Υπάρχουν πάμπολες περιπτώσεις και παραδείγματα στον αθλητισμό, ομαδικό και ατομικό που γράφτηκαν-και όχι αδικαιολόγητα για την παρελθούσα χρονική φάση, «ύμνοι» και εγκωμιαστικά σχόλια για το ταλέντο, τις τεχνικές προδιαγραφές και την αγωνιστική προοπτική παίδων και εφήβων.
Στην περίπτωση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου που βρίσκεται σε αναζήτηση νέας ομάδας, μετά την πρόσφατη αποδέσμευση του από τον Ολυμπιακό, ακούστηκαν «κορώνες» για την αξία του, σε ηλικία από 15 έως 19 ετών, σύμφωνα με τις εμφανίσεις του στις μικρότερες Εθνικές ομάδες Εφήβων και Νέων.
Ακούστηκαν, όμως και υπερβολές… σε συγκρίσεις τηλεοπτικών περιγραφών, όπως «να ο νέος Φάνης του ελληνικού μπάσκετ», όταν ο ξανθομάλλης φόργουορντ κατακτούσε με την Εθνική U17 και U19, δυο χρυσά μετάλλια, το Ηράκλειο και στον Βόλο, με την ελάχιστη, χρονική απόσταση των δυο ετών (2015-2017). Δεν το απαίτησε, φυσικά, ο Χαραλαμπόπουλος να τον συγκρίνουν, στα όρια της «ιεροσυλίας» με τον Φάνη Χριστοδούλου. Και αλίμονο, αν σε εκείνη την ηλικία της εφηβείας, κάθε ταλαντούχος παίκτης, παρομοιάζεται και συγκρίνεται με καταξιωμένους παίκτες. Ειδικά, με τον «μπέμπη» που ήταν μια…κατηγορία κλάσης, μόνος του και μπορεί να έχουν περάσει 23 χρόνια από την αγωνιστική αποχώρηση του και πάντα συζητιούνται οι περγαμηνές του σε κάθε μπασκετοκουβέντα και ανάλυση.
Ο Αιγαλεώτης Δημήτρης Καρβέλας που έχει τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, σαν «παιδί του» και μαζί σήκωσαν το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, στο Ηράκλειο, πάντα θα λέει ότι «ο Βασιλάκης είναι ακατέργαστο διαμάντι». Για να δικαιώσει, όμως, τον έφορο της Εθνικής Νέων, ο Χαραλαμπόπουλος θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει κίνητρο και διάθεση να παίξει το μπάσκετ που γνωρίζει και δεν θα μπει στην κατηγορία των «χαμένων» ταλέντων που «κάηκαν» από την «φλόγα» των υπερφίαλων χαρακτηρισμών…
