Καλώς τον κι ας …άργησε

Ο ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό ήταν οι δυο ομάδες που κλήθηκαν να μετάσχουν σ’ αυτήν τη … λειψή, δεύτερη αγωνιστική των πλέι οφ και τα – συνολικά – ενενήντα έξι λεπτά (σ.σ. μαζί με τις καθυστερήσεις και των δυο ημιχρόνων) που διήρκησε η μεταξύ τους αναμέτρηση στο «Απόστολος Νικολαϊδης» δε στάθηκαν αρκετά για ν’ αναδείξουν νικητή. Ναι μεν οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν στο 46′ μ’ ένα όμορφο γκολ του Μπεργκ έπειτα από κακό υπολογισμό του Τσίμιροτ, αλλά η αντίδραση του «Δικεφάλου» ήταν – σχεδόν – άμεση μ’ ένα εξίσου υπέροχο γκολ του Χαρίση, στο 49′, μένοντας αμφότεροι στο 1-1.
 
Η ομάδα του κ. Στραματσιόνι είχε σπουδαία ευκαιρία στο 8′, αλλά ο – παρολίγον «μοιραίος» για τον ΠΑΟΚ την περασμένη Τετάρτη – Γλύκος, πραγματοποίησε εξαιρετική επέμβαση σε κοντινό πλασέ του Μπεργκ, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του. Αυτή, μαζί με το οριζόντιο δοκάρι του Σουηδού επιθετικού στο 77′ ήταν οι σημαντικότερες ευκαιρίες για τους «πράσινους». Πάραυτα, το αποτέλεσμα είχε περισσότερο «γλυκιά» γεύση για τον κ. Ιβιτς και τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι απώλεσαν σημαντική ευκαιρία για την ολική ανατροπή στο 56′, όταν σε συνθήκες αντεπίθεσης ο Ροντρίγκεζ έβγαλε παράλληλη σέντρα που αποδείχτηκε λίγο πιο δυνατή για τον επερχόμενο Αθανασιάδη.
 
Φυσικά, δε θα μπορούσε να είναι αυτός ο κύριος και πιο σημαντικός λόγος του θετικού πρόσημου που μπήκε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση για τον «Δικέφαλο», αλλά μια σειρά από σημαντικότατες παραμέτρους. Ηταν ένας εκτός έδρας αγώνας, σε μια από τις πλέον δύσκολες έδρες και κόντρα σ’ έναν αντίπαλο που είχε σημαντική ανάγκη για το απόλυτο αποτέλεσμα. Πάλεψε στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα – από το 20′ και μετά – με αριθμητικό μειονέκτημα, καθώς ο Αλέξανδρος Τζιόλης αποβλήθηκε για πρώτη φορά στην εν Ελλάδι καριέρα του, με απευθείας κόκκινη για σκληρό μαρκάρισμα στον Ζέκα.
 
Η αντίδραση του υψηλόσωμου, διεθνούς χαφ αμέσως μετά το μαρκάρισμα, με τις εκφράσεις του μαρτυρούν πολλά. «Δεν τον είδα … », έλεγε και ξαναέλεγε προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει κι ο ίδιος τί ακριβώς συνέβη. Μια εικόνα μετά το τέλος της αναμέτρησης, με τον ίδιο να κάθεται πάνω σ’ ένα από τα … «μπαούλα» ιματισμού απαρηγόρητος, με το κεφάλι σκυμμένο και τους συμπαίκτες του να περνούν και να τον εμψυχώνουν επιδεικνύοντας στήριξη κι αλληλεγγύη, σταθερές από τις οποίες άντλησαν δυνάμεις για αυτό που συνολικά παρουσίασαν το βράδυ της Κυριακής, δηλαδή ισχυρό χαρακτήρα κι αντίστοιχη προσωπικότητα, τα οποία μπολιασμένα με πάθος τους αντάμειψαν με το βαθμό της ισοπαλίας και πολύ περισσότερο με την αναγνώριση των φίλων του για τη μεγάλη προσπάθεια που κατεβλήθη από όλους.
 
Από το σημείο της αποβολής και μετά άλλαξαν όλα για τον ΠΑΟΚ καθώς έχασε έναν ποδοσφαιριστή με νευραλγικό ρόλο και στη δημιουργία αλλά και ανασταλτικά, ειδικά στο χώρο μπροστά από την περιοχή όπως επίσης και στα στημένα. Το 4-1-4-1 έγινε 4-4-1 και σα να μην έφτανε αυτό, ο Σέρβος τεχνικός είδε τον Ζάιρο, που αντικατέστησε τον – εκτός ρυθμού λόγω της ίωσης που τον ταλαιπώρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας – Μακ, ν’ αποχωρεί με νέο τραυματισμό οκτώ λεπτά μετά την είσοδό του, χάνοντας τον – εκ νέου – με θλάση και τον Σκόνδρα να περνά στη θέση του, με τον Κίτσιου να προωθείται από τη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα σ’ αυτήν του αντίστοιχου εξτρέμ.
 
Τα … κακά μαντάτα δεν ολοκληρώθηκαν εκεί για το «Δικέφαλο», αφού στο 79′ ο Ροντρίγκεζ, που έβγαλε την ασίστ στο σκόρερ Χαρίση, ζήτησε αλλαγή λόγω κόπωσης κι ο Μυστακίδης πέρασε αντί αυτού. Το τέλος της αναμέτρησης βρήκε και τις δυο ομάδες να διαμαρτύνονται για τη διαιτησία αποζητώντας η κάθε μια τα δίκια της και πιθανό κάτι περισσότερο εν όψει της συνέχειας. Οι γηπεδούχοι επικεντρώνουν στις προσωπικές μονομαχίες του Τζαβελλα με τον Λέτο κι οι άνθρωποι του «Δικεφάλου» σε δυο δυνατές προβολές των Κουτρουμπή – Ταυλαρίδη αντίστοιχα.
 
Η ουσία όμως είναι πως ο ΠΑΟΚ παίρνει πόντους, μέσα από αντιξοότητες, μέσα από αγώνες με υψηλό βαθμό δυσκολίας, μέσα από σκληροτράχηλα ντέρμπι εξασφαλίζοντας πολύ μεγάλο ποσοστό αυτοπεποίθησης, η έλλειψη της οποίας κατά το πρόσφατο παρελθόν τόσο πολύ του έχει κοστίσει. Βγάζει πείσμα, καταθέτει πάθος, που τον βοηθούν να καλύψει αγωνιστικές αδυναμίες, είτε στο δεξί άκρο της άμυνάς του, είτε σε κενά μπροστά από την περιοχή του που έδωσαν δυνατότητα να βγουν συνεργασίες από τον αντίπαλο. Την ίδια ώρα όμως, παρουσιάστηκε πολύ πιο βελτιωμένος στα στημένα, κόντρα σ’ έναν ικανότατο αντίπαλο στον συγκεκριμένο τομέα. Βγάζει αντίδραση και εισπράττει ουσία του, στοιχεία στα οποία έχει σημαντική συμμετοχή κι ο Βλάνταν Ιβιτς. Στοιχεία που αναζητούνταν όλη τη σεζόν αλλά αυτά έκαναν σποραδικά την εμφάνισή τους. Κάλλιο αργά παρά … ποτέ.   
 
Ετσι λοιπόν, σε δυο αγωνιστικές με ΑΕΚ εντός και Παναθηναϊκό εκτός, μετρούν μια νίκη με ανατροπή και μια ισοπαλία αντίστοιχα, έχοντας καλύψει το βαθμολογικό μειονέκτημα με το οποίο ξεκίνησαν τη μίνι διοργάνωση και περιμένουν τον εξ αναβολής αγώνα της δεύτερης αγωνιστικής. Τυχόν νίκη της «Ενωσης» τη φέρνει μπροστά από τον πρωτοπόρο σήμερα ΠΑΟΚ, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα τον διατηρεί στην κορυφή με τέσσερις βαθμούς, όσους έχουν κι οι «πράσινοι», στους δυο είναι η ΑΕΚ και στον ένα βαθμό ο Πανιώνιος.
 
Μετά την αναπροσαρμογή των αγωνιστικών, έχει μια εβδομάδα μπροστά του να πάρει ανάσες και να εκμεταλλευτεί το χρόνο της μιας εβδομάδας για να παρουσιαστεί «φρέσκος» σε μια εβδομάδα στη Νέα Σμύρνη, ενώ στο μεσοδιάστημα η ΑΕΚ θα δώσει δυο αγώνες, έναν για το Κύπελλο κι ένα για την αναβληθείσα αγωνιστική κι ο Πανιώνιος έναν. Τρεις ημέρες πριν από το μεταξύ τους αγώνα δηλαδή. Μια αναμέτρηση για την οποία η τεχνική ηγεσία δε θα έχει στη διάθεσή της τους τιμωρημένους Τζιόλη – Κάτσε και τους τραυματίες Κωνσταντινίδη – Ζάιρο. Τίποτα δεν έχει κριθεί με τα 2/6 της αγωνιστικής διαδρομής να έχουν καλυφθεί ως τώρα από τον ΠΑΟΚ. Απλά δόθηκαν σημαντικά δείγματα γραφής από όλους κι αυτά επιτρέπουν στον «Δικέφαλο» να διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για την κατάκτηση της πρώτης θέσης, αρκεί να παραμείνει αποτελεσματικός, σοβαρός και συγκεντρωμένος.
 
Στο μεταξύ, μια μέρα νωρίτερα, η Κ17 των Αγγελου Ζαζόπουλου, Πάμπλο Γκαρσία απέτισε το δικό της φόρο τιμής στη συμπλήρωση των 90 ετών από την ίδρυση του συλλόγου κατακτώντας το πρωτάθλημα, καθώς στον τελικό που διεξήχθη στο γήπεδο του Περιστερίου επικράτησε 2-1 της Ξάνθης (18′ Χατζηστραβός, 42′ Τζοβάρας – 26′ Μελιόπουλος). Νεαρά ταλαντούχα παιδιά με όνειρο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ιδεατό σενάριο μέσα από την ομάδα που «ανδρώνονται». Δεν είναι απόλυτα στο χέρι τους να το υλοποιήσουν, αλλά αυτοί είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές κι έχοντας δίπλα τους κατάλληλους ανθρώπους, με χαρακτήρα ηγέτη, όπως αδιαμφισβήτητα τέτοιος είναι κι ο Ουρουγουανός τεχνικός πλέον, έχουν σημαντική βοήθεια στο να πετύχουν. Πάνω απ’ όλα να είναι γεροί …
 
Τίποτα δεν είναι δεδομένο …
 
Και κάτι πιο … προσωπικό. Η δική μας «οικογένεια», η τηλεοπτική είναι πιο «φτωχή» πλέον, καθώς ένας άνθρωπος που γνωρίσαμε στη δουλειά, από αυτούς που δε γνωρίζετε οι περισσότεροι, επειδή ανήκουν στην κατηγορία αυτών που πηγαίνουν στα γήπεδα τέσσερις ώρες πριν από κάθε αγώνα, τραβούν καλώδια, τοποθετούν τις κάμερες και σχεδόν ποτέ δεν μπαίνουν μπροστά από αυτές για να τους δουν, άσχετα αν οι ίδιοι φροντίζουν για να έχουν όσοι βλέπουν την εκάστοτε μετάδοση εικόνα ως εικονολήπτες που είναι.
 
Επίσης, είναι οι ίδιοι που θα φύγουν και περίπου δυο ώρες μετά καθώς πρέπει να αντιστρέψουν τη διαδικασία που προηγήθηκε της σέντρας, του τζάμπολ του οτιδήποτε, έχοντας εισπράξει και … μπόλικα σχόλια από την κερκίδα ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Ο ασπρομάλλης – αν και δεν είχε συμπληρώσει τα πενήντα του χρόνια – Δημήτρης. Φίλος μου, με την έννοια του όρου δεν ήταν, παρά ένας από τους αρκετούς συναδέρφους, γρανάζια σ’ αυτήν την παραγωγική διαδικασία που λέγεται τηλεοπτική παραγωγή. Το ίδιο απαραίτητος όσο το κάθε ένα από αυτά. Συναντιόμασταν στο γήπεδο, χαιρετιόμασταν και συνεργαζόμασταν. Ενα ακόμη πράγμα που το θεωρούσαμε δεδομένο, αφού τα τελευταία χρόνια, μια φορά την εβδομάδα ανταμώναμε στο γήπεδο, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ ….
 
Δυστυχώς πλέον δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια καθώς την περασμένη Πέμπτη η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά. Το λιγότερο που μπορώ και θέλω προσωπικά να κάνω, ως ένα ελάχιστο «ευχαριστώ» για τα κοινά μας βιώματα είναι να τον μνημονεύσω από αυτήν εδώ τη «γωνιά», που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία μας στα γήπεδα και να ευχηθώ καλή δύναμη στους ανθρώπους του. Να τον θυμούνται και να τον τιμούν. Καλό σου ταξίδι Δημήτρη …