Τι κι αν πέρασαν δεκαπέντε χρόνια!
Θυμάμαι κάθε δευτερόλεπτο… κάθε στιγμή που ήμουν και τι έκανα! Έτσι άλλωστε χαρακτηρίζεται και μια στιγμή ιστορική!
Τέτοιες στιγμές η ομάδα προετοιμαζόταν για τον ημιτελικό με την Τσεχία!
Ειλικρινά πιστεύω ότι ήταν το πιο δύσκολο ματς που παίξαμε στα νοκ-άουτ παιχνίδια και δεν ξέρω αν θα πανηγυρίζαμε αν δεν έφευγε τραυματίας ο Νέτβεντ στο 40ο λεπτό!
Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι εκείνη την ομάδα! Τι προσωπικότητες είχε μέσα!
Είχα την τύχη να την δω μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Όχι στην Πορτογαλία αλλά στην Λεωφόρο με την Ουκρανία και την Βόρεια Ιρλανδία και ειλικρινά δεν έχω δει σημαντικότερο αρχηγό από τον Θοδωρή Ζαγοράκη!
Αλλά και ταλέντο και τρομερή αυτοπεποίθηση! Όταν περάσαμε την Τσεχία δεν είχα κανένα άγχος για τον τελικό με την Πορτογαλία. Περισσότερο άγχος θα είχα αν παίζαμε τους Ολλανδούς με τους οποίους παραδοσιακά έχουμε πρόβλημα! Άλλωστε είχαμε χάσει σε φιλικό 4-0 από τους οράνιε στα τέλη Άπρίλη
Όταν βλέπεις όμως ενενήντα λεπτά να σε έχουν πατήσει οι Τσέχοι και να μην κάνεις φάση! Την μπάλα να σφυρίζει και μερικές φορές και να σταματάει πάνω στα δοκάρια του Νικοπολίδη και ξαφνικά στην παράταση να αλλάζουν όλα λες… διάολε δεν μπορεί! Είναι δικό μας!
Όταν σκέφτεσαι ότι ο Δέλλας σκοράρει στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης και για πρώτη και μοναδική φορά υπάρχει ο κανόνας του ασημένιου γκολ και ο αντίπαλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα λες… διάολε όχι μόνο τους κερδίζουμε αλλά τους κοροϊδεύουμε κιόλας!
Είναι αρκετοί αυτοί που έχουν πει ότι εκείνη η ομάδα ήταν τυχερή! Εγώ δε νομίζω ότι εκείνη η ομάδα άφησε τίποτα στην τύχη!
Ο Σεϊταρίδης στον Ανρί… ο Καψής στον Κόλερ… οι κεφαλιές του Χαριστέα… η αυτοπεποίθηση του Τάκη Φύσσα… οι μπαλιές του Μπασινά… οι φωνές του Ζαγοράκη… οι κούρσες του Γιαννακόπουλου… όλα προσεγμένα… όλα στην λεπτομέρεια… με παίκτες που είχαν διάθεση να ακούσουν, να διαψεύσουν τον κόσμο, να αλλάξουν την ιστορία… και παίκτες με βαριά ονόματα… παίκτες που κατάλαβαν ότι μπορεί και κάποιος άλλος να ξέρει κάτι περισσότερο και αν τον ακούσουν να κάνουν κάτι σπουδαίο! Παίκτες ΜΥΘΟΙ στα μάτια μου και ας είμαι μεγαλύτερος σε ηλικία από μερικούς!!
Άντε μωρέ θα με πιάσουν πάλι τα δάκρυα… Ότο σε ευχαριστώ και πάω να δω τον τελικό…