Ο Ντέιβιντ Μπλατ έπραξε ό, τι θα έκανε κάθε γενναίος άνθρωπος που προσβάλλεται από μια δύσκολη και επίπονη ασθένεια. Αποδέχθηκε δημόσια την κατάστασή του και έδωσε ελπίδα σε πολύ κόσμο αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο εκείνος δίνει τη μάχη του.
Διάβασα την επιστολή του σε διάδρομο νοσοκομείου ενώ περίμενα να ολοκληρώσει ο πατέρας μου την πρώτη του χημειοθεραπεία. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις τελείωσε ήταν να του την διαβάσω λέξη προς λέξη. Με άκουσε προσεκτικά κι ενώ από την φύση του είναι σκληρός και δυνατός άνθρωπος θεωρώ ότι πήρε ακόμα περισσότερο κουράγιο.
Ξέρεις σε δύσκολες ασθένειες ένα από τα βασικά «πνευματικά καρκινώματα» που πρέπει να ξεφορτωθείς γρήγορα είναι το «γιατί ρε μαλάκα σε μένα»; Όσο πιο γρήγορα καταλάβεις πως φίδια δεν υπάρχουν μόνο στην αυλή σου, αλλά σε πολλές αυλές του κόσμου, τόσο πιο γρήγορα θα μπεις στην σωστή λογική που είναι η μάχη.
Οι άνθρωποι έχουμε μια περίεργη σκέψη σε τέτοιες καταστάσεις. Και οι ασθενείς και οι δικοί τους άνθρωποι το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι αυτό το «γιατί σε μένα». Μπορεί να είναι σκληρό και δύσκολο αλλά η σκέψη του «γιατί ΟΧΙ σε μένα»; Ίσως και να είναι πιο χρήσιμη για τη δύσκολη πορεία που έρχεται.
Ο Μπλατ έδωσε στον δικό μου πατέρα και σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους που διάβασαν την επιστολή του το μοναδικό τρόπο να νικήσεις. Πολλοί με την ίδια ασθένεια με εκείνον, ίσως και να ακολουθήσουν κατά γράμμα ότι ανέφερε, άλλοι κρατούν το μήνυμά του: «Αποδέχομαι, ελπίζω και μάχομαι με αξιοπρέπεια”. Αυτό πολλές φορές ακόμα και στη μάχη της ζωής δίνει νίκες.
Ο Μπλατ δεν θα δικαιολογούσε ποτέ τα όσα λάθη μπορεί να έκανε πέρσι και να τα έμπλεκε με την κατάστασή του, αυτό το αποδεικνύει και η στιγμή που επέλεξε να κάνει την αποκάλυψή του. Ούτε θα αποτελεί για τον ίδιο άλλοθι η υγεία του για την επόμενη σεζόν. Οι μάχες του Ολυμπιακού και η μάχη του Μπλατ είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και ποτέ μα ποτέ μην κάνουμε το λάθος να τα μπλέξουμε.
Stay Strong coach
