Οι προσευχές εκατομμυρίων Κολομβιανών για να.γειάνει το γόνατο του Ραδαμέλ Φακάο δεν εισακούστηκαν, αλλά ακόμα και χωρίς το «υπερόπλο» της, η ομάδα του Χοσέ Πέκερμαν παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνη.
Από τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο επιθετικός της Μονακό υπέστη ρήξη χιαστών σε αγώνα του Κυπέλλου Γαλλίας, η προετοιμασία της Κολομβίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο περιστράφηκε γύρω από το ζήτημα της παρουσίας του νο.1 στράικερ της χώρας στα γήπεδα της Βραζιλίας. Τελικά, παρά την υπερπροσπάθεια που κατέβαλλε, ο Φαλκάο θα παρακολουθήσει το τουρνουά μακριά από το γήπεδο, προσθέτοντας ένα ισχυρό πονοκέφαλο στον Αργεντινό ομοσπονδιακό προπονητή και αφαιρώντας έναν από τους αντιπάλους του (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας). Οι ατυχίες των Κολομβιανών συνεχίστηκαν όμως, με τους μέσους Ραμίρες και Βαλέντσια να μένουν επίσης εκτός της τελικής 23άδας, λίγες μέρες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης.
Παρ’ όλα αυτά, οι Κολομβιανοί παρουσιάζονται αισιόδοξοι για την πορεία στο Μουντιάλ και έχουν αρκετούς λόγους για να το πιστεύουν. Ο πρώτος είναι ο αρκετά ισορροπημένος όμιλος που δίνει αρκετές ελπίδες πρόκρισης. Ο δεύτερος, είναι το ότι παρά την απουσία του Φαλκάο, ο Πέκερμαν έχει στο ρόστερ του αρκετούς παίκτες αξίας που μπορούν να δυσκολέψουν κάθε αντίπαλο, ειδικά από τη μέση και μπροστά. Στη μεσαία γραμμή ξεχωρίζουν οι Τζέιμς Ροντρίγκες και Χουάν Κουαδράδο, ενώ μπροστά οι πιθανοί παρτενέρ του Τεόφιλο Γκουτιέρες (Μπάκα, Ράμος, Τζάκσον Μαρτίνες), μπορεί να μην είναι της κλάσης του Φαλκάο, αλλά όποιος τους υποτιμήσει θα το πληρώσει. Επίσης, αναμένουμε πολύ παιχνίδι από τα πλάγια, με τους ακραίους μπακ Σουνίγκα και Αρμέρο να ανεβαίνουν συχνά. Η άμυνά τους τα πήγε καλά στα προκριματικά, ωστόσο το γεγονός ότι βασίζεται ακόμα στον 38χρονο πλέον σέντερ μπακ Μάριο Γέπες, ίσως αποτελέσει πηγή ανησυχίας. Ο Πέκερμαν φαίνεται να έχει καταλήξει σε σύστημα 4-2-2-2 για τη Βραζιλία και απομένει να φανεί πώς μέσα από την ομαδική δουλειά θα καλυφθεί η απουσία του αρχισκόρερ.
Οι παρουσίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο
Η φετινή θα είναι η πέμπτη παρουσία της Κολομβίας σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τους «καταφέρος» να μην έχουν καταγράψει σημαντικές επιτυχίες στις προηγούμενες εμφανίσεις τους. Παρθενική τους συμμετοχή σε Μουντιάλ ήταν το 1962 στη Χιλή, όπου δεν μπόρεσαν να περάσουν από τη φάση ομίλων, κάτι που επαναλήφθηκε τόσο το 1994 στις ΗΠΑ, όσο και το 1998 στη Γαλλία. Μόνο το 1990 στην Ιταλία η Κολομβία είχε καταφέρει να περάσει στη δεύτερη φάση. Συνολικά έχει δώσει 13 ματς σε τελικές φάσεις με 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και 8 ήττες, έχοντας πετύχει 14 τέρματα και δεχτεί 23.
Πώς έφτασε στην τελική φάση
Η Κολομβία δοκίμασε τρεις προπονητές κατά τη διάρκεια των προκριματικών, με τον Χοσέ Πέκερμαν να είναι τελικά αυτός που οδήγησε την Εθνική στη Βραζιλία, διαδεχόμενος τους Χερνάν Ντάριο Γκόμες και Λεονέλ Άλβαρες. Παρά το.«γαϊτανάκι» στον πάγκο και αρκετά σκαμπανεβάσματα, η Κολομβία πήρε το εισιτήριο τερματίζοντας δεύτερη στον προκριματικό όμιλο της Ν. Αμερικής πίσω από την Αργεντινή με 9 νίκες, 3 ισοπαλίες και 4 ήττες (27-13 τερμ.). Πρώτος σκόρερ ήταν ο Φαλκάο με 9 γκολ, δεύτερος ο Γκουτιέρες με 6.
O στόχος
Για μία ομάδα που κατά τη διάρκεια της ιστορίας της στο Μουντιάλ έχει περάσει μόλις μία φορά στις νοκ-άουτ φάσεις της διοργάνωσης, ο αρχικός στόχος είναι φυσικά να περάσει τον όμιλο. Αν ο Φαλκάο ήταν παρών και έτοιμος, οι «καφετέρος» ασφαλώς θα έθεταν υψηλότερους στόχους, ωστόσο αν η ομάδα καταφέρει να επιβιώσει από το γκρουπ και να φτάσει μετά στα προημιτελικά τότε η παρουσία της στη Βραζιλία θα κριθεί εξαιρετικά επιτυχημένη.
Το αστέρι
Τζέιμς Ροντρίγκες
Φαλκάο απόντος, ο Τζέιμς Ροντρίγκες καλείται μόλις στα 22 του να παίξει τον ρόλο του ηγέτη της Κολομβίας. Στη χώρα τον αποκαλούν «νέο Βαλντεράμα» και μπορεί να μην έχει το .μαλλί του original, κατέχει όμως λίγη από την τέχνη του. Πλέι-μέικερ που παίζει σε όλες τις θέσεις του κέντρου και χρησιμοποιεί άνετα και τα δύο πόδια, οι περισσότερες επιθέσεις των «καφετέρος» θα περάσουν απαραίτητα από τον άσο της Μονακό.
