Χρόνια πολλά, Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Είναι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών. Είναι ο μεγαλύτερος “νικητής” που έχει περάσει από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ένας άνθρωπος που σάρωσε τους πάντες και τα πάντα και είχαμε την τιμή να τον έχουμε για πολλά χρόνια στη χώρα μας. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συμπληρώνει αισίως τα 64 χρόνια ζωής και συνεχίζει να κάνει πρωταθλητισμό. Όπως έκανε σε όλη του τη ζωή.

Happy birthday, maestro! 🎂 pic.twitter.com/RlbsjNEj9t

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 9, 2024

Η πορεία του ως αθλητής

Η πορεία του Ζοτς στο μπάσκετ ξεκίνησε επαγγελματικά το 1978 από την Μπόρακ, στην οποία έμεινε μέχρι το 1984. Οι μεγάλες επιτυχίες όμως ήρθαν με την Παρτιζάν, με την φανέλα της οποίας αγωνίστηκε μέχρι το 1991 και μαζί της κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1987, το Κύπελλο του 1989 και το Κόρατς του 1989.

Παράλληλα, ο Ομπράντοβιτς ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας της Γιουγκοσλαβίας, με την οποία πανηγύρισε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 1988 και το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 1990.

Η πορεία του ως προπονητής

Από τότε που ήταν ακόμα παίκτης, ο Ζέλικο είχε δείξει τις φυσικές του ικανότητες στη προπονητική. Έτσι, με την απόσυρσή του το 1991, έγινε αμέσως πρώτος προπονητής στην Παρτίζαν και μόλις ένα χρόνο αργότερα, πανηγύρισε το πρωτάθλημα και την πρώτη από τις εννέα συνολικά Ευρωλίγκες της καριέρας του.

Το 1993 αποχώρησε από τον σέρβικο σύλλογο για λογαριασμό της Μπανταλόνα. Έμεινε μόλις για μια σεζόν, στην οποία πανηγύρισε τη δεύτερη συνεχόμενη ευρωπαϊκή κούπα, στο τελικό του Τελ Αβίβ με τον Ολυμπιακό. Συνέχισε στην Ισπανία με την ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, κατακτώντας το Κύπελλο Σαπόρτα το 1994 και την Ευρωλίγκα την επόμενη χρονιά. Την τρίτη του σε μόλις πέντε χρόνια προπονητικής καριέρας. Πάντως, οι δημοσιογράφοι της “εποχής” τον αποκαλούσαν “Γκαστόνε” υπονοώντας ότι ήταν τυχερός. Ένα παρατσούκλι για το οποίο ο ίδιος έτρεφε βαθιά αντιπάθεια.

Το 1997 μετακομίζει στην Ιταλία για να κάτσει στον πάγκο της πανίσχυρης τότε Μπένετον. Εκεί βρίσκει τον παλιό του παίκτη στη Παρτίζαν Ζέλικο Ρέμπρατσα. Με την ομάδα του Τρεβίζο θα πανηγυρίσει το Σούπερ Καπ Ιταλίας το 1997 και το Κύπελλο Σαπόρτα το 1998, συνεχίζοντας τη παράδοση να κατακτάει έναν ευρωπαϊκό τίτλο σε κάθε ομάδα.

Ο ερχομός του στον Παναθηναϊκό

Στις 14 Ιουνίου του 1999 ο Παύλος Γιαννακόπουλος παρουσιάζει τον νέο προπονητή του “τριφυλλιού”. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ο διάδοχος του Λευτέρη Σούμποτιτς στην έναρξη μιας συνεργασίας που θα διαρκέσει 13 χρόνια και θα εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από μια επαγγελματική σχέση.

Ο Ζοτς στον Παναθηναϊκό θα σαρώσει ό,τι υπάρχει στο διάβα του, κατακτώντας 5 Ευρωλίγκες, 11 πρωταθλήματα και 7 Κύπελλα Ελλάδας. Οι “πράσινοι” δημιούργησαν μια δυναστεία στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα πρωταγωνιστούσαν και στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Ίσως οι πιο σημαντικές στιγμές του είναι η κατάκτηση Ευρωλίγκας το 2002 απέναντι στην “τρομακτική” Κίντερ Μπολόνια, τα δύο τριπλ κράουν το 2007 και το 2009 και η δημιουργία, την ίδια χρονιά, μιας εκ των κορυφαίων ομάδων που εμφανίστηκε στα ευρωπαϊκά παρκέ. Το καλοκαίρι του 2012 θα αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό και θα πάρει ένα χρόνο διάλειμμα από τους πάγκους, έχοντας ήδη δημιουργήσει το μύθο του “άρχοντα των δαχτυλιδιών”.

Το 2013 υπέγραψε συμβόλαιο με την Φενερμπαχτσέ. Έμεινε στην Τουρκία για επτά χρόνια, στα οποία τη μετέτρεψε στην πρώτη ομάδα της γειτονικής χώρας. Πανηγύρισε 4 πρωταθλήματα Τουρκίας, τα τρία εξ’ αυτών συνεχόμενα (2016-18), 3 Κύπελλα Τουρκίας και 3 Σούπερ Καπ. Φυσικά, το μεγαλύτερό του επίτευγμα είναι η κατάκτηση της-τελευταίας χρονικά- Ευρωλίγκας το 2017. Η Φενερμπαχτσέ παρουσίασε μια φοβερή ομάδα, με την οποία έφτασε μέχρι το Final Four που διοργανώθηκε στο “σπίτι” της. Εκεί, επικράτησε με 80-64 του Ολυμπιακού και πανηγύρισε το πρώτο Ευρωπαϊκό της ιστορίας της.

Το 2021, μετά από άλλον ένα χρόνο στον “πάγο” επέστρεψε στην ομάδα που ανδρώθηκε, στην Παρτίζαν όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Έχει πάρει ένα πρωτάθλημα Αδριατικής Λίγκας το 2023, ενώ βρέθηκε κοντά στο Final Four την ίδια χρονιά, αλλά αποκλείστηκε σε πέμπτο παιχνίδι από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Με την Εθνική Ομάδα ξεκίνησε σαν βοηθός προπονητή του Ντούσαν Ίβκοβιτς στο Ευρωμπάσκετ του 1995, όταν η Γιουγκοσλαβία πήρε το χρυσό μετάλλιο. Την επόμενη χρονιά έγινε πρώτος προπονητής κι έφτασε μέχρι το τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα, αλλά ηττήθηκε από την Αμερική. Συνέχισε με δύο χρυσά μετάλλια στο Ευρωμπάσκετ του 1997 και στο Παγκόσμιο του 1998. Τέλος, πήρε τη τρίτη θέση στο Ευρωμπάσκετ του 1999, που παραμένει η τελευταία του επιτυχία με την Εθνική.