Είναι γεγονός ότι η ευρωπαϊκή εκδοχή της Βραζιλίας την οποία λανσάρει στη Ρωσία ο Τίτε, απέχει αρκετά από τη Βραζιλία που έχει στο μυαλό της η ποδοσφαιρική υφήλιος.
Πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Μουντιάλ, όπως παραδοσιακά είναι φαβορί σε όλα τα Μουντιάλ, έτσι εδώ και καιρό της κόλλησε πάλι η ταμπέλα. Φέτος όμως υπάρχει μια διαφορά. Είναι νωπές οι μνήμες από την γερμανκή εφτάρα μέσα στο σπίτι της πριν από τέσσερα χρόνια.
Όταν ο Τίτε ανέλαβε την ομάδα είχε στόχο να “κολλήσει” και πάλι όλα τα σπασμένα κομμάτια της “σελεσάο”. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να κάνει τη Βραζιλία να σταθεί και πάλι στα πόδια της μέσω της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο πρώτος στόχος είχε επιτευχθεί. Βασισμένη σε όλα της αστέρια που ως επί το πλείστον μεγαλουργούν στην Ευρώπη, είναι μια ομάδα που έχει αρχή, μέση και τέλος. Από τη θέση “1” ως την κορυφή της επίθεσης είναι πλήρης και με πολλές λύσεις. Ίσως της λείπει ένα σέντερ φορ περιοχής. Ως εκεί.
Έχει απεμπολιστεί η μεγάλη πίεση από το Νεϊμάρ ώστε να τα κάνει όλα μόνος του όπως συμβαίνει σε Πορτογαλία και Αργεντινή και λειτουργεί περισσότερο ως ομάδα. Έχει σίγουρα χαλιναγωγηθεί το πηγαίο επιθετικο ταλέντο στο βωμό του αποτελέσματος και αυτό κοστίζει σε θέαμα.
Υπάρχει όμως τόσο ταλέντο σε αυτή την ομάδα που ακόμα και αυτή η εξευρωπαϊσμένη εκδοχή της προσφέρει στιγμές που δε βλέπεις σε άλλες ομάδες, εκτός ίσως από την Ισπανία.
Έχω μεγάλη περιέργεια να δω στη φάση των νοκ άουτ πως θα αντιμετωπίσουν την Βραζιλία ομάδες από το “μπλοκ” των λεγόμενων φαοβορί. Αν την περιμένουν πιθανότατα να δούμε κλειστά ματς με πιθανότητες 50-50. Αν όμως λόγω φανέλας μια μεγάλη ομάδα ανοιχτεί, τότε η Βραζιλία θα έχει τον πρώτο λόγο.