Σε κάθε ευκαιρία, πρωταγωνιστές του ποδοσφαίρου σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη αναφέρουν πως ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους δε γίνεται. Ποιος μπορεί να πει ότι έχουν άδικο…
Με την άρση των μέτρων, στην Ελλάδα επήλθε χαλάρωση σχεδόν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μοναδική εξαίρεση ο αθλητισμός. Πρόσφατα η Ολυμπιονίκης μας Κατερίνα Στεφανίδη αναρωτήθηκε πως γίνεται να μην επιτρέπεται έστω ένας μικρός αριθμός θεατών στα στάδια την ίδια στιγμή που διεξάγονται συναυλίες και έχουν ανοίξει τα μπαρ και τα μπουζούκια (με απογευματινό μάλιστα ωράριο).
Όπως μπορεί ο κόσμος να πάει σε ένα κλειστό χώρο με προσοχή, με τον ίδιο τρόπο, ίσως λίγο καλύτερη οργάνωση θα πάει και σε αθλητικούς χώρους, ανοικτούς ή κλειστούς. Δε γίνεται να πηγαίνουμε με μάσκα σε εμπορικά κέντρα και εκκλησίες και να μην μπορούμε να πάμε σε ένα κλειστό γυμναστήριο (εννοείται με αποστάσεις) ή ακόμη περισσότερο σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Ο αθλητισμός είναι πλέον επαγγελματικός σε όλα του τα επίπεδα και η απουσία εισιτηρίων, κοινού, έχει πολλαπλές ζημιές για τα σωματεία και τους αθλητές.
Είτε γιατί τα σωματεία έχουν απώλεια χρημάτων και κάνουν μειώσεις – ή δεν πληρώνουν – στους αθλητές, είτε σε ατομικό επίπεδο οι χορηγοί κλείνουν την κάνουλα με την οποία ζουν οι πρωταθλητές που ουδέποτε είχαν σοβαρή κρατική οικονομική βοήθεια σε σπορ εκτός ποδοσφαίρου (Βλέπε στίβο, βόλεϊ, πόλο και πολλά ακόμη).
Δια στόματος Ηλία Πουρσανίδη η ΠΑΕ ΟΦΗ πρωτοστάτησε από το τέλος προηγούμενης σεζόν ζητώντας να γίνει δοκιμαστικά με κάποιο μικρό αριθμό θεατών η πρώτη κίνηση επιστροφής του κόσμου στα γήπεδα. Δυστυχώς φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Ουδείς αρνείται πως η διαδικασία επιστροφής πρέπει να γίνει με σχέδιο και απόλυτη πειθαρχία στις αποστάσεις. Οι ομάδες γνωρίζουν (και αν όχι θα φροντίσουν να βλέπουν) από ποιου τηρούνται ή όχι τα μέτρα. Ασφαλώς θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός θεατών αναλογικά με τη χωρητικότητα του κάθε γηπέδου και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι οι θεατές θα κάθονται με αποστάσεις στην εξέδρα. Σε όποιους δεν αρέσει θα μένουν στο σπίτι τους να βλέπουν το ματς αγκαλίτσα με τους φίλους τους.
Κάτι αντίστοιχο, σαφώς με μικρότερο αριθμό ατόμων θα μπορούσε να γίνει στο μπάσκετ και στα άλλα σπορ.
Για κάποιον που έχει κάνει αθλητισμό δεν υπάρχει αγώνας χωρίς θεατές. Είτε σε ατομικό είτε σε ομαδικό επίπεδο αθλείσαι θέλεις να παρουσιάσεις τη δουλειά σου. Είναι σαν να λες σε ηθοποιούς να παίξουν σε άδειο θέατρο… Δε στέκει…
Ευχάριστο θα ήταν να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά αξιοποιώντας την πρόταση-σκέψη του ΟΦΗ. Με τη βοήθεια των υπολοίπων ομάδων, ομοσπονδιών, αθλητών, προκειμένου σταδιακά να επιστρέψει στα γήπεδα κάποιος αριθμός φιλάθλων. Αυτών που αγαπούν τα σπορ και θα τηρήσουν τους κανόνες ασφαλείας για να έχουν δικαίωμα να βρίσκονται εκεί. Έστω και στα μισά παιχνίδια της ομάδας τους, με δεδομένο ότι θα εναλλάσσονται προκειμένου να διατεθούν περισσότερα εισιτήρια από τις ομάδες, έστω και σε χαμηλότερες τιμές.
