Μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για τα τεκταινόμενα στον Αρη τα τελευταία χρόνια, εξέφρασε ένα πολύ γνωστό μέλος της οικογένειας του συλλόγου. Ο κ. Τάσος Δεσύπρης, πρώην αντιπρόεδρος του ΑΣ και της Λέσχης Φίλων Αρη, με καταχώρησή του σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης τοποθετείται για όλους και για όλα, κάνοντας παράλληλα την αυτοκριτική του:
«Εδώ και 2,5 χρόνια ζούμε στην πατρίδα μας την πλήρη κατάρρευση όλων όσων κτίσαμε από την μεταπολίτευση και μετά. Κατάρρευση αξιών, κοινωνική, οικονομική, θεσμική. η νοοτροπία του περιούσιου λαού, που όλοι τον αδικούν ενώ ταυτόχρονα του χρωστούν τα πάντα, η λογική της ήσσονος προσπάθειας, το πελατειακό κράτος, η διαφθορά, το έλλειμμα στην παιδεία, τα συντεχνιακά συμφέροντα, η διαπλοκή είναι οι κυριότερες αιτίες για το σημερινό αδιέξοδο. Για δεκαετίες μέσα στην ευδαιμονία που ζούσαμε με δανεικά, κανείς σχεδόν δεν προβληματιζόταν για το αύριο. Η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου λειτουργούσε με ιδιοτέλεια, δημαγωγία και λαϊκισμό η απλώς σιωπούσε. Κάποιες ελάχιστες φωνές που κατά καιρούς άρθρωσαν έναν διαφορετικό λόγο για την πορεία της χώρας λοιδορήθηκαν, κάποιοι απειλήθηκαν και τελικά βρέθηκαν εκτός συστήματος, όπως συμβαίνει συνήθως με όσους δεν είναι λαϊκιστές, δεν χαϊδεύουν αυτιά αλλά λειτουργούν με ορθολογισμό σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας…. Έτσι φτάσαμε σήμερα στην χρεοκοπία, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων, τα επόμενα χρόνια η χώρα να ξεπουλήσει για ένα κομμάτι ψωμί το σύνολο σχεδόν του πλούτου της στους πρώην δανειστές και νυν επενδυτές..
Ως ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά φαινόμενα, ο αθλητισμός αποτελεί ένα υποσύνολο με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Τα δυο μεγαλύτερα και πιο εμπορικά αθλήματα το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, βρέθηκαν μετά τον νόμο του 1980 περί επαγγελματικού αθλητισμού στα χέρια ανθρώπων με οξεία ανεπάρκεια, χαλαρή ηθική, και ανύπαρκτο σύστημα αξιών. Η μεγάλη πλειοψηφία των Π.Α.Ε και Κ.Α.Ε λειτουργεί με υποτυπώδη οργάνωση, αδιαφανείς διαδικασίες και έλλειψη επιχειρηματικής λογικής. Ο δε έλεγχος από την πολιτεία είναι ελλιπής, μεροληπτικός, με ασαφείς κανόνες και θεσμούς και μη διακριτούς ρόλους. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα αναξιόπιστο και χαμηλής ποιότητας προϊόν που γεννά βία, χρέη και εύκολο πλουτισμό για πολλούς, με μαύρο και παράνομα αποκτηθέν χρήμα. Τέλος όπως η συντριπτική πλειοψηφία της οικονομικής και όχι μόνο δραστηριότητας στην χώρα, ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι και βαθειά κρατικοδίαιτος, αφ ενός λόγω της εξάρτησης του από τον μέχρι σήμερα κρατικό Ο.Π.Α.Π, ο οποίος μοιράζει αφειδώς τεράστια ποσά χωρίς κανένα ιδιωτικοοικονομικό κριτήριο εμπορικότητας και ανταποδοτικότητας, παρά μόνο με πολιτικές αποφάσεις και αφ ετέρου λόγω των πολύ μεγάλων χρεών προς την εφορία τα οποία προκύπτουν από την μη απόδοση από τις ομάδες των παρακρατούμενων φόρων των αθλητών και του Φ.Π.Α, καθιστώντας έτσι το κράτος στην ουσία πιστωτή. Κατά καιρούς όταν τα χρέη αυτά φτάνουν σε υψηλότατα επίπεδα οι πολιτικοί -με τα ανάλογα φυσικά ανταλλάγματα- θεσπίζουν διάτρητους νόμους και χαρίζουν τεράστια ποσά στις ομάδες, εις βάρος φυσικά των ελλήνων φορολογούμενων προσδοκώντας εκτός των άλλων και στην ψήφο των φιλάθλων.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μια Π.Α.Ε, ο Άρης Θεσσαλονίκης, μετά από αγώνες διαρκείας του κόσμου του, με μπροστάρη τον μεγαλύτερο και πλέον ρηξικέλευθο σύνδεσμο φιλάθλων στην Ελλάδα τον SUPER.3, πέρασε σε δυο στάδια στα χέρια του κόσμου του. Αρχικά το 2004 με την μεταβίβαση του 85% των μετόχων του σε 9 πρόσωπα προερχόμενα από τις τάξεις του ερασιτέχνη συλλόγου. Στην συνέχεια το 2006 με την ίδρυση της Λέσχης Φίλων Άρη. Το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα αυτό εγχείρημα καθώς και η Π.Α.Ε Άρης, δεν έχουν κατά την άποψη μου την εξέλιξη που όλοι μας οραματιστήκαμε για τους παρακάτω λόγους:
1. Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει βασικές έννοιες όπως: τι είναι ιδιοκτήτης μιας Α.Ε., τι είναι Δ.Σ. μιας Α.Ε., τι προβλέπει ο νόμος περί Α.Ε, τι προβλέπει το καταστατικό της Α.Ε. κ.λ.π. Επιπροσθέτως ποια είναι τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη και των μελών του Δ.Σ. τα οποία ο ίδιος εκλέγει και διορίζει. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει σοβαρές στρεβλώσεις στην δομή και λειτουργία της Π.Α.Ε. Άρης και της Λ.Φ.Α. χαρακτηριστικά αναφέρω, δυο πρόσφατες απόψεις που διατυπωθήκαν από τον πρόεδρο της Λ.Φ.Α και ένα σλόγκαν του σωματείου που καταδεικνύουν το μέγεθος της στρέβλωσης.
Η πρώτη στην πρόσφατη έκτακτη Γ.Σ… της Λ.Φ.Α. κατά την οποία μεταξύ των άλλων ανάφερε ότι “δεν μπορούμε να βάζουμε χέρι στην διοίκηση της Π.Α.Ε” !!! πρωτοφανής άποψη εκπροσώπου της ιδιοκτησίας Α.Ε. Φανταστείτε τον Λάτση να δηλώνει το ίδιο για την διοίκηση της Eurobank, ή τον Υπουργό ενέργειας, ο οποίος είναι εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού λαού, για την διοίκηση της κρατικής Δ.Ε.Η, η τον Πανόπουλο για την διοίκηση της Ξάνθης. Αλίμονο αν ο ιδιοκτήτης μιας Α.Ε. δίνει λευκή επιταγή στην διοίκηση που ο ίδιος διορίζει. Απαιτείται να γνωρίζει τα πάντα και όταν κρίνει ότι θίγονται τα συμφέροντα της εταιρείας του να παρεμβαίνει επιβάλλοντας την θέληση του. Αν αυτό δεν αρέσει στα μέλη του Δ.Σ. της εταιρείας απλά παραιτούνται. Πολύ περισσότερο το Δ.Σ της Λ.Φ.Α θα πρέπει να λειτουργεί όπως όλοι οι ιδιοκτήτες παγκοσμίως, διότι η Π.Α.Ε δεν τους ανήκει αλλά και αυτοί είναι εκλεγμένοι από χιλιάδες μέλη, όχι μόνο για να διοργανώνουν αξιέπαινες εκδηλώσεις όπως πέναλτι στο ημίχρονο, ή αιμοδοσίες, ή ημερίδες για τους ανέργους αλλά κυρίως για να προασπίζουν τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας που εκπροσωπούν. Θα ήθελα να ήξερα αν τα μέλη του Δ.Σ της Λ.Φ.Α ήταν οι ίδιοι ιδιοκτήτες της Π.Α.Ε και κάθε χρόνο εισέφεραν από την τσέπη τους εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ θα είχαν την ίδια άποψη και θα πολιτεύονταν με τον ίδιο τρόπο;
Η δεύτερη σε συνέντευξη του σε τοπικό ραδιόφωνο λίγες μέρες μετά στην οποία δήλωσε ότι θα πρέπει να αλλάξει το καταστατικό και να προβλεφτεί μια θέση εκπροσώπου της Λ.Φ.Α στο Δ.Σ της Π.Α.Ε. Η απόλυτη παρεξήγηση δεδομένου ότι από τα 10 μέλη του παρόντος Δ.Σ της Π.Α.Ε τα 9 είναι εκπρόσωποι της Λ.Φ.Α, αφού η ίδια τα εξέλεξε και τα διόρισε, και το ένα είναι εκπρόσωπος του Α.Σ όπως επιτάσσει ο νόμος. Εκ του καταστατικού η του νόμου προβλεπόμενες θέσεις σε Δ.Σ Α.Ε, έχουν οι ενίοτε μειοψηφούντες μέτοχοι, ή τρίτοι, οι οποίοι επειδή δεν μπορούν βάσει του ποσοστού τους να διορίζουν μέλη στο Δ.Σ τους δίνεται η δυνατότητα αυτή από το καταστατικό ή τον νόμο. Στην Δ.Ε.Η για παράδειγμα το ελληνικό δημόσιο -που είναι ο μέτοχος της πλειοψηφίας με 51%- διορίζει όλα τα μέλη του Δ.Σ πλην δύο μελών που από το καταστατικό της εταιρείας προβλέπεται να τα διορίζουν οι εργαζόμενοι για να τους εκπροσωπούν.
Το δε σλόγκαν αναφέρει τον όρο “ελέγχουμε”. Ο απόλυτος σουρεαλισμός δεδομένου ότι κανένας ιδιοκτήτης δεν ελέγχει την εταιρεία του απανταχού της γης. Έλεγχο στις Α.Ε ασκούν οι εποπτικοί και ελεγκτικοί φορείς της πολιτείας (εφορία, ΙΚΑ, υπουργείο εμπορίου κ.λπ.). Ο ιδιοκτήτης δεν ελέγχει, αντιθέτως ελέγχεται μαζί με την εταιρεία του, αφού ο ίδιος καθορίζει και επιβλέπει τα πάντα, ασχολούμενος συνεχώς με τα πεπραγμένα του διοικητικού του συμβουλίου και όχι μια η δυο φορές τον χρόνο, με κίνδυνο να βρεθεί προ εκπλήξεων και τετελεσμένων.
Το πρόβλημα ξεκινά από την πρώτη μέρα της ίδρυσης της Λ.Φ.Α. Σοβαρό μερίδιο ευθύνης φέρει ο πανίσχυρος τότε πρόεδρος της Π.Α.Ε, και ιδρυτικό μέλος της, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την στήριξη που του παρείχε το συνδεσμικό κίνημα, την προσωπική του εμπλοκή με το άρθρο 44 μέσω των εμπραγμάτων εγγυήσεων που έδωσε (πράγμα που τον τιμά), καθώς και τις δεδομένες αλλά υπερεκτιμημένες από τον ίδιο ικανότητες του, έστησε ένα καθεστώς και παγίωσε μια νοοτροπία με:
.Μια Λ.Φ.Α που έδινε λαϊκή νομιμοποίηση της ηγεσίας του, είχε ελάχιστη και επιλεκτική ενημέρωση, μηδαμινή συμμετοχή στα δρώμενα, μέχρι του σημείου να χρειάζεται την άδεια του για να εκδώσει μια ανακοίνωση!!!
.Έναν ακραία συγκεντρωτικό τρόπο διοίκησης με επίκεντρο τον ίδιο και ένα Δ.Σ που σπανίως συνεδρίαζε, αποτελούμενο από μέλη περιορισμένων δυνατοτήτων στην πλειοψηφία τους (για να μην έχει σοβαρό αντίλογο αλλά και λόγω παραγοντικής πενίας), που απλά συμπλήρωναν τις θέσεις του Δ.Σ.
. Έναν παραιτηθέντα πλέον εργαζόμενο των γραφείων και έναν τότε συνεργάτη και σήμερα εργαζόμενο εξ’ Αθηνών, τους οποίους ανέδειξε και κατέστησε προνομιακούς συνομιλητές και συνδιαμορφωτές της πολίτικης του. Όταν βέβαια αποφάσισε να τους επαναφέρει εντός πλαισίων ήταν ήδη πλέον πολύ αργά.
.Έναν κακώς εννοούμενο “τσαμπουκά”, ο οποίος οδήγησε ενίοτε σε σοβαρές δικαστικές διαμάχες της Π.Α.Ε με τρίτους.
Βέβαια πρέπει να επισημανθεί η καθοριστική συμβολή του στην υπαγωγή της Π.Α.Ε στο άρθρο 44, στην αναγέννηση της πλήρως απαξιωμένης εικόνας της, στην αλματώδη ανάπτυξη του σχεδόν ανυπάρκτου εμπορικού τμήματος (sports cafee, μπουτίκ, μπυραρία κ.λ.π), στην συσπείρωση του κόσμου με ένα γεμάτο και γιορτινό γήπεδο, και στην έντονη και στιβαρή παρουσία της Π.Α.Ε στα όργανα του ποδοσφαίρου. Όλα αυτά ταυτόχρονα με την δημιουργία περίπου 5.0000.000? ζημιών την ίδια περίοδο (2004-2009) με μια σεζόν στην β΄ εθνική.
2. Ορισμένες πτυχές του προαναφερθέντος καθεστώτος και της νοοτροπίας δεν άλλαξαν κατ’ ελάχιστον μετά την αλλαγή σκυτάλης στα Δ.Σ της Π.Α.Ε και της Λ.Φ.Α το 2009. Η Λ.Φ.Α συνέχισε να είναι απλός παρατηρητής των δρώμενων χωρίς καμία εμπεριστατωμένη ενημέρωση και παρεμβατική συμμετοχή. Η απαξίωση του σωματείου και των μελών του από το νέο Δ.Σ της Π.Α.Ε, αλλά και από τους δυο προαναφερόμενους και αναβαθμισμένους προνομιούχους εργαζόμενους, ήταν συνεχής και προκλητική. Απόψεις όπως δεν μπορεί όποιος δίνει ένα πενηντάρικο τον χρόνο να έχει λόγο”, είναι στην ημερησία διάταξη. Παράλληλα βέβαια πολλές φορές προσέτρεξαν στην Λ.Φ.Α έστω και για καμία εκατοσταριά τέτοια πενηντάρικα, ακόμα και για να πληρωθεί ο λογαριασμός των κομμένων κινητών.. Η απαξίωση άγγιζε ακόμα και πρόσωπα του Δ.Σ της Λ.Φ.Α. είναι αδιανόητο λίγο καιρό μετά την εκλογή του νέου Δ.Σ της Λ.Φ.Α, εργαζόμενος των γραφείων να ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει κάποια από τα νεοεκλεγέντα τότε μέλη του Δ.Σ του σωματείου να γνωρίζουν τα οικονομικά της Π.Α.Ε, διότι δεν τους ξέρει και δεν τους έχει εμπιστοσύνη. Και είναι ακόμη ποιο αδιανόητο οι θιγόμενοι μπροστά του να μην αρθρώνουν λέξη, στερούμενοι προφανώς της ελαχίστης αξιοπρέπειας και παραγοντικού αναστήματος. Είναι πασίδηλο τελικά ότι η καρέκλα έστω και ευνουχισμένη αλλά και η ανέξοδη δημοσιότητα είναι στο DNA του νεοέλληνα.
3. Τα μέλη της Λ.Φ.Α ποτέ δεν συμμετείχαν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των εξελίξεων διότι:
.Οι Γ.Σ διεξάγονται μια φορά τον χρόνο ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον τρεις και να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. (π.χ. ολοήμερη ή Σαββατοκύριακο)
.Στις Γ.Σ ο κανόνας είναι οι αντεγκλήσεις, το κλίμα φόβου, η ελλιπής και ασαφής ενημέρωση, ο περιορισμένος χρόνος για τοποθετήσεις, η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου με ψυχραιμία και επιχειρήματα.
.Πέραν των Γ.Σ δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα συνάθροισης των μελών σε πολύ πιο συχνή βάση για την ζύμωση και την ανταλλαγή απόψεων.
.Ποτέ δεν υπήρξε συγκεκριμένη εικόνας, με κρυστάλλινη διαύγεια, της κατάστασης της Π.Α.Ε σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, εμπορικού, αγωνιστικό, νομικό). Το ελάχιστο που θα έπρεπε να γίνεται κάθε χρόνο είναι να κατατίθεται στο Δ.Σ της Λ.Φ.Α ένας ρεαλιστικός, αναλυτικός και μελετημένος προϋπολογισμός, να συζητείται, να εγκρίνεται η να απορρίπτεται. και φυσικά στην συνεχεία να παρακολουθείται η υλοποίηση του βήμα προς βήμα .
4. Τα κριτήρια επιλογής των προσώπων που στελεχώνουν τα Δ.Σ της Π.Α.Ε και της Λ.Φ.Α είναι σχεδόν ανύπαρκτα. περιορίζονται στο πόσο Αρειανός δηλώνει ο καθένας, η πόσο πιστός είναι σε πρόσωπα η καταστάσεις. Εκλέχθηκα 2 φορές στο Δ.Σ της Λ.Φ.Α χωρίς ποτέ ουσιαστικά να παρουσιάσω αναλυτικά τις απόψεις , τους στόχους , και την αντίληψη μου για τον Άρη. Η ευθυκρισία κάθε ενεργού πολίτη, βάσει της οποίας διαμορφώνονται οι επιλογές του, προϋποθέτει ρεαλιστικές αναλύσεις, τεκμηριωμένες απόψεις, και αιτιολογημένες προτάσεις, πράγματα σχεδόν άγνωστα σε μας.
5. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία από όλους μας, όχι μονό στον σεβασμό των διαφορετικών απόψεων, αλλά ούτε καν στην αποδοχή της ύπαρξης τους, χαρακτηριστικό φαινόμενο απαίδευτων σε δημοκρατικές διαδικασίες κοινωνιών.
6. Ποτέ δεν κάναμε μια σοβαρή και νηφάλια δημόσια συζήτηση για το τι ακριβώς θέλουμε από την ομάδα μας ούτε θέσαμε συγκεκριμένους στόχους και τρόπους για την επίτευξη τους.
7. Η Λ.Φ.Α και η Π.Α.Ε τα τελευταία 3 χρόνια δεν έχουν δώσει σαφές στίγμα στον χώρο του αθλητισμού. Υπάρχει έλλειμμα παράγωγης ιδεολογίας, θέσεων και προτάσεων για όλα τα θέματα που απασχολούν τον χώρο, καθώς και ισχνή παρουσία στα κέντρα των αποφάσεων και στα όργανα του ποδοσφαίρου. Ο μόνος θεσμός παράγωγης ιδεολογίας, θέσεων και προτάσεων στον σύλλογο είναι πλέον το συνδεσμικό κίνημα που ευτυχώς καλύπτει εν μέρει, το έλλειμμα αυτό.
Διετέλεσα μέλος του Δ.Σ. της Π.Α.Ε από το 2004 έως το 2006. Μεταπήδησα στο Δ.Σ της Λ.Φ.Α από το οποίο αποχώρησα το 2010. Ταυτόχρονα ήμουν για πολλά χρόνια αντιπρόεδρος του Δ.Σ του Α.Σ, έως τον Ιανουάριο του 2011 οπότε και παραιτήθηκα. Κατά την διάρκεια της θητείας του πρώην προέδρου της Π.Α.Ε ενώ είχα εντοπίσει τα προβλήματα σιώπησα, συμβιβάστηκα, υπήρξα κατά το κοινώς λεγόμενο “γλάστρα”, αποτελώντας έτσι μέρος του προβλήματος, γεγονός που δεν με τιμά καθόλου. Για αυτό άλλωστε έχω κάνει και την αυτοκριτική μου, στην Γ.Σ του σωματείου το 2009.
Συμμετείχα το 2009 ενεργά σε όλες τις διαδικασίες για την αλλαγή του Δ.Σ. της Π.Α.Ε, υποστηρίζοντας με θέρμη το νέο σχήμα, πιστεύοντας ότι υπήρχε ισχυρή βούληση, ώστε να διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα. Δέχτηκα πριν τις εκλογές την τιμητική πρόταση να είμαι μέλος του. Αρνήθηκα διότι ήδη ήμουν μέλος των Δ.Σ. της Λ.Φ.Α και του Α.Σ. Μετά τις εκλογές ήμουν σε καθημερινή βάση κοντά στο νέο Δ.Σ. της Π.Α.Ε, προσπαθώντας με όλες μου τις δυνάμεις, να συμβάλλω ώστε να οργανωθούμε και να λειτουργήσουμε σε υγιείς βάσεις με υπευθυνότητα, σοβαρότητα, και τεχνοκρατική αντίληψη. Από τους πρώτους μήνες διαπίστωσα εκ νέου πολλά προβλήματα, όπως σοβαρότατη ανεπάρκεια γνώσεων, αλόγιστα έξοδα, αναβλητικότητα, μπερδεμένη σκέψη, έλλειψη ρεαλισμού, σαχλαμάρα, προχειρότητα, ανοργανωσιά, άγνοια κινδύνου. Προσπάθησα επανειλημμένως να αναδείξω τα προβλήματα αυτά στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. της Λ.Φ.Α, με συγκεκριμένα γεγονότα, στοιχεία, και επιχειρήματα. Η ανταπόκριση που είχα ξεκινούσε από αδιάφορη, εξελισσόταν σε χλιαρή, και κατέληγε στην λογική να πάμε να τα πούμε στους οργανωμένους φιλάθλους!!! Υπηρέτησα το οργανωμένο κίνημα φιλάθλων του Άρη, όντας για πολλά χρόνια μέλος του Δ.Σ. του SUPER.3, γεγονός που το θεωρώ τιμη μου. Ανδρώθηκα μέσα στον σύνδεσμο, συμμετείχα κατά το δυνατόν στις πρωτοβουλίες του, ασπάστηκα τις αρχές του οι οποίες με ακολούθουn μέχρι και σήμερα. Ο σύνδεσμος αυτός έδωσε μακροχρόνιους και δύσκολους αγώνες, για να αναδείξει εκτός των άλλων, νέους και άφθαρτους παράγοντες, με ικανότητες, εντιμότητα, γνώσεις, και ισχυρή προσωπικότητα, προκειμένου να στελεχώσουν διοικητικά τον σύλλογο. Θα ήταν προδοσία σε αυτούς τους αγώνες, οι παράγοντες αυτοί, να προστρέχουν πίσω στους οργανωμένους φιλάθλους, για να τους λύσουν εκείνοι τα προβλήματα που ανακύπτουν κάθε φορά. Με αυτόν τον τρόπο θα δήλωναν ουσιαστικά ανεπάρκεια, και παραγοντικό νανισμό , προσπαθώντας να μεταθέσουν τις ευθύνες τους στις πλάτες των οργανωμένων.
Είχα επισημάνει μεταξύ των άλλων, ότι ο υποτυπώδης και ανεδαφικός προϋπολογισμός που είχε γίνει, θα οδηγούσε σε ετήσιες ζημίες εκατομμυρίων ευρώ. Προσπάθησα να επιστήσω την προσοχή όλων στο γεγονός ότι αν συνεχίσουμε ως Λ.Φ.Α να λειτουργούμε όπως με τον πρώην πρόεδρο, δηλαδή με αδράνεια και σιωπή, κινδυνεύουμε σοβαρά μετά από δυο τρία χρόνια πιθανών συνεχόμενων υπέρογκων ζημιών, να βρεθούμε προ αδιεξόδου, To αδιέξοδο αυτό θα συνίσταται στο ότι διότι δεν θα μπορούσαμε ως Λ.Φ.Α να τις καλύψουμε, δεδομένης της δυνατότητας μας να χρηματοδοτούμε ετησίως την Π.Α.Ε με ποσά της τάξης των 300.000?-500.000?. με αποτέλεσμα να εμφανιστεί κάποιος, που θα τις καλύψει μέσω των αναγκαστικών Α.Μ.Κ, θα πάρει έτσι την πλειοψηφία του Μ.Κ, και αυτομάτως θα καταστεί ιδιοκτήτης, εξοβελίζοντας την Λ.Φ.Α. από την ιδιότητα αυτή. Οι δυο τελευταίοι ισολογισμοί (2009-2010 και 2010-2011), η πρόβλεψη για ζημίες άνω των 5.000.000? για την χρήση 2011-2012 και οι δηλώσεις για τα 2.500.000? δανεικά που πιθανόν -αναγκαστικά κατά την εκτίμηση μου- θα μετοχοποιηθούν, επαληθεύουν τις προβλέψεις. Η ανάγκη κάλυψης των δυο τελευταίων Α.Μ.Κ, κατέστησε μετόχους την “Άρης Eμπορική”, η οποία ανήκει σε φυσικά πρόσωπα -ένας εκ των οποίων είναι ο νυν πρόεδρος της Π.Α.Ε – με ποσοστό 16.2% και τον Α.Σ. με ποσοστό άνω του 30%. Αυτό συνέβη διότι οι ζημίες που έγιναν, ήταν πολύ μεγαλύτερες από την δυνατότητας της Λ.Φ.Α να τις καλύψει. Το ότι ο Α.Σ έφτασε να κατέχει άνω του 30% του Μ.Κ της Π.Α.Ε οφείλεται στο γεγονός της μη απόδοσης εις ολόκληρο των εκ του νομού δικαιωμάτων του από την χρήση γηπέδου, τα εισιτήρια αγώνων, τα ενοίκια κ.λ.π., δημιουργώντας του τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης. Η συμμετοχή του Α.Σ. στις Α.Μ.Κ της Π.Α.Ε μέσω της μετοχοποίησης των ποσών που του οφείλονται, τίθεται κάθε χρόνο εκβιαστικά (αν δεν συμμετάσχει ο Α.Σ. δεν μπορεί να κλείσει η Α.Μ.Κ, δεν θα πάρουμε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα, κ.λ.π.). Αυτό ξεκίνησε ως πρακτική από την εποχή της θητείας του πρώην προέδρου της Π.Α.Ε και συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα. Ως αντιπρόεδρος του Α.Σ., έχω μεγάλη ευθύνη, διότι δεν διεκδίκησα με το σθένος και την επιμονή που επέβαλλαν οι περιστάσεις, τα νόμιμα και δίκαια για τον ερασιτέχνη σύλλογο. Ο πρόεδρος και το Δ.Σ. του Α.Σ., χρόνια παλεύουν σε μια άνιση για τους ίδιους και τον σύλλογο μάχη, με προσωπικό κόστος και αυταπάρνηση, προκειμένου να τον κρατήσουν όρθιο. Ο Α.Σ. λειτουργεί με την λογική της μάνας, που προτιμά να θυσιαστεί για το παιδί της. Το παιδί αυτό όμως είναι το πιο μεγάλο, και θα έπρεπε -αν είχε την παρρησία- να είναι δυνατό και αυτάρκες, ώστε να φροντίζει την μάνα και τα 23 μικρά αδελφάκια του, όπως επιτάσσει πρώτα από όλα η λογική και η ηθική. Είναι παράλογο και ανήθικο ο Α.Σ. των πενιχρών εσόδων, που διατηρεί 23 τμήματα με χιλιάδες αθλητές, να χρηματοδοτεί ετησίως την Π.Α.Ε των δεκάδων εκατομμυρίων αντιστοιχών εσόδων, αντι να συμβαίνει το αντίθετο, οδηγούμενος έτσι μέσα από ένα σπιράλ αποδόμησης στον μαρασμό.
Στην ομιλία μου στην Γ.Σ… της Λ.Φ.Α τον Ιούνιο του 2010 είχα τονίσει το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον που είχε διαμορφωθεί εκτιμώντας ότι θα επιδεινωθεί. Είχα κρούσει επίσης τον κώδωνα του κίνδυνου για την πορεία του Άρη μέσα σε αυτό, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της χώρας για να καταδείξω ποια είναι η μοιραία κατάληξη όποιου δαπανά- κάνοντας ασυνείδητα ή συνειδητά.αλόγιστες σπατάλες- πολύ περισσότερα από όσα εισπράττει. Ελάχιστοι έδωσαν σημασία στις επισημάνσεις μου διότι δεν ακουγόταν ευχάριστα, δεν είχαν να κάνουν με μεταγραφές, μεγαλεία κ.λ.π., και δεν αναφέρονταν στις άκαιρες και αποδομένες τότε πλέον κατηγορίες για τον πρώην πρόεδρο της Π.Α.Ε.
Στην Γ.Σ των μετόχων τον Δεκέμβριο του 2010 παρουσιάστηκε το ανήκουστο για τα εταιρικά χρονικά φαινόμενο να υπάρχει διαφορετική εικόνα της οικονομικής κατάστασης μεταξύ του Δ.Σ. της Π.Α.Ε και του λογιστηρίου. Αποκαλύφθηκε επίσης νέα σοβαρή δικαστική διαμάχη με ευθύνη της νέας διοικήσεως, ισάξια με εκείνη που είχε γίνει σημαία από όλους μας -και δικαίως- το 2009 με ευθύνη της προηγούμενης. Δυστυχώς ακόμα και αυτά τα γεγονότα αντιμετωπίστηκαν από τους μετόχους με αδράνεια και σιωπή αλλά πλέον και με ραγδαία εξελισσόμενη λογική συγκάλυψης.
Την περσινή σεζόν η Π.Α.Ε. Άρης έκανε ιστορικό ρεκόρ εσόδων, εξαιτίας της συμμετοχής και της πορείας της στους ομίλους του Europe League. Τα πρόσθετα έσοδα από την πορεία αυτή υπολογίστηκαν σε 5.000.000? περίπου. Παρόλα αυτά η χρονιά έκλεισε πάλι με ζημίες. Είναι απορίας άξιο όταν έγινε (αν έγινε.) ο προϋπολογισμός της περσινής χρονιάς (α) ποιος οικονομικός εγκέφαλος προέβλεψε και ενέγραψε ως δεδομένα τα πρόσθετα αυτά έσοδα; (β) υπήρξε έγκριση του προϋπολογισμού από το Δ.Σ. της Λ.Φ.Α. ως όφειλε να πράξει; και (γ) τι θα γινόταν αν δεν είχε η ομάδα αυτή την αναπάντεχη και εκπληκτική πορεία; Εξ όσων γνωρίζω και πράττω ως επιχειρηματίας και οικογενειάρχης όταν συντάσσεις προϋπολογισμό, για να μην βρεθείς προ δυσάρεστων εξελίξεων, οι παραδοχές των εσόδων και εξόδων πρέπει να γίνονται με βάση το δυσμενές σενάριο. Αν βέβαια η πορεία εξελίσσεται θετικότερα από την αρχικά προβλεπόμενη τότε έχεις την ευχέρεια να αναπροσαρμόσεις πολλά προς το καλύτερο. Αυτή είναι η υπεύθυνη και συνετή διαχείριση πολύ περισσότερο μάλιστα όταν διοικείς μια εταιρεία που δεν σου ανήκει (Δ.Σ, Π.Α.Ε) και όταν εκπροσωπείς χιλιάδες ανθρώπους και τα χρήματα από το υστέρημα τους (Δ.Σ Λ.Φ.Α). Συμμετείχα στην πρόσφατη έκτακτη Γ.Σ της Λ.Φ.Α αλλά δεν κατάλαβα για ποιον λόγο διεξήχθη. Αναφέρθηκε καταρχήν στο σώμα μια πρόβλεψη για ζημίες της χρήσης 2011-2012 που μπορεί να υπερβούν τα 5.000.000?. (ποσό μεγαλύτερο ακόμα και από το Μ.Κ, αλλά και τα ίδια κεφάλαια της Π.Α.Ε !!!) χωρίς να υπάρξει έστω και μια παραίτηση η’ τουλάχιστον μια αυστηρή και ειλικρινής αυτοκριτική. Κυριότερα όμως χωρίς να διατυπωθούν εναλλακτικές προτάσεις για το πως το ύψος της πρόβλεψης αυτής μπορεί να μειωθεί στο ελάχιστο. Στην επίμονη ερώτηση μου ποιος θα καλύψει αυτές τις προβλεπόμενες ζημίες δεν πήρα καμία απάντηση. Στη συνέχεια, μέσω μιας αδύναμης και γεμάτης αντιφάσεις παρουσίας του “εισηγητή”, παρουσιάστηκε μια “πρόταση” για εισροή 2.500.000? δανεικών, που θα λύσουν προσωρινά το πρόβλημα ρευστότητας και θα δώσουν την δυνατότητα αδειοδότησης της ομάδας, κεκαλυμμένη με ένα σενάριο ύπαρξης κάποιων αόρατων “επενδυτών”. Ένα σενάριο γεμάτο ασάφειες, ανακρίβειες, σκιές, χωρίς καμία σοβαρή επεξεργασία, συνοχή και σχεδιασμένη προοπτική. ένα σενάριο με άδηλο μέλλον (ξεκάθαρο για μένα, η απόκτηση της πλειοψηφίας του Μ.Κ της Π.Α.Ε), το όποιο τέθηκε τελευταία στιγμή εκβιαστικά. Είναι αιθεροβάμων όποιος πιστεύει ότι στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, που ακόμα είναι αβέβαιο αν στο εγγύς μέλλον θα έχεις ευρώ ή δραχμές, θα έρθει κάποιος να “επενδύσει” στο πιο αναξιόπιστο και διεφθαρμένο πρωτάθλημα της Ευρώπης, σε μια Π.Α.Ε με την παρούσα δυσχερέστατη οικονομική κατάσταση. Όποιος επενδύει προσδοκά ότι θα πάρει πίσω το κεφάλαιο του μαζί με ένα εύλογο κέρδος. Στις Α.Ε. δυο νόμιμοι τρόποι υπάρχουν να πραγματοποιηθεί αυτό. Ο ένας είναι να πάρει μετοχές και να τις πουλήσει ακριβότερα αποκομίζοντας ως κέρδος την υπεραξία, πράγμα αδύνατον στην Π.Α.Ε Άρης, και ο άλλος να πάρει μετοχές, να υπάρχουν κέρδη, να μην υπάρχει ανάγκη κάλυψης παλαιοτέρων υποχρεώσεων από αυτά ώστε να κόβεται μέρισμα ανά μετοχή, πράγμα ανέφικτο στην Π.Α.Ε Άρης. Ένα αδύνατον και ένα ανέφικτο στην ίδια “πρόταση” την καθιστά ψέμα. Βασικότερο όλων όμως, το όποιο αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, είναι ότι όταν επενδύεις σε μια Α.Ε, κατά πρώτον απευθύνεσαι στον ιδιοκτήτη της και κατά δεύτερον τοποθετείς τα χρήματα σου απευθείας στο ταμείο της και δεν τα “δανείζεις” σε μέλη του Δ.Σ, προκειμένου να τα τοποθετήσουν εκείνοι με την σειρά τους στο ταμείο, και μάλιστα στο όνομα τους. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι μη νόμιμοι τρόποι αποκομιδής κέρδους.., οι οποίοι είναι και ο κανόνας στον χώρο του ποδοσφαίρου, με τα γνωστά αποτελέσματα για όλες σχεδόν τις Π.Α.Ε. Ζούμε τελικά σε μια καταιγίδα σύγχυσης, όπου προσπαθούμε με οιονδήποτε τρόποι να αποφύγουμε το μοιραίο εκτρέφοντας ψευδαισθήσεις. Η αδυναμία του Δ.Σ. της Λ.Φ.Α σε όλα αυτά ήταν εμφανής. άγνοια; των δρώμενων, καμία πρόταση για το μέλλον, απουσία νέων ιδεών, αμηχανία στο «δια ταύτα», τίποτα για κάποιο ρεαλιστικό αύριο. Βερμπαλισμοί, οπαδικές εξάρσεις και κουβέντες για το μεγαλείο του Άρη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο υπήρξε αποδοχή του σεναρίου από το σώμα με το ανάλογο χειροκρότημα και την επιβράβευση μέσω παράτασης της θητείας του Δ.Σ. της Π.Α.Ε για έναν χρόνο!!! Μια κοινωνία κρίνεται εν τέλει από το τι ανέχεται και από το τι απαιτεί. και η δική μας κοινωνία στον Άρη, από ότι φαίνεται, ανέχεται πολλά και απαιτεί ελάχιστα, επιβεβαιώνοντας το ρητό “τοιούτοι γαρ ημίν έπρεπαν αρχιερείς.”
Την τελευταία τριετία η Π.Α.Ε σύμφωνα με δηλώσεις των “υπεύθυνων” θα κάνει έσοδα άνω των 36.000.000?. Ταυτόχρονα, σύμφωνα και με την φετινή πρόβλεψη, ζημίες άνω των 11.000.000?. Άρα θα έχει ξοδέψει πάνω από 47.000.000?, με τα γνωστά αγωνιστικά και όχι μονό αποτελέσματα. Ζημίες χρήσης άνω των 11.000.000? την τελευταία τριετία σημαίνει απλά, ακόμα και για τον πρωτοετή φοιτητή των οικονομικών, ότι προσετέθη ισόποσο νέο χρέος και διπλασιάστηκε από το 2009 η ήδη αρνητική καθαρή θέση της Π.Α.Ε, δηλαδή το κοινώς λεγόμενο “άνοιγμα”. Σημειωτέου δε ότι μεσολάβησε και η υπαγωγή ενός μεγάλου μέρους των φορολογικών υποχρεώσεων στον αναπάντεχο νόμο της περαίωσης, με αποτέλεσμα την διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού!!!
Έτσι φτάσαμε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από αυτή που ήμασταν προ της υπαγωγής στο άρθρο 44 και οσονούπω -αν υλοποιηθεί το “σεναρίου”- στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγαλομετόχων. Θα γυρίσουμε δηλαδή πολλά, μα πολλά χρόνια πίσω.
Η συνολική οικονομική εικόνα της Π.Α.Ε αυτή την στιγμή έχει τρεις πτυχές: έλλειψη ρευστότητας, πρωτογενές έλλειμμα (ζημίες χρήσης) και υπέρογκο και μη βιώσιμο χρέος (4πλασιο του μετοχικού κεφαλαίου). Όλα αυτά σε συνδυασμό με την οικονομική κατάσταση της χώρας, την βελτιστοποίηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, την επιτάχυνση απονομής φορολογικής δικαιοσύνης και την μείωση από τρεις σε δυο ή μια των βαθμών της, του financial fair play και των γνωστών και μη… εκκρεμών δικαστικών περιπετειών, δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση η οποία φαντάζει μη αναστρέψιμη, καταβυθίζοντας έτσι την Π.Α.Ε σε μια σπειροειδή κατάρρευση στο κενό.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το ποιοι ευθύνονται για αυτή την κατάσταση. κάποιες εξ αυτών δείχνουν ως υπεύθυνους τον SUPER.3 η τον εργαζόμενο εξ Αθηνών ή τις οικονομικές υποχρεώσεις που άφησε ο πρώην πρόεδρος. Διαφωνώ κάθετα. Όσον αφορά τον SUPER.3 πιστεύω ότι στο ισοζύγιο της προσφοράς του στον σύλλογο τα θετικά υπερτερούν κατά κράτος των αρνητικών. Στα θετικά, μεταξύ των άλλων που αναφέρθηκαν, συμπεριλαμβάνεται και η δυνατότητα που έδωσε στον φίλαθλο του Άρη να κυκλοφορεί με ψηλά το κεφάλι και με τα διακριτικά της ομάδας του σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας. Στα αρνητικά του, η αμέριστη στήριξη που παρέχει κατά καιρούς (α) σε πρόσωπα τα οποία αποδεικνύονται ανάξια και όχι μόνο., και (β) σε πρακτικές οι οποίες αποδεικνύονται λανθασμένες. Όσον αφορά τον εργαζόμενο, πάγια άποψη μου είναι ότι σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής υπάρχει ιεραρχία, η οποία επιβάλλεται και να λειτουργεί. Στις Α.Ε υπάρχει η ιδιοκτησία στην κορυφή και το Δ.Σ από κάτω. Αν ο εργαζόμενος έχει υπερβεί τα όρια και το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, ή δεν κάνει καλά την δουλειά του, η περιφέρει εαυτόν ως τον ισχυρό άνδρα της Π.Α.Ε, δεν ευθύνεται αυτός. Ευθύνονται εκείνοι που όντας στα δυο κορυφαία επίπεδα της ιεραρχίας, για αδιευκρίνιστους λόγους, δεν έθεσαν με σαφήνεια τα όρια και το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, δεν αξιολογούν αυστηρά την δουλειά του και δεν έχουν το κύρος και την προσωπικότητα, ώστε να τους θεωρούν όλοι οι άλλοι ως ισχυρούς άνδρες. Όσον αφορά τις οικονομικές υποχρεώσεις που άφησε ο πρώην πρόεδρος (τις υπόλοιπες σοβαρές ευθύνες του τις περιέγραψα) αποτέλεσαν πρόβλημα στην ρευστότητα και πουθενά αλλού. Για να επικαλεστεί μια νέα διοίκηση ότι τα χρέη της προηγούμενης της ευθύνονται για την αθλία οικονομική κατάσταση μετά από 2.5 χρόνια, θα πρέπει πρώτα να είναι η ίδια συνεπής και να εξοφλεί στην ώρα τους και στο ακέραιο όλες τις δικές της οικονομικές υποχρεώσεις δηλαδή αυτές που δημιουργεί η ίδια, και στην συνέχεια να ξοδεύει πρόσθετα ποσά εκ των δικών της εσόδων για να εξοφλεί τις παλαιές, στερούμενη έτσι πολύτιμους πόρους που θα μπορούσε να διαθέσει για να ενδυναμώσει περισσότερο την ομάδα. Στην προκείμενη περίπτωση δεν συμβαίνει αυτό, διότι ναι μεν εξοφλεί μέρος των παλαιών υποχρεώσεων, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί νέες μεγαλύτερες τις οποίες δεν εξοφλεί, για αυτό άλλωστε και οι οικονομικές χρήσεις κλείνουν συνεχώς με νέες ζημίες.
Θέλω να κάνω ειδική μνεία σε ένα θέμα που είναι υπέρτερο από οποιαδήποτε άποψη μπορεί να έχει ο καθένας για όλα τα παραπάνω, και πρέπει να αγγίζει τις πιο λεπτές χορδές ευαισθησίας και ανθρωπιάς όλων μας. Οι εργαζόμενοι στα γραφεία, στο γήπεδο και στην security, παραμένουν επί πολλούς μήνες απλήρωτοι, ενώ έχουν δει την τελευταία τριετία να περνούν από μπροστά τους δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Είναι παιδιά και οικογενειάρχες με αμοιβές των 750?-1000? ευρώ. Επιπλέον κάποιοι από αυτούς είναι στελέχη που από τα χεριά τους διακινούνται σοβαρά έγγραφα και εκτελούνται λεπτές διαδικασίες, που αν δεν γίνουν σωστά και στην ώρα τους μπορεί να κοστίσει στην Π.Α.Ε πολύ ακριβά (ας θυμηθούμε το fax του συμπολίτη). Αναρωτιέμαι ποιο ήθος και ποιες αξίες ζωής, οδηγούν έναν εργοδότη, ώστε να μπαίνει κάθε πρωί στο γραφείο του, να τους κοιτά στα μάτια, να τους λέει καλημέρα και να έχει και απαιτήσεις.
Το πρόβλημα του συλλόγου είναι θεμελιώδες. Χρειάζεται γενική αναδόμηση εκ βάθρων. Για να συμβεί αυτό όμως απαιτείται ένα σχέδιο αναδημιουργίας που πρέπει να εκπονήσει ένα επιτελείο που θα αποτελείται από παράγοντες με γνώσεις μαζί με τεχνοκράτες και θα ακολουθούσουν όλες οι διοικήσεις τα επόμενα πολλά χρόνια. Υπ’ αυτή την έννοια, τα “δανεικά”, είναι ασπιρίνες σε βάρια μεταστατική ασθένεια. Χρειαζόμαστε κάτι ισχυρότερο και μακροβιότερο, πέρα και πάνω από τα “δανεικά” που έχουν προταθεί στα πλαίσια του σημερινού αδιέξοδου.
Ένα πάντως είναι βέβαιο. Αυτός ο σύλλογος δεν θα πάει ποτέ μπροστά αν δεν καταλάβουμε όλοι τι πήγε στραβά τα τελευταία 8 χρόνια και αν δεν αλλάξει ριζικά ο τρόπος με τον οποίο συζητούμε δημοσίως τα καίρια ζητήματα που τον αφορούν.
Πολλά χρόνια υποστηρίζω την άποψη ότι είναι αδύνατον μια Π.Α.Ε, η οποία έχει τέτοιου εύρους κύκλο εργασιών, να διοικείται από ερασιτέχνες το οποίων κύριο προσόν και κίνητρο είναι η αγάπη τους για τον σύλλογο. Κατά την γνώμη μου το μεν Δ.Σ. της Π.Α.Ε πρέπει να απαρτίζεται στη πλειοψηφία του από επαγγελματίες managers με πλούσιο βιογραφικό και εμπειρία στον χώρο των επιχειρήσεων και του ποδοσφαίρου, οι οποίοι θα επιλέγονται από την Λ.Φ.Α με αυστηρότατα κριτήρια, και θα ασκούν αμειβόμενοι τα εκτελεστικά καθήκοντα τους, όπως συμβαίνει σε όλες τις Α.Ε παγκοσμίως, Το δε Δ.Σ. της Λ.Φ.Α από Αρειανούς παράγοντες με γνώσεις, ικανότητες, όραμα, κύρος και διαθέσιμο χρόνο, οι οποίοι κατ’ εντολή των μελών θα θέτουν για την Π.Α.Ε τους στόχους, το πλαίσιο, και τους κανόνες σε όλα τα επίπεδα δομής και λειτουργίας καθώς και σε όλους τους επιμέρους τομείς των δραστηριοτήτων της. Η Λ.Φ.Α μέσω του Δ.Σ. της αρχικώς και της Γ.Σ.. όταν κρίνεται αναγκαίο, θα έχει αυτονόητα, ως ιδιοκτήτης, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τα πάντα, θα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την πορεία των πραγμάτων χωρίς την άδεια κανενός. (ποιου άλλωστε;), θα παρεμβαίνει διορθωτικά όπου, όπως και όποτε εκείνη κρίνει ότι απαιτείται, και τέλος θα στέλνει το Δ.Σ. της Π.Α.Ε στο λογιστήριο για bonus στην επιτυχία ή αποζημίωση . στην αποτυχία.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Απαιτείται όμως στράτευση, συμμετοχή, υψηλό αίσθημα ευθύνης, απαλλαγή από ιδεοληψίες και αγκυλώσεις, ρεαλισμός και όραμα. Υπάρχουν αυτήν τη στιγμή πυλώνες πάνω στους οποίους μπορεί να στηριχτεί η επόμενη μέρα. Η Λ.Φ.Α, με τα χιλιάδες μέλη της, το συνδεσμικό κίνημα με την μαζικότητα και τον δυναμισμό του και η τεράστια ιστορία, απήχηση και διεισδυτικότητα του συλλόγου που αγαπάμε, αποτελούν τα μεγαλύτερα εχέγγυα.
Οφείλω να ζητήσω μια ειλικρινή συγγνώμη από όλους τους φιλάθλους του Άρη, για το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί ως προς την εξέλιξη των πραγμάτων. Ελπίζω τέλος να υπερβούμε σύντομα όλοι τους εαυτούς μας βάζοντας τον Άρη πάνω απ’ όλα».