Ο Τζον Φαν’τ Σχιπ μίλησε εφ’ όλης της ύλης στον Αποστόλη Λάμπο και στο Instagram Live του novasportsgr. Θυμήθηκε το ξεκίνημα της καριέρας του, πως πήγε στα 12 στον Άγιαξ, ενώ μίλησε και για το ποδοσφαιρικό του είδωλο τον Γιόχαν Κρόιφ. Αναλυτικά όσα είπε ο Ολλανδός τεχνικός
Για την κατάσταση που βιώνουμε: “Πρέπει να είμαστε θετικοί στην κατάσταση που ζούμε, υπάρχει πάντα φως στην άκρη του τούνελ. Πρέπει να καταλάβουμε τι περνάμε, να είμαστε πειθαρχημένοι, να ακούμε τους κανόνες που βάζει η κυβέρνηση, η οποία έχει κάνει φανταστική δουλειά. Πηγαίνω περιπάτους, για τρέξιμο, παρακολουθώ παίκτες και ενημερώνομαι. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι καλός στις δουλειές του σπιτιού. Θαυμάζω τη γυναίκα μου και προσπαθώ να βοηθήσω, αλλά δε με θέλει κοντά της. Δεν έχω φτιαχτεί γι’ αυτό”.
Για την αντίδραση των Ελλήνων: “Οι ‘Ελληνες ήταν συνηθισμένοι στην οικονομική κρίση, οπότε ήξεραν πως να επιστρέψουν στα βασικά, σε σχέση με τις άλλες χώρες. Πιστεύω ότι δε σας έπιασε ο πανικός, λόγω και της γρήγορης αντίδρασης της κυβέρνησης, οπότε δεν εξεπλάγην γιατί είδα την κατανόηση που επέδειξαν”.
Για τη συνέχεια στο ποδόσφαιρο: “Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι συγκεντρώσεις του κόσμου, γιατί πάντα προέχει η ασφάλεια. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε την πορεία του πράγματος, στην Γερμανία έχουν βάλει σε πρόγραμμα την επανέναρξη. Θα ζούμε σε διαφορετικό κόσμο, αλλά θα πρέπει να ξαναρχίσουμε με ασφάλεια για όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο”.
Για την αντίδραση της ολλανδικής ομοσπονδίας: “Δε συμφωνώ με αυτά που έγιναν στην Ολλανδία. Καταλαβαίνω την απόφαση της κυβέρνησης να μη συνεχίσουν το ποδόσφαιρο, αλλά όχι το να μην υπάρχει πρωταθλητής και ομάδες που υποβιβάζονται. Ιδίως χαμηλά η τελευταία ομάδα θα έπεφτε ξεκάθαρα και από τη δεύτερη κατηγορία είχαν ξεχωρίσει οι ομάδες που θα ανέβαιναν. Καταλαβαίνω την αντίδραση και το θυμό ιδίως γι’ αυτές τις ομάδες. Υπάρχουν κάποιες πιθανότητες να ανατραπεί η απόφαση πάντως”.
Για το αθλητικό του ξεκίνημα: “Ξεκίνησα με το άις χόκεϊ, αλλά στο Βανκούβερ του Καναδά που μεγάλωσα, πολλοί παίζουν ποδόσφαιρο, αυτό έκανα κι εγώ και αφού μετακόμισα στην Ολλανδία όλα πήραν το δρόμο τους. Ένας συμπαίκτης μου στην ηλικία των 10 πήγε στον Άγιαξ και αποφάσισα να πάω κι εγώ. Οι γονείς μου δε με άφησαν μέχρι να γίνω 12 ετών. Όταν γιόρτασα τα γενέθλιά μου, στα 12, τηλεφώνησα στον πρώην συμπαίκτη μου και κανόνισε να βρεθώ στην προπόνηση. Ουσιαστικά αυτοπροτάθηκα στον Άγιαξ. Ήμουν πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρω γιατί ήξερα ότι στο δικό μου ηλικιακό γκρουπ ήμουν από τους καλύτερους”.
Για το κύπελλο του 87 στην Αθήνα: “Το πρώτο κύπελλο που κατακτήσαμε το 87 ήταν σημαντικό εδώ στην Αθήνα. Είναι σαν να ήταν γραφτό, σαν να γίνεται κύκλος στη ζωή, γιατί τώρα προπονώ την εθνική και ζω στην Αθήνα. Ο μήνας του μέλιτος ήταν στην Ελλάδα, στην Μύκονο”.
Για την επιρροή του Κρόιφ: “Η έμπνευσή μου ήταν ο Κρόιφ. Ντριμπλέρ, γρήγορος, σκόραρε γκολ, απίστευτος παίκτης. Ήταν όνειρό μου να παίξω μαζί του κι αργότερα έγινε προπονητής μου. Δεν ήταν μόνο καταπληκτικός παίκτης, αλλά και καταπληκτικός χαρακτήρας. Ήξερε τι ήθελε και πως να το περάσει στους παίκτες του. Το έκανε με τον Άγιαξ, την Μπαρτσελόνα, άλλαξε πολλά ως ποδοσφαιριστής και ακόμα περισσότερα ως προπονητής. Ουσιαστικά άλλαξε το άθλημα, δείτε πόσους ενέπνευσε”.
Για το Γιούρο του 88: “Έπαιξα όλα τα παιχνίδια των προκριματικών για το Γιούρο του 88, έπαιξα και το πρώτο κόντρα στην Ρωσία στα τελικά, αλλά μετά από αυτό το παιχνίδι βγήκα εκτός. Πικρή στιγμή, αλλά η ζωή δεν είναι μόνο χαρές. Τρομερή επιτυχία, αλλά ατομικά θα ήθελα να έχω παίξει περισσότερο. Μαθαίνεις, καταλαβαίνεις ότι η ομάδα είναι πάνω από τα άτομα, αυτή ήταν η φιλοσοφία του Κρόιφ. Δείτε και το αφιέρωμα στη ζωή του Τζόρνταν, όταν ξεκίνησε ήταν καταπληκτικός, αλλά τίτλους κέρδισε όταν ήρθε ο Τζάκσον, που άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού. Ακόμα κι αν είσαι ο καλύτερος του κόσμου χρειάζεσαι εξαιρετικούς συμπαίκτες. Δείτε τον Μέσσι της Μπαρτσελόνα και τον Μέσσι της Αργεντινής”.
Για την ιταλική εμπειρία: ” Πηγαίνοντας από τον Άγιαξ στην Τζένοα που πάλευε να σωθεί, ήταν δύσκολο. Διαφορετική φιλοσοφία, διαφορετική προπόνηση. Για μένα ήταν καλή εμπειρία, αλλά πολύ διαφορετική από τον Άγιαξ”.
Για το προπονητικό του ξεκίνημα: “Όταν σταμάτησα να παίζω, αμέσως πήγα να πάρω το δίπλωμά μου και μόλις τα κατάφερα, ξεκίνησα από τους μικρούς του Άγιαξ. Ήταν καλό βήμα να κάνω τη μεταπήδηση από τον παίκτη στον προπονητή. Μετά από 4 χρόνια ξεκίνησα επαγγελματικά ως βοηθός στην πρώτη ομάδα. Στον Άγιαξ δούλεψα με τον Φαν Μπάστεν, τον οποίο ο Κρόιφ πρότεινε στην ολλανδική ομοσπονδία. Εκείνος θα δεχόταν τη δουλειά μόνο αν πήγαινα μαζί του κι έτσι κι έγινε. Αργότερα είχα την ευκαιρία να πάω στην Αυστραλία και είπα γιατί όχι; Εκεί είχα το ελεύθερο να περάσω τη φιλοσοφία μου. Σε τέτοιες χώρες που δε βρίσκονται ψηλά στη συνείδηση του κόσμου, οι άνθρωποι ασχολούνται περισσότερο. Εκεί γνώρισα και τον Μιχάλη Βαλκάνη γι’ αυτό και τον έχω μαζί μου. Στο Μεξικό που δούλεψα είναι τρελλοί με το ποδόσφαιρο. Η Τσίβας Γκουανταλαχάρα είναι κάτι σαν εθνική Μεξικού, καθώς επιτρέπονται μόνο Μεξικανοί παίκτες, οπότε είχαμε πάντα μεγάλη συμπαράσταση”.
