Πολλά περισσότερα από ένας απλός αγώνας…

Μετά την … «καταιγίδα» του προηγούμενου Σαββατοκύριακου, το ισόπαλο αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο, τις αντιδράσεις που ακολούθησαν το τέλος της αναμέτρησης και τις εξελίξεις που διαδραματίστηκαν τις επόμενες ημέρες, το ματς του «Δικεφάλου» στο «Γ. Καραϊσκάκης» ήταν πολλά περισσότερα από ένας απλός αγώνας. Κι αυτό, γιατί μια ομάδα αποδεκατισμένη από τραυματισμούς – καθώς μετρούσε εννιά ποδοσφαιριστές εκτός – με την αμφισβήτηση στα πρόσωπα πολλών να μοιάζει οριακή, με προβλήματα εσωτερικά όπως το θέμα Τούντορ – Μπερμπάτοφ, με μερική μεταγραφική ενίσχυση αλλά όχι αυτήν που είχε ζητήσει – καιρό τώρα – η τεχνική ηγεσία και σ’ ένα περιβάλλον παραδοσιακά δύσκολο για τον ΠΑΟΚ κι όχι μόνον, όλοι περίμεναν να δουν τί κι αν θα κατάφερναν να παρουσιάσουν ο Κροάτης τεχνικός κι οι ποδοσφαιριστές του.
 
Οι όποιες απορίες λύθηκαν το βράδυ της Κυριακής, λίγο μετά τις εννιά, όπου σ’ έναν αγώνα που ξεκίνησε με τιμές κι από τις δυο ομάδες στη μνήμη των οπαδών του Ολυμπιακού που έχασαν τη ζωή τους πριν από τριάντα πέντε χρόνια, ένα γκολ του Ελαμπντελαουί στο 8′ αποδείχτηκε αρκετό για να δώσει τη νίκη στους γηπεδούχους. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες λύσεις, ο «Δικέφαλος» παρέταξε ότι πιο ορθολογικό μπορούσε τη δεδομένη χρονική στιγμή, δίχως αυτό να σημαίνει πως ο Βίτορ είναι καλύτερος του Μαλεζά ή πως ο Κάτσε δε θα μπορούσε να έχει θέση στην αρχική ενδεκάδα, αν κι ο προπονητής κάθε ομάδας κρίνει τους καταλληλότερους και στη συνέχεια, με τη σειρά του, κρίνεται για τις επιλογές του. Ωστόσο το κύριο πρόβλημα δεν ήταν από τη μεσαία γραμμή και πίσω, ίσως με μια ή δυο εξαιρέσεις σ’ επίπεδο φάσεων, από τις οποίες στη μια προήλθε και το γκολ.
 
Ο κύριος λόγος ανησυχίας και προβληματισμού ήταν μεσοεπιθετικά. Εκεί όπου οι πολλοί, αναγκαστικοί συμβιβασμοί δεν μπορούσαν να δώσουν κάτι ομαλό σε λειτουργία, αφού η παρουσία του Μπερμπάτοφ στον άξονα ήταν απαραίτητη καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να κρατήσει μπάλα ψηλά και μια από τις πλέον ισχυρές προσωπικότητές της ομάδας, συνθήκη απαιτητή για έναν αγώνα σαν κι αυτόν. Η δημιουργική ικανότητα του Πέλκα, που στερείται σταθερότητας όμως κι ελλείψει εναλλακτικής περίπτωσης εξτρέμ τον έφερε δεξιά του Βούλγαρου επιθετικού. Η αποδοτικότητα του πρώτου σκόρερ της φετινής σεζόν για την ομάδα Μακ αλλά και συνάμα «σκασμένου» από τα πολλά παιχνίδια που έχει πάρει στο αριστερό άκρο της μεσοεπιθετικής γραμμής.
 
Το ντεμαράζ που επιχειρεί εδώ και καιρό ο Αθανασιάδης που ναι μεν δε σκοράρει αλλά δε δημιουργούνται κι οι σχετικές προϋποθέσεις για να το κάνει αφού – συνεχίζει να – λείπει ο δημιουργικός ποδοσφαιριστής που με μια ενέργεια, ντρίπλα – πάσα θα κάνει τη διαφορά, για να προκαλέσει την αριθμητική ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Μεσοεπιθετικά δεν υπήρχε συνοχή, δεν υπήρξαν επιλογές όπως σουτ εκτός περιοχής αφού οι χώροι ήταν καλά κλεισμένοι από τους γηπεδούχους με αποτέλεσμα ν’ απομείνουν ως επιλογές η επιθετική δραστηριότητα των ακραίων αμυντικών κι οι αντεπιθέσεις.
 
Στην πρώτη περίπτωση, υπήρξαν δυο μόνον τέτοιες φάσεις ουσιαστικές, αμφότερες με τον Κίτσιου. Στη μια κόπηκε από τον Μποτία στη σέντρα που επιχείρησε και τους ανθρώπους του «Δικεφάλου» να διαμαρτύρονται για χέρι του 27χρονου κεντρικού αμυντικού και στην άλλη το διαγώνιο σουτ που επιχείρησε έφυγε σχεδόν παράλληλα προς την τελική γραμμή. Σε μια από τις καλύτερες – ανασταλτικά – εμφανίσεις του νεαρού ακραίου, που φάνηκε αρκετά βελτιωμένος, αποδεικνύοντας πόσο σημαντική είναι τελικά η παρουσία ενός ικανού στόπερ δίπλα του που εμπνέει αυτοπεποίθηση, όπως ο Χατζηισαϊας. Ενα από τα αρκετά θετικά πρόσημα του νέου ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, ο οποίος στην πρώτη του εμφάνιση μετά τη μετακίνησή του από τον Πανιώνιο και μάλιστα σε πολύ δύσκολο αγώνα, άφησε υποσχέσεις για τη συνέχεια.
 
Στη δεύτερη περίπτωση, αυτήν των αντεπιθέσεων και πάλι οι άνθρωποι του «Δικεφάλου» διαμαρτύρονται έντονα για περιπτώσεις υπόδειξης οφ σάιντ σε τρεις περιπτώσεις με πρωταγωνιστές τον Μακ και τον Σκόνδρα. Σαφώς κι έπρεπε η ομάδα σ’ αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν να μπορεί να κάνει περισσότερα, να έχει περισσότερες εναλλακτικές για μια τέτοια κατάσταση ως αγωνιστικές αντιδράσεις, η ουσία όμως είναι πως δεν είχε και δεν έχει. Της λείπει η ενέργεια, η φαντασία, τα πρόσωπα κι όλα αυτά, τώρα δεν τα έχει. Κακώς μεν αλλά δεν τα έχει. Κι αυτό είναι ένα θέμα που χρήζει άμεσα λύσης, ακριβώς επειδή είναι οφθαλμοφανές και γνωστό πλέον σε κάθε αντίπαλο.
 
Με όλα, λοιπόν, τα στοιχεία αυτά εις βάρος του, συν το – σχετικά – γρήγορο γκολ που δέχτηκε από μια στιγμιαία αδράνεια, που ξεκίνησε από την αριστερή πλευρά με αρχή τον – κατά τ’ άλλα εξαιρετικό χτες και πανταχού παρόντα – Τσίμιροτ και κατέληξε στον Βίτορ να χάνει την κόντρα με τον σκόρερ του αγώνα, ο ΠΑΟΚ έβγαλε αντίδραση. Είχε αυτοπεποίθηση, παρέταξε πάθος και διάθεση. Είχε σαφή στόχο να ελέγξει τον ρυθμό, να πάρει την κατοχή και να πιέσει ψηλά τον αντίπαλο βγάζοντας δυο ποδοσφαιριστές με βοήθεια και τρίτου για να πιέσει, να κλέψει και ν’ απειλήσει. Ενας απαιτητικός ρυθμός στον οποίο φάνηκε ν’ αντέχει κάτι περισσότερο από μισή ώρα, έχοντας παράλληλα την έγνοια ανασταλτικά, με αλληλοκαλύψεις και βοήθειες στα κενά που δημιουργούσε η πίεση ψηλά.
 
Τα μέτρα που πήρε στον αγωνιστικό χώρο ο ΠΑΟΚ κι η προσπάθεια των γηπεδούχων να κρατήσουν τους αντιπάλους τους μακριά από την περιοχή τους προκάλεσε έναν …. συνωστισμό στα 2/3 του γηπέδου, στον οποίο και πάλι υπήρξε θετική αντίδραση με καλή κυκλοφορία της μπάλας και αρκετή ισορροπία στις επιλογές υπό πίεση. Ο Ολυμπιακός έχοντας ανοίξει το σκορ, πιθανόν συνειδητά περίμενε να «χτυπήσει» αυτός στην αντεπίθεση, όπως είχε κάνει και με την ΑΕΚ. Στο 64′, ο κ. Τούντορ βλέποντας τον χρόνο να κυλά δίχως ν’ αλλάζει κάτι ουσιαστικό αποσύρει τον Αθανασιάδη περνώντας στη θέση του τον Γκολάσα και δυο λεπτά μετά βλέπει τον Τζαβέλλα ν’ αποβάλλεται με δεύτερη κίτρινη κάρτα, πολλαπλασιάζοντας τα παράπονα των ανθρώπων του «Δικεφάλου» και για τις δυο κάρτες που οδήγησαν στην αποβολή του (σ.σ. χάνει και τον επικείμενο αγώνα Κυπέλλου με τον Πανιώνιο) αλλά και για σκληρά μαρκαρίσματα των Μιλιβόγεβιτς – Μποτία σε Τζαβέλλα και Μπερμπάτοφ αντίστοιχα.
 
Ο Κροάτης τεχνικός αποφασίζει να περάσει τον Σκόνδρα αντί του Πέλκα διαφυλάττοντας την αμυντική του γραμμή. Ωστόσο, μόλις τέσσερα λεπτά διήρκησε η αριθμητική υπεροχή των γηπεδούχων καθώς στο 70′ ο Ζντιελάρ με δεύτερη κίτρινη πήρε κι αυτός την άγουσα προς τ’ αποδυτήρια με τις δυο ομάδες να μένουν με δέκα ποδοσφαιριστές η κάθε μια. Αμεσα το 4-4-1 με τον Μπερμπάτοφ κορυφή, γίνεται 4-3-2 με τον Μακ παρτενέρ του Βούλγαρου στην ίδια ευθεία. Στο 81′ ο Τζιόλης δίνει τη θέση του στον Σάμπο, τίποτα όμως δεν επρόκειτο ουσιαστικά ν’ αλλάξει μέχρι τέλους.
 
Αν κάποιος θέλει να μείνει στους αριθμούς θα επιμείνει στο ένα γκολ και στη μια τελική που κατέγραψε η στατιστική του «Δικεφάλου» για να ολοκληρώσει την επιχειρηματολογία του, παραλείποντας όμως αρκετά και σημαντικά – πάντα κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντα – στοιχεία τα οποία χρήζουν αναφοράς. Μετά από καιρό, ο ΠΑΟΚ έβγαλε κάτι ουσιαστικό και σε διάρκεια στη μεσαία του γραμμή. Πήρε πράγματα σ’ επίπεδο αυτοπεποίθησης, όχι όμως και κάτι πιο απτό, πιο ουσιαστικό. Ενεργοποιήθηκαν και λειτούργησαν αρμονικά τα χαφ του, έχοντας κενό στη δημιουργία για τους λόγους που παρατέθηκαν πιο πάνω κι έχουν να κάνουν – και – με τις συνεργασίες με τους ακραίους. Μια δυσλειτουργία που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν μπορεί να λυθεί στο άμεσο μέλλον με τόσους κρίσιμους αγώνες ν’ ακολουθούν και τόσους ποδοσφαιριστές εκτός.
 
Τη λύση σ’ αυτόν τον γόρδιο δεσμό καλούνται να βρουν από κοινού τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές και πάνω σ’ αυτήν θα κριθούν με την επόμενη αγωνιστική υποχρέωση να πλησιάζει γοργά, αφού την προσεχή Πέμπτη στο στάδιο της Τούμπας θα διεξαχθεί ο δεύτερος προημιτελικός με τον Πανιώνιο. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους…