Έχουν περάσει οι εποχές που ένας Ιάπωνας ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη θεωρούνταν κάτι σαν…εξωτικό φρούτο. Από τότε που ο Χιντεντόσι Νακάτα κατακτούσε το ιταλικό «σκουντέτο» με τη Ρόμα το 2001 έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι και πλέον οι Ιάπωνες που βγάζουν το ψωμί τους στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι αρκετοί και καλοί.
Έχοντας έρθει πλέον για τα καλά σε επαφή με την ποδοσφαιρική κουλτούρα της Γηραιάς Ηπείρου και με τον έμπειρο Ιταλό Αλμπέρτο Τσακερόνι στον πάγκο τους, οι «Σαμουράι» δικαιούνται να υποστηρίζουν πως μπορούν να κάνουν την καλύτερη εμφάνιση της ιστορίας τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Με τους Ουτσίντα (Σάλκε) και Ναγκατόμο (Ίντερ) στην άμυνα, τους Χόντα (Μίλαν) και Καγκάουα (Μάντσεστερ Γ.) στο κέντρο, αλλά και τον Οκαζάκι (Μάιντς) στην επίθεση, το ταλέντο και οι παραστάσεις υψηλού επιπέδου αν μη τι άλλο δεν λείπουν από τους Ιάπωνες. Ούτε επίσης η διάθεση για σκληρή δουλειά και η πειθαρχία που έτσι κι αλλιώς αποτελούν χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας τους ως λαού. Το συνεχές τρέξιμο, το passing game και το παιχνίδι από τα πλάγια θα είναι η συνταγή τους για την επιτυχία στα γήπεδα της Βραζιλίας. Ωστόσο η έλλειψη ύψους στην άμυνα (ο πιο ψηλός αμυντικός τους είναι ο σέντερ μπακ Γιοσίντα στα 1.89 μ.), μπορεί να τους κοστίσει απέναντι σε αντιπάλους με σωματικά προσόντα όπως η Ακτή και η Κολομβία, αλλά και ομάδες που στηρίζονται πολύ στις στημένες φάσεις όπως η Ελλάδα. Το ευτύχημα για τον Τσακερόνι είναι πως έχει στη διάθεσή του όλα τα αστέρια του στην τελική 23άδα.
Οι παρουσίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο
Οι Ιάπωνες δεν έχουν μεγάλη ιστορία σε Μουντιάλ. Στις πρώτες 15 διοργανώσεις τελικής φάσης δεν είχαν ούτε μία παρουσία, καθώς είτε δεν δήλωναν συμμετοχή, είχε αποκλείονταν στα προκριματικά. Το 1998 όμως κατάφεραν να δώσουν το παρών στα γήπεδα της Γαλλίας και μπορεί να αποχώρησαν από εκεί με τρεις ήττες στους ομίλους, όμως από τότε δίνουν ανελλιπώς το παρών στις τελικές φάσεις. Το 2002 εντός έδρας αποκλείστηκαν στη φάση των «16», κάτι που επανέλαβαν πριν από τέσσερα χρόνια στη Νότιο Αφρική. Ενδιάμεσα, είχαν αποκλειστεί και πάλι στους ομίλους το 2006. Συνολικά η Ιαπωνία έχει δώσει 14 αγώνες σε τελικά με απολογισμό 4 νίκες, 3 ισοπαλίες και 7 ήττες, με 12 τέρματα υπέρ και 16 κατά.
Πως έφτασε στην τελική φάση
Η Ιαπωνία ήταν η πρώτη ομάδα που πήρε την πρόκριση για την τελική φάση, ένα ημερολογιακό έτος πριν από το ραντεβού της Βραζιλίας. Οι «σαμουράι» πέρασαν χωρίς αγώνες τους δύο πρώτους γύρους των προκριματικών στην Ασία λόγω υψηλής κατάταξης. Στη συνέχεια, τερμάτισαν δεύτεροι στον όμιλο του τρίτου γύρου πίσω από το Ουζμπεκιστάν (6 αγ., 3 νίκες, 2 ισοπαλίες, 1 ήττα, 14-3 τέρματα). Στον τέταρτο γύρο η Ιαπωνία πρώτευσε στον όμιλό της με αντιπάλους Αυστραλία, Ιορδανία, Ομάν και Ιράκ, περνώντας στα τελικά χωρίς προβλήματα (8 αγ., 5 νίκες, 2 ισοπαλίες, 1 ήττα, 16-5 τέρματα). Πρώτος σκόρερ σε όλη την προκριματική φάση της Ασίας ήταν ο Οκαζάκι με 8 γκολ, ενώ 5 πέτυχε ο Χόντα.
Ο στόχος
Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, οι Ιάπωνες δηλώνουν πως είναι έτοιμοι να καταπλήξουν τους πάντες στη Βραζιλία, με τον Χόντα πρόσφατα να μιλά ακόμα και για τελικό! Κάπως υπερβολικό για μία ομάδα που δεν έχει επιβιώσει ποτέ από τη φάση των «16» σε Μουντιάλ, ούτε καν σε αυτό που συνδιοργάνωσε η χώρα με τη Νότιο Κορέα το 2002. Αντικειμενικά, αν η Ιαπωνία περάσει από τον όμιλο θα είναι επιτυχημένη, ενώ αν φτάσει στους «8» θα έχει κάνει την υπέρβαση.
Το αστέρι
Σίνζι Καγκάουα
Ο 25χρονος Καγκάουα «έφτιαξε όνομα» την διετία 2010-12 κατακτώντας δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Γερμανίας και ένα Κύπελλο με τη Μπορούσια Ντόρμουντ, κάτι που του έδωσε το προνόμιο του να γίνει ο πρώτος Ιάπωνας στην ιστορία (και μοναδικός ως τώρα) που παίρνει μεταγραφή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στην πρώτη του χρονιά στο «Όλντ Τράφορντ» ο Ιάπωνας μέσος αναδείχτηκε πρωταθλητής Αγγλίας με σημαντική παρουσία, ωστόσο η σεζόν 2013-14 ήταν τραυματική τόσο για τη Γιουνάιτεντ όσο και για τον ίδιο, καθώς ο Ντέιβιντ Μόγιες δεν του έδειξε εμπιστοσύνη. Ο Καγκάουα θέλει πλέον να πάρει το αίμα του πίσω στο Μουντιάλ.
