Το θέμα είναι στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, ο Πορτογάλος τεχνικός και οι διεθνείς, να ανασυνταχτούν άμεσα και να παλέψουν για τους κόπους δύο χρόνων σε ένα ματς. Σε ένα ενενηντάλεπτο όπου θα πρέπει να βγει στο έπακρο το μεγαλύτερο ελληνικό προσόν, το πάθος, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Δεν υπάρχει χρόνος για μεμψιμοιρίες, για κατήφειες, για ανάληψη ή ρίψη ευθυνών. Υπάρχει μόνο χρόνος για ηρεμία, περισυλλογή, ψυχολογική και ηθική ανάταση. Τρεις μέρες όπου ο καθένας στις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος πρέπει να αναλογιστεί το ρόλο του και να δώσει το 100% των δυνάμεων και των δυνατοτήτων του.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι ώρα για ποδοσφαιρικές αναλύσεις και «ξέσκισμα» σάρκας. Ο Σάντος και οι παίκτες του ξέρουν καλύτερα τι δεν έχει πάει καλά ως τώρα. Αυτοί είναι και οι μόνοι αρμόδιοι να προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατάσταση. Να φέρουν τα πάνω κάτω στον όμιλο.
Όπως περίτρανα έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, η επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων δεν το΄ χει και σε τίποτα να τα καταφέρει. Αρκεί να βάλει για μια φορά στο EURO 2012 τα «καλά» της. Αυτά που φόραγε το 1979 όπως θα θυμάται καλά ο Νικολούδης ή αυτά που φόραγε το 1993 όπως θα θυμάται καλά ο Μαχλάς ή αυτά που φόραγε το 2004 όπως θα θυμάται ο Βρύζας.
Και στις τρεις περιπτώσεις η Εθνική πετυχαίνοντας ένα γκολ στους Ρώσους (ΕΣΣΔ το 79) έπαιρνε ιστορικές προκρίσεις. Γιατί να μην το κάνει και τώρα; Ένα γκολ είναι αρκετό για να επισκεφτούμε και το Γκντανσκ, μετά τη Βαρσοβία και το Βρότσλαβ.
