Ο Φερνάντο Σάντος είχε αποφασίσει να περιμένει μέχρι και την τελευταία στιγμή τον Δημήτρη Σιόβα και τον Κυργιάκο Παπαδόπουλο για να τους πάρει στην αποστολή του Μουντιάλ.

Ο πρώτος όμως, δεν είχε ούτε συμμετοχή με τον Ολυμπιακό στο τελείωμα της σεζόν, ενώ ο δεύτερος έπαθε υποτροπή στο τραύμα του.

Έτσι η Εθνική πάτησε ήδη βραζιλιάνικο έδαφος χωρίς τους παίκτες του Ολυμπιακού και της Σάλκε.

Κι οι δύο Έλληνες ήταν μόνο κάποιες από τις πολλές απώλειες του Μουντιάλ του 2014. Και ενδεχομένως όχι και τόσο ηχηρές όπως κάποιες άλλες.

Για παράδειγμα ο Φαλκάο της Κολομβίας, ο Ριμπερί της Γαλλίας ή ο Ρόις της Γερμανίας κάνουν μεγάλο… γκελ στους ποδοσφαιρόφιλους, που ελπίζουν ότι η κακοδαιμονία θα σταματήσει κάπου εδώ για να δούμε και λίγη μπαλίτσα!

Προχθές την έπαθε στο φιλικό με την Αυστραλία και ο Πράνιτς του Παναθηναϊκού. Και η φυσικά η λίστα των απόντων είναι μεγάλη.

Εκτός ο Γουόλκοτ από την Αγγλία με ρήξη χιαστού, εκτός και ο Μοντολίβο από την Ιταλία με κάταγμα κνήμης. Ο Βαλντέζ της Μπάρτσα χάνει το Μουντιάλ λόγω ρήξης χιαστών.

Με μυϊκό τραυματισμό την πλήρωσαν ο Ολλανδός Φαν Ντερ Φάαρτ και ο Κροάτης Κράνιτσαρ.

Ο Γκιντογάν της Γερμανίας υποφέρει από φλεγμονή στη μέση και ο Ισπανός Αλκαντάρα από ρήξη συνδέσμου στο γόνατο.

Ρήξη στον αχίλλειο τένοντα υπέστη ο φορ του Βελγίου, Μπεντέκε.

Την ίδια ώρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο της Πορτογαλίας και ο Γιάγια Τουρέ της Ακτής ακολουθούν ειδικό πρόγραμμα για να προλάβουν να δώσουν το παρόν στη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου, αλλά ίσως και να χάσουν τα πρώτα ματς των ομάδων τους.

Είναι λοιπόν, κάτι παραπάνω από προφανές ότι το βεβαρυμένο πρόγραμμα στα περισσότερα πρωταθλήματα, σε συνδυασμό με τις άλλες υποχρεώσεις των ομάδων εκτός συνόρων, καταπονούν τους οργανισμούς των ποδοσφαιριστών που… σκάνε!

Η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ οφείλουν να προστατεύσουν το προϊόν τους. Όχι μόνο από τα σκάνδαλα των αναθέσεων των μεγάλων διοργανώσεων, αλλά και από την εικόνα των τελικών φάσεων.

Το πώς και με ποιον τρόπο είναι καθαρά δικός τους λογαριασμός. Όταν υπάρχει Μουντιάλ ή Euro το καλεντάρι θα πρέπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να περιορίζεται.

Μετά από 60 ή 70 ματς μέσα σε μια περίοδο είναι μάλλον απίθανο να έχει κανείς την απαίτηση να δει φρέσκα πόδια και καλό θέαμα από τα ίδια πρόσωπα.

Μακάρι να μας διαψεύσουν οι ποδοσφαιριστές των 32 φιναλίστ στη Βραζιλία, αλλά φοβάμαι ότι θα παρακολουθήσουμε θέαμα μετρίου επιπέδου.