Γεννημένος τη δεκαετία του ’30 στη Μάλαγα, οικογενειάρχης και πατέρας επτά παιδιών, ο Αντρές Περάλες είναι ο πιο πιστός φίλαθλος της ομώνυμης ομάδας. Το εντυπωσιακό στην ιστορία του, όμως, είναι πως πέρασε όλη του τη ζωή στο “Ροσαλέδα”. Όχι, δεν πήγαινε κάθε εβδομάδα για να παρακολουθήσει από κοντά την αγαπημένη του ομάδα. Από το 1966 μέχρι και σήμερα, ο 85χρονος πλέον Ισπανός, ζει στο γήπεδο της Μάλαγα. Εκεί δημιούργησε την οικογένεια του, εκεί μεγάλωσαν τα παιδιά του και θα συνεχίσει μέχρι να πεθάνει να βρίσκεται δίπλα στην ομάδα της καρδιάς του.
Το ταξίδι ζωής του Αντρέ Περάλες ξεκίνησε λίγο πριν συμπληρώσει την τρίτη δεκαετία ζωής. Δουλεύοντας ως οδηγός λεωφορείων για ένα πρακτορείο της πόλης, έτυχε να μεταφέρει την ομάδα της Μάλαγα, η οποία εκείνη την εποχή δεν είχε δικό της λεωφορείο, αλλά νοίκιαζε. “Μια μέρα με ρώτησαν αν θα ήθελα να γίνω ο προσωπικός τους οδηγός”, αποκαλύπτει ο Περάλες. “Ναι, αρκεί να με πληρώσετε καλύτερα”, απάντησε. Αυτό ήταν. Η Μάλαγα απέκτησε τον προσωπικό της σοφέρ και ο Περάλες ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως οδηγός της ισπανικής ομάδας, όμως κάποια στιγμή έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Ο Περάλες είχε κουραστεί από τα χιλιάδες χιλιόμετρα που είχε στο ενεργητικό του, ωστόσο ούτε ήθελε να αποχωρήσει από τη Μάλαγα, αλλά ούτε και να αποχωριστεί την οικογένεια του. Έτσι, η ομάδα του έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσει να εργάζεται στον σύλλογο, από διαφορετικό πόστο, ενώ του προσέφερε και στέγη μέσα στο “Ροσαλέδα”.
Ο Περάλες είχε καταλάβει πως η Μάλαγα γινόταν κομμάτι της ζωής του. Από το 1966, όπου εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπίτι μέσα στο γήπεδο της ομάδας, πέρασε από πολλά πόστα, δουλεύοντας πάντα με την ψυχή του. Υπήρξε κηπουρός, επιστάτης, διευθυντής του γηπέδου, φύλακας, ακόμη και μασέρ. Το πιο σημαντικό, όμως, ήταν πως με τα χρόνια γινόταν κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου (η θύρα 18 του γηπέδου πήρε το όνομα του). Ένας αφανής ήρωας, που όπου τον χρειαζόταν η ομάδα ήταν πάντα εκεί. Ακόμη και οι παίκτες είχαν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του.
Πλέον, έχοντας συνταξιοδοτηθεί ο Αντρές Περάλες εξακολουθεί να ζει στο “Ροσαλέδα” παρέα με ένα Yorkshire, τον Chivato και τον μικρότερο γιο του, Άντι, ο οποίος πρόσφατα χώρισε με τη σύζυγο του. “Μεγάλωσα μέσα στο γήπεδο. Με ρωτούσαν τη διεύθυνση του σπιτιού μου και τους απαντούσα ότι μένω στο γήπεδο. Στην αρχή ήταν συναρπαστικό, αλλά μετά έγινε συνήθεια”, θυμάται ο 43χρονος πλέον γιος του Περάλες. “Είχαν την ευκαιρία να δω από κοντά πολλούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο Μέσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Ίκερ Κασίγιας. Επίσης ήμασταν κοντά με τους θρυλικούς Χουανίτο και Φερνάντο Σανθ. Από την τωρινή ομάδα μου αρέσουν οι Λουίς Ερνάντες Ροντρίγκες και Χουανκάρ, ενώ πάντα θαύμαζα τον Μίτσελ”, συμπληρώνει ο Άντι.
Κι αν ο γιος του Περάλες έχει τόσες αναμνήσεις, τότε φανταστείτε τι έχουν δει τα μάτια του Αντρές στα 54 χρόνια που έχει ζήσει στο γήπεδο της Μάλαγα. “Υπάρχουν τόσοι πολλοί παίκτες που δεν μπορώ να διαλέξω τον αγαπημένο μου. Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια. Έχω δει τον Χουανίτο, τον Βιμπέρτι και τόσους ακόμη σπουδαίους παίκτες και προπονητές. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Γιόχαν Κρόιφ και ο Πελέ έχουν παίξει σε αυτό το γήπεδο. Ο Πελέ είχε έρθει για ένα καλοκαιρινό τουρνουά”, θυμάται ο Περάλες και παραδέχεται: “Μπορώ να γράψω τρία βιβλία”.
Το τελευταίο διάστημα ο Αντρές παρακολουθούσε τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας από την τηλεόραση, προκειμένου να αποφύγει την ταλαιπωρία του γηπέδου. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Το χειρότερο διάστημα για τον 85χρονο φίλαθλο των “Boquerones” ήταν αυτό της καραντίνας λόγω κορωνοϊού. Ένας άνθρωπος που ζούσε με τη… φασαρία 30.000 φιλάθλων της Μάλαγα, βρέθηκε από τη μία στιγμή στην άλλη στην απόλυτη σιωπή. Ο Περάλες είχε συνηθίσει σε μία καθημερινότητα γεμάτη… ζωή και τους τελευταίους σχεδόν τρεις μήνες δεν βλέπει κανέναν άνθρωπο, πλην του γιου του. Δεν βγαίνει καν από το σπίτι. Μερικές ημέρες η 56χρονη κόρη του τού φέρνει φαγητό, αλλά μόνο αυτό. “Μου λείπει ο θόρυβος του γηπέδου, οι φωνές των φιλάθλων, ο ήχος των ηλιόσπορων, γενικά η ατμόσφαιρα”, εξηγεί ο Αντρές.
Το μόνο ίσως θετικό στην περίοδο της καραντίνας για τον Περάλες και τον γιο του ήταν πως είχαν δύο γήπεδα (το Ροσαλέδα και ένα βοηθητικό για προπόνηση) “δικά” τους. “Υπάρχει χώρος για βόλτα. Περπατάω κάθε πρωί. Έχω δύο γήπεδα για τον εαυτό μου. Είμαι σε καλή κατάσταση”, περιέγραψε ο Περάλες, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι αρκετό. Αυτό που περιμένει πως και πως ο 85χρονος Ισπανός για να “αναπνεύσει” ξανά είναι να ξεκινήσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της αγαπημένης του Μάλαγα. Η επιστροφή στις προπονήσεις ήταν η αρχή, αυτό που έδωσε ξανά ζωντάνια στο “Ροσαλέδα” και πλέον η επιστροφή στην κανονικότητα για τον Αντρές δεν είναι μακριά…
