Στη χώρα που ανακαλύπτεις σε καθημερινή βάση νέους λόγους για να δώσεις τον ορισμό της κατάντιας. Στα χώματα που κάποτε οι πραγματικοί επαναστάτες φρόντισαν να πατούν τώρα οι μονίμως ατιμώρητοι και εγκεφαλικά πειραγμένοι “άνθρωποι”.
Τέτοιοι κατοικούν μπόλικοι σε αυτή τη χώρα.
Αυτοί που έχουν νόημα ζωής να ακυρώνουν το δικό σου καθημερινό νόημα.
Αυτοί που με όπλο την αμάθεια τους φροντίζουν να σε κάνουν να ξεχνούν τα στοιχειώδη που έμαθες.
Αυτοί που με τον εγωκεντρισμό στα μέσα δικτύωσης δημιουργούν επαναστάσεις του Κ (όπου Κ βάλτε από καναπέ μέχρι κώλου, με το συμπάθιο).
Αυτοί που μαζεύονται σε ένα γήπεδο πίνουν 2 τσιγάρα και με τη δύναμη του όχλου και την αδυναμία εφαρμογής του νόμου τα κάνουν ίσιωμα.
Αυτοί που όταν δεν έχει γήπεδο πηγαίνουν σε παρελάσεις, εθνικές εορτές και σημαντικές επετείους αδιαφορώντας για το πραγματικό νόημά τους και αλλάζοντας το νόημα. Τι τους νοιάζει για το δικό σου νόημα. Εσύ πρέπει να τους ανέχεσαι.
Αυτοί που πρώτα αλλάζουν χάρτες, νόμους, άδειες και τελικά κυβερνήσεις επειδή δε τους έκανε το χατήρι και στο δελτίο ειδήσεων της επόμενης τριετίας βάζουν τα κλάματα που το ρέμα πήρε τη βίλα τους.
Αυτοί που πηγαίνουν το παιδί τους στην παρέλαση και σχολιάζουν (έως και διαμαρτύρονται γι’ αυτό) το μαύρου χρώματος αριστούχο παιδί που κρατάει τη σημαία μας. Λες κι εμείς δεν έχουμε τέτοια παιδιά στη Γερμανία ή στην Αμερική…
Αυτοί που έχει τρία αυτοκίνητα στο φανάρι κι όμως κλέβουν για να πάνε πρώτοι, έτσι για τη μαγκιά ρε φίλε.
Αυτοί που παρακολουθούν αγώνες των παιδιών τους και βρίζουν από άλλα παιδιά μέχρι διαιτητές. Μπροστά στα παιδιά. Φυσικά είναι οι ίδιοι που μετά διαμαρτύρονται όταν κάποιοι (μπορεί και τα παιδιά τους) τα κάνουν λαμπόγυαλο στα γήπεδα. Λες και δε τους έδωσαν αυτοί το παράδειγμα…
Αυτοί που στη χαρά και στο γλέντι γεμίζουν στάδια πόλεις και δρόμους και στην αποτυχία το μόνο που ξέρουν είναι να γυρίζουν την πλάτη.
Αυτοί τους οποίους κοροϊδεύουν ορισμένοι ανύπαρκτοι τύποι στη βουλή καθορίζοντας το μέλλον τους. Τύποι που οι ίδιοι τους έστειλαν εκεί. Και θα τους ξαναστείλουν σε πρώτη ευκαιρία, είτε γιατί τους βλέπουν στην τηλεόραση είτε γιατί κάτι τους έταξαν. Και δεν έμαθαν τίποτα 30 χρόνια τώρα. Συνεχίζουν να πιστεύουν σε ότι τους τάζουν.
Αυτοί που “επαναστατούν” βγάζοντας σέλφι σε μια διαδήλωση μια μέρα για τη Μακεδονία και μετά το ξαναθυμούνται στην παρέλαση.
Αυτοί που έκλειναν σχολεία και πριν 30 χρόνια επειδή η τότε κυβέρνηση ήθελε να σταματήσει τις πενταήμερες εκδρομές.
Αυτοί που αγανακτούσαν και έβγαιναν απ’ τα ρούχα τους όταν κάποτε υπουργός ήθελε να κλείσει τα ποτάδικα στις 03.00 και όχι στις 05.30.
Αυτοί που φωνάζουν κάθε μέρα δεν έχω λεφτά να περάσω και το τριήμερο πηγαίνουν βόλτες στα χιονοδρομικά
Αυτοί που έλαβαν μια απίστευτη κληρονομιά από τους προγόνους τους, ζουν στην ομορφότερη χώρα του κόσμου και όμως φροντίζουν με τη συμπεριφορά και τις επιλογές τους να τη μετατρέπουν σε ανέκδοτο…
Αυτοί μείναμε και αυτοί θα είμαστε όσο ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ τουλάχιστον τα παιδιά μας.
Χρόνια πολλά στη χώρα που “ηρωϊκά” ανέχεται όλους αυτούς.
