Στο άκουσμα της είδησης πως τις τύχες της Εθνικής ομάδας αναλαμβάνει ο Τζον Φαντ Σχιπ οι περισσότεροι ακόνισαν τα νύχια τους. Πλέον μπορούν με τα νύχια τους να βγάλουν τα μάτια τους και να… σκίσουν τα πτυχία τους.
Πριν καν αναλάβει την ομάδα και παρουσιάσει έργο, οι αμφιβητίες των πάντων και γνώστες επίσης των πάντων είχαν βγάλει το πόρισμά τους. Δεν κάνει. Δεν έχει βιογραφικό. Δεν έχει ξαναδουλέψει σε Εθνική ομάδα. Η ΕΠΟ τον διάλεξε τυχαία. Καμία υπομονή στη χώρα που δίδαξε ότι αυτή είναι αρετή. Σχολιογράφοι και social media στα καλύτερά τους.
Εκείνος όταν ανέλαβε έπιασε αμέσως δουλειά. Ατελείωτες ώρες scouting παικτών τον Αύγουστο. Πληροφορίες για όλους τους παίκτες της δεξαμενής της Εθνικής. Προσωπικό scouting για Έλληνες του εωτερικού που στην Ελλάδα ήταν άγνωστοι και πέρναγαν απαρατήρητοι.
Γνώριζε όλα όσα είχαν γίνει τους προηγούμενες μήνες στην ομάδα και ήξερε τί ήθελε να κάνει. Αλλά δεν ήθελε να το κάνει άκομψα. Οπότε στα ματς του Σεπτεμβρίου με Φινλάνδία εκτός και Λιχτενστάιν εντός δεν ήθελε να αλλάξει πολλά. Έβαλε κάποιες δικές του πινελιές (Παυλίδης, Βρουσάι) και το μίγμα δεν πέτυχε. Κατάλαβε και τα δικά του λάθη.
Μετά την ισοπαλία με το Λιχτενστάιν πείστηκε ότι πρέπει να προχωρήσει σε τομές. Σε τέτοιες τομές που κανείς άλλος προπονητής δε θα τολμούσε να προχωρήσει. Αποφάσισε να αφήσει εκτός ομάδας τους πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές της ομάδας, στους οποίους όμως έβλεπε πως η “φλόγα” για την Εθνική τρεμόπαιζε (αν δεν είχε ήδη σβήσει).
Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Τοροσίδης, Σάμαρης και Μήτρογλου θα έμεναν εκτός ομάδας. Μίλησε μαζί τους, εξήγησε το σκεπτικό του και προχώρησε παρακάτω χωρίς να τους έχει κλειδώσει την πόρτα της Εθνικής. Όποιος θα φορούσε την γαλανόλευκη φόρμα έστω για να προπονηθεί θα έπρεπε να λιώνει γι’ αυτήν.
Έχοντας ψάξει πολύ τους Έλληνες ποδοσφαιριστές για τρεις μήνες, τον Οκτώβριο είχε κατασταλλάξει με ποιους ήθελε να προχωρήσει σε αυτό που ο ίδιος ονόμασε “Πλάνο Κατάρ” κάνοντας όμως σαφές πως μια κλήση δε σημαίνει και καθιέρωση. Μια συμμετοχή στο αρχικό σχήμα δε σημαίνει καθιέρωση. Η καθιέρωση για να έρθει χρειάζεται “μόχθο” και αφοσίωση τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου.
Το αποτέλεσμα της φιλοσοφίας του ήταν οι τέσσερις τελευταίες εμφανίσεις που μας έχουν κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας και να αναρωτιόμαστε αν όντως βλέπουμε την Εθνική ομάδα. Στα τρία τελευταία ματς η Ελλάδα έχει κάνει 72 τελικές προσπάθειες. Για να φτάσουμε σε αυτό το νούμερο στο πρόσφατο παρελθόν, θα πρέπει να προσθέσουμε πάνω από δέκα προηγούμενα παιχνίδια. Μήπως τελικά ο Φαντ Σχιπ είναι μάγος; Όχι, δεν είναι μάγος. Είναι κανονικός προπονητής και έκανε κάποια βασικά πράγματα. Ποια είναι αυτά;
1.) Έθεσε κανόνες εντός και εκτός γηπέδου
Για να είναι κάποιος μέλος της κορυφαίας ομάδας της χώρας θα πρέπει να νιώθει πως του γίνεται ύψιστη τιμή και να βάζει το “εγώ” του κάτω από την ομάδα. Ο Τζον Φαντ Σχιπ εβαλε κανόνες πειθαρχίας από τα πιο απλά πράγματα όπως είναι η τήρηση των ωραρίων ως τα πιο σημαντικά όπως αγωνιστική πειθαρχία που ξεκινά από την προπόνηση.
2.) Ενέπνευσε τους παίκτες του
Όταν ήρθε στην Ελλάδα, από την πρώτη επαφή με τους παίκτες του αντιλήφθηκε πως υπήρχε μεγάλο έλλειμμα αυτοπεποίθησης, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αρνητική ενέργεια. Με αλλεπάλληλα τετ α τετ με κάθε έναν ξεχωριστά προσπάθησε να τους εξυψώσει και τους ανεβάσει το ηθικό. Με ομιλίες θέλησε να τους κάνει να πιστέψουν στους εαυτούς τους, στους συμπαίκτες του και κατ’ επέκταση στην ομάδα και αποδεικνύεται ότι το κατάφερε.
3.) Έπεισε τους παίκτες για το αγωνιστικό του πλάνο
Κάθε απόπειρα προηγούμενου προπονητή για πιο επιθετικογενές ποδόσφαιρο δεν είχε αντίκτυπο. Ίσως ήταν ξεκάθαρα δική τους ευθύνη. Ο Τζον Φαντ Σχιπ ξέρει ακριβώς τί θέλει να κάνει και ψάχνει ενδελεχώς να βρει τους παίκτες στους οποίους θα στηρίξει αυτό το πλάνο. Αφού τους βρει, τους εξηγεί με πάσα λεπτομέρεια το τί θέλει από τον καθένα για να βγει το πλάνο του επί χόρτου. Ακόμα κι αν κάποιες επιλογές παραξενεύουν τον απλό θεατή για εκείνον έχουν νόημα.
Η χρησιμοποίηση του Σταφυλίδη ως στόπερ μόνο τυχαία δεν είναι. Θέλει το build up να ξεκινά από τα στόπερ και ο αμυντικός της Χόφενχάιμ μπορεί να το κάνει αυτό. Επιμένει στην αριστερή πτέρυγα με Γιαννούλη και Μάνταλο “ξεπατικώνοντας” το πως κινούνται σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και δίνοντάς τους αντίστοιχους ρόλους. Το ίδιο με τον Λημνιό και τον Μπακάκη. Απελευθέρωσε τον Μπακασέτα και ταιριάζει τον Κουρμπέλη με τον Γαλανόπουλο βγάζοντας όλα τους προτερήματα και κρύβοντας τα ελαττώματά τους.
4.) Άλλαξε τη νοοτροπία
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχει αλλάξει τη νοοτροπία της ομάδας μέσα σε δύο αποστολές (χρονικά). Αυτό είναι που είχε και μεγαλύτερη ανάγκη η ομάδα. Πλέον οι παίκτες πιστεύουν σ’ αυτόν, τον θαυμάζουν και γουστάρουν να έρχονται στην Εθνική ομάδα. Έχει αλλάξει η διάθεσή τους, παίζουν (ή μάλλον θυσιάζονται) ο ένας για τον άλλον και έχουν αφήσει την γκρίνια έξω από την ομάδα. Δεν υπάρχει κανένα “εγώ” στα αποδυτήρια, παρά μόνο το “εμείς”.
5.) Ζητά ταπεινοφροσύνη
Σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι δείχνει να μπορεί να ελέγξει το συναίσθημα. Επειδή στην Ελλάδα είμαστε των άκρων, θέλει από τους παίκτες του να κρατούν κάτω τη μπάλα. Να νιώθουν ότι ακόμα δεν έχουν πετύχει τίποτα. Γιατί όντως δεν έχουν πετύχει τίποτα. Επί της ουσίας αυτό που έχουην πετύχει είναι να γυρίσουν στα βασικά στοιχεία που συνθέτουν μια σοβαρή ομάδα. Κι αυτό πρέπει να το διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού. Γιατί τα δύσκολα ξεκινούν τον επόμενο Σεπτέμβρη.
Είναι τελικά μάγος ο Φαντ Σχιπ; Η απάντηση είναι όχι! Είναι απλά ένας φιλόδοξος προπονητής που αγαπάει και σέβετα τη δουλειά του. Και χάρη σ’ αυτόν χαρήκαμε ξανά την Εθνική ομάδα μετά από πολλά χρόνια και μας έκανε να ανυπομονούμε να την ξαναδούμε. Είναι μακριά ο Μάρτιος;
