Και φυσικά θλίβομαι, όπως και η πλειοψηφία -θέλω να πιστεύω- των συναδέλφων μου, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που επιθυμεί να ακούει, να βλέπει και να διαβάζει τα νέα από αδέσμευτες φωνές σε μικρόφωνα και πένες.
Στην πρώτη πεντάδα βρίσκονται οι Φινλανδία, Νορβηγία, Δανία, Ολλανδία και Σουηδία. Η Γερμανία, η χώρα που τα ΜΜΕ κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, βρίσκεται στη 12η θέση, η Τουρκία στην 149η, ενώ και στις μεγάλες δυνάμεις τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Οι ΗΠΑ είναι στην 49η θέση, η Ρωσία στην 152η και η Κίνα στην 176η.
Και χθες αναζητώντας πιο πολλά στοιχεία σχετικά με την συγκεκριμένη έκθεση έπεσα πάνω στο συγκλονιστικό ρεπορτάζ του Γιάννη Κριτσαντώνη στο περιοδικό «Επίκαιρα» που μετέφερε τις απίθανες αποκαλύψεις του Ούντο Ουλφκότε, στο βιβλίο του υπό τον σκληρό τίτλο «Αγορασμένοι δημοσιογράφοι».
Ποιος είναι Ούντο Ουλφκότε; Είναι ο επί 17 χρόνια αρχισυντάκτης της FAZ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Γερμανίας.
Ο Ουλφκότε παραδέχεται ότι έχει δωροδοκηθεί στο παρελθόν, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί του, για να γράψουν «καλά λόγια» για μεγάλες εταιρείες, για τράπεζες, για αποφάσεις της καγκελαρίας ή των τοπικών κυβερνήσεων, ακόμα και για «θέματα» που μοίραζε η γερμανική υπηρεςία κατασκοπίας και η CIA.
Να κάποιοι ενδεικτικοί τίτλοι από τα κεφάλαια του βιβλίου:
-Τα 2/3 των δημοσιογράφων στη Γερμανία είναι δωροδοκίσιμοι.
-Το παραμύθι της Μέρκελ-έτσι ψεύδεται η καγκελαρία στο λαό.
-Πως λαδώθηκα από εταιρεία πετρελαιοειδών.
-Οι πεμπτοφαλαγγίτες των ΗΠΑ.
-Πως πληρώνεται μια βίλα στην Τοσκάνη.
-Αγόρασε κι εσύ ένα δημοσιογράφο, μπορείς!
Ο Ούντο Ούλφκότε περιγράφει τις δικές του… περιπέτειες, οι οποίες του απέφεραν χρήματα, καθώς και άλλων συναδέλφων του και υποστηρίζει ότι έγραψε το βιβλίο «για να μην ασκήσουν τέτοιου είδους δημοσιογραφία οι νέοι συντάκτες».
Αν όμως το φαινόμενο της χειραγώγησης των ΜΜΕ δεν αποτελεί πια για τους πολίτες ταμπού, αξίζει όλοι οι Ευρωπαίοι να διαβάσουν το κείμενο με την συνομιλία του Ούντο με τον γνωστό μας Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Έτσι για να αντιληφθούν τι σημαίνει τελικά Ευρωπαϊκή Ένωση κι αν αξίζει να υπάρχει με τέτοια μυαλά εκεί στις Βρυξέλλες.
Ρωτά λοιπόν, ο Ουλφκότε τον Γιουνκερ: «Πως γίνεται τα κορυφαία ΜΜΕ της Ευρώπης να δοξάζουν το ευρώ και το μέλλον της ΕΕ όταν εκατομμύρια πολίτες στέκονται διστακτικά απέναντί της;».
Και ο Γιούνκερ φέρεται να απαντά: «Παίρνουμε μια απόφαση και τη βάζουμε σε ένα κλειστό δωμάτιο. Την αφήνουμε αρκετές μέρες να ωριμάσει και να δούμε τι θα γίνει και αν μέχρι τότε δεν υπάρξει καμία κραυγή ή… επανάσταση -άλλωστε οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι αποφασίσαμε- τότε την βγάζουμε και τη σερβίρουμε κομμάτι-κομμάτι, μέχρι να μην υπάρχει πλέον επιστροφή!».
Μιλάμε δηλαδή για Μέσα Μαζικής Επικινδυνότητας κι όχι για ΜΜΕ, για Ευρωπαϊκή Επιβουλή ή Εκατόμβη ή Επίταξη ή Επίφαση ή Ευθανασία ή Ευτέλεια, για Ευρωπαϊκό Εκφαυλισμό ή Εκφυλισμό, αλλά σε καμία περίπτωση για Ένωση.
Καλή τύχη!