Πέρασμα «Μενικάλι»

Παρά ταύτα, παρά, δηλαδή, τις τουλίπες και τα λοιπά άνθη, η εικόνα που παρουσίασε ο Αρης ήταν, ξανά, κάκιστη. Ομάδα χωρίς χημεία, χωρίς αγωνιστική επικοινωνία μεταξύ των παικτών της, χωρίς, έστω, κάποια καλά κομμάτια αγώνα που να παραπέμπουν σε ποδοσφαιρικό σύνολο. Τα ίδια σημάδια με το προηγούμενο παιχνίδι, το πρόπροηγούμενο και πάει λέγοντας, χωρίς την παραμικρή βελτίωση, χωρίς κάποιο αισιόδοξο φως αλλαγής. 
 
Υποτίθεται, πως όσο πλησίαζε το ματς, το οποίο, εν πολλοίς, θα δείξει τον δρόμο της ανόδου (στην προκειμένη περίπτωση το ματς με τον Πανσερραϊκό)  η εικόνα της ομάδας θα άλλαζε προς το καλύτερο, πείθοντας με τις επιδόσεις της. Ο Αρης, ούτε άλλαξε, ούτε πείθει με τα κατορθώματά του. Και αυτό είναι που ανησυχεί περισσότερο, παρά η απειλή του Πανσερραϊκού, ο οποίος υπ΄ αυτές τις συνθήκες αγωνιστικής ανυπαρξίας του αντιπάλου του, μπορεί βάσιμα να ελπίζει στο μέγιστο δυνατό, ενόψει του ντέρμπι του Σαββάτου.
 
Εκτός, κι αν μέχρι τότε, οι κίτρινοι μεταμορφωθούν και αποδείξουν, επί χόρτου, τις δυνατότητες του ρόστερ που διαθέτουν. Όχι, πως ακόμη κι έτσι, μ΄ αυτή την εικόνα που εκπέμπουν, δεν μπορούν να κερδίσουν τους Σερραίους. Ας μην είμαστε υπερβολικοί και ισοπεδωτικοί! Όμως, αναμφίβολα, δημιουργούν φόβους και ερωτηματικά στους φιλάθλους τους.      
 
Για το ντέρμπι που έρχεται στο «Κλ. Βικελίδης», επιφυλάσσομαι να τα ξαναπούμε εκτενέστερα, εντός της εβδομάδας. Αλλωστε όσο «ζεσταίνεται» η ατμόσφαιρα, τόσο καλύτερα.