Με αφορμή την τελευταία πώληση -του Μανωλά στη Ρόμα- αισθανόμαστε την ανάγκη να αναδείξουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Διότι, πλέον, έχει αποκτήσει μία λαμπερή βιτρίνα, μπροστά στην οποία στέκονται πολλές ευρωπαϊκές ομάδες. Ακόμη και εκείνες που έχουν βαρύ όνομα, όπως για παράδειγμα η Αρσεναλ, η Γιουβέντους, η Νάπολι και η Ρόμα, οι οποίες εξέτασαν την περίπτωση του Μανωλά. Ή η Μπενφίκα που πέρυσι απέκτησε τον Φέισα και τώρα πήρε από τον Ολυμπιακό και τον Σάμαρη για να τον κάνει κάτοικο Λισσαβόνας.
Ειλικρινά δεν έχει προηγούμενο σε άλλη ελληνική ομάδα, αλλά ούτε και στον ίδιο τον πρωταθλητή, ότι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από πέρυσι το καλοκαίρι. Το υπογραμμίζαμε και τον προηγούμενο μήνα με αφορμή τη συμμετοχή του στο International Champions Cup: το όνομα του Ολυμπιακού έχει μεγαλώσει πολύ. Όποιος ποδοσφαιριστής φιλοδοξεί να εκτοξεύσει την καριέρα του, επιλέγει τους Πειραιώτες, όπου οι συνθήκες εργασίες είναι ιδανικές.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως ο Αφελάι προτίμησε τα μέρη μας για να παίξει στον πρωταθλητή Ελλάδας, ελπίζοντας να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του, που είχε «πληγωθεί» τα προηγούμενα χρόνια, εξαιτίας συχνών τραυματισμών. Ο Ολυμπιακός πέτυχε όλα τα παραπάνω με πολύ δουλειά πάνω σε ένα σχέδιο δράσης που οραματίστηκε η διοίκησή σου και το υλοποιεί με υποδειγματικό τρόπο, αυτή η τεράστια προσωπικότητα του ισπανικού ποδοσφαίρου, ο Μίτσελ. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο στον άκρως ανταγωνιστικό κόσμο του ποδοσφαίρου.
Πόσο μάλλον για μία ομάδα η οποία προσπαθεί να «σπάσει» τα στενά ποδοσφαιρικά σύνορα της Ελλάδας και να διακριθεί στην Ευρώπη. Παρεμπιπτόντως, όταν μιλάμε για διάκριση στην Ευρώπη, θα επαναλάβουμε την προσωπική μας άποψη, σύμφωνα με την οποία μία μεγάλη πορεία μπορεί να πραγματοποιηθεί ευκολότερα στο Europa League.
