O Άγγελος Στυλιάδης συγκρίνει τις θεμελιώδεις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και πως αυτές είναι μεγαλύτερες από τη γεωγραφική απόσταση που χωρίζει τις χώρες.

Πόσο απέχει η μιζέρια από την ευφορία; Η αποθέωση του αθλητικού πνεύματος από το αθλητικό καφριλίκι; Η ανθρώπινη συμπεριφορά από την ηλιθιότητα…; 

Ένα αεροπλάνο δρόμος. Προορισμός; Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Ισπανία και πολλές… πάρα πολλές ακόμη χώρες της Ευρώπης.

Ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ είπε πως οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Και πως γίνονται ηλίθιοι μετά την εκπαίδευση.

Η λέξη «παιδεία» είναι παράγωγο του αρχαίου ρήματος «παιδεύω» που σημαίνει διδάσκω, εκπαιδεύω.

Το ερώτημα είναι ποιος εκπαιδεύει ποιόν και γιατί. Κάπου εκπαιδεύουν τα παιδιά στο να μάθουν να κερδίζουν. Να θεωρούν τον ποδοσφαιρικό τους αντίπαλο εχθρό. Είτε παίζουν μπάλα είτε βρίσκονται στην κερκίδα. Ίχνος διαφορετικότητας (ως προς τα πιστεύω) όχι μόνο εκπαιδεύονται να μη το συγχωρούν, αλλά να το θεωρούν και αιτία πολέμου.

Άλλοι πάλι εκπαιδεύουν τους ανθρώπους να σέβονται τον ποδοσφαιρικό τους αντίπαλο. Να αναγνωρίζουν πως πρόκειται για παιχνίδι. Να αποδέχονται τη διαφορετικότητα του χρώματος φανέλας και την ιδέας που εκφράζει ο αντίπαλος. Να συνυπάρχουν εντός και εκτός γηπέδου με τον φίλαθλο του αντιπάλου, συζητώντας και παρακολουθώντας αυτό που λατρεύουν. Το παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο.

Όταν έχεις παιδεία πρέπει να περιμένεις τη σειρά σου σε οποιαδήποτε ουρά. Να σταματάς με το αυτοκίνητο για να περάσει ο πεζός. Να μην παρκάρεις σε σημείο που προορίζεται για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Να ακούς την άποψη και να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα του άλλου. Μόνο τότε έχεις την παιδεία να μην κουβαλάς μαχαίρια στο γήπεδο. Να μην βλέπεις άνθρωπο με άλλο χρώμα φανέλας και να θεωρείς ότι απειλεί την προσωπική σου ελευθερία Και προφανώς να έχεις την παιδεία να παρακολουθείς μαζί με τον «εχθρό» ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Υ.Γ. Το διήμερο στο Βερολίνο για τον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας αποτελεί ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΟΚ για άνθρωπο που ζει και εργάζεται στην ελληνική ποδοσφαιρική (και όχι μόνο ποδοσφαιρική) πραγματικότητα…

Υ.Γ. 1 Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις για το πόσο κανονικοί άνθρωποι είναι οι έχοντες παιδεία. Είτε έχοντας καταναλώσει μία, είτε έχοντας καταναλώσει είκοσι μπύρες…

Υ.Γ. 3 Τέτοιους ανθρώπους διαθέτουμε και με το παραπάνω σε αυτή τη χώρα. Μόνο που ΔΕΝ τους θέλει κανείς στα γήπεδα…