ανακυκλώνεται” από την αρχή της σεζόν και για όσο διάστημα θα υπάρχει αυτός ο αγωνιστικός “γρίφος” της δυσκολίας στη δημιουργία και εκτέλεση φάσεων, τόσο θα ταλαιπωρείται το Τριφύλλι. Είτε παίζει με τον Κολοβό που είναι “ψευτοεννιάρι” στην κορυφή της επίθεσης, είτε με τρεις στράικερ. Το ντεφορμάρισμα συγκεκριμένων παικτών και ενδεχομένως ο αργός και προβλέψιμος τρόπος επιθετικής ανάπτυξης του Παναθηναϊκού, έχει οδηγήσει το Τριφύλλι σε αυτή την κατάσταση και τα γκολ μοιάζουν πλέον με την αναζήτηση του “κρυμμένου θησαυρού”! Το “κερασάκι” σε αυτή τη… χαλασμένη τούρτα είναι η αμυντική αφέλεια που δείχνουν οι Πράσινοι στα παιχνίδια τους και η κακή αντίδραση έμπειρων ποδοσφαιριστών, κάτι που φάνηκε και στο ματς με την Ξάνθη.
Ο λόγος που δεν κέρδισε ο Παναθηναϊκός στη Ριζούπολη είναι ο… προφανής. Δεν σκόραρε περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο! Έλειψε το “καθαρό μυαλό” στην τελική προσπάθεια, έλειψε το “αγχολυτικό” του γκολ, έλειψε το επιτυχημένο εναλλακτικό πλάνο. Γιατί κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Δώνη ότι δεν προσπάθησε να ανακατέψει την… τράπουλα. Όμως ότι και αν έκανε στο παιχνίδι, πολύ απλά δεν του βγήκε. Και αυτό, καλώς ή κακώς, το χρεώνεται…
