Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για την υπόθεση του Grexit, που τελικά αποφεύχθηκε, και το ποιος είναι ο κερδισμένος ή ο χαμένος στη διαμάχη Κοντονή-ΕΠΟ, νομίζω πως οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές.
Ο Κοντονής χρησιμοποίησε την απειλή της αποβολής από τις διεθνείς διοργανώσεις ως μέσο πίεσης και κατάφερε να δημοσιοποιήσει και να διεθνοποιήσει το πρόβλημα διαφθοράς του ποδοσφαίρου μας.
Και ουδείς μπορεί να πει κάτι διαφορετικό όταν το είπε η ίδια η FIFA δια του εκπροσώπου της, που ήρθε στην Αθήνα για να δώσει τη λύση. Και το είπε ενώπιον του ΔΣ της ομοσπονδίας, αλλά και των τηλεοπτικών συνεργείων που τον ακολουθούσαν στις επισκέψεις του στο υφυπουργείο Αθλητισμού.
Το πρώτο βήμα λοιπόν, είναι γεγονός. FIFA και UEFA αναγνωρίζουν ότι κάτι δεν είναι σωστά δομημένο στις ποδοσφαιρικές αρχές της χώρας.
Κι επειδή βίωσαν πρόσφατα τις δικές τους περιπέτειες με τον Μπλάτερ και τον Πλατινί, θέλουν –τουλάχιστον για ένα σημαντικό διάστημα στο μέλλον- να εμφανιστούν υπέρμαχοι κάθε είδους κάθαρσης που επιχειρείται.
Έτσι, δίνεται και στην Ελλάδα η ευκαιρία να πάρει κάτι. Και θα το πάρει με την Επιτροπή Δεοντολογίας να ανοίγει τους «καυτούς» φακέλους, που δεν μπορούσε έως τώρα, λόγω της… κουτοπονηριάς με τον χρονικό περιορισμό (από το 2015 και μετά) που είχε τεθεί στις υποθέσεις.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μπορεί να δούμε σωρεία από καταδίκες, αποκλεισμούς ή τιμωρίες. Ενδέχεται όμως να δούμε και κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν ξέρεις.
Είναι όμως αυτό αρκετό για να δούμε ένα ποδόσφαιρο να παίζεται στα ίσια; Φυσικά και όχι.
Όσες προσπάθειες και να καταβάλει ο Κοντονής, όσες διοικήσεις κι αν αλλάξουν στην ΕΠΟ ή τη Λίγκα, ουδέποτε θα δούμε σε εφαρμογή το 50-50, αν δεν το επιδιώξουν οι μεγάλοι του ποδοσφαίρου μας.
Αν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟΚ δεν πάρουν τη μεγάλη απόφαση να συνεργαστούν αναγνωρίζοντας ότι το άθλημα θέλει σωστούς παράγοντες και διαιτητές για να είναι ανταγωνιστικό και να προσελκύσει επίσης σωστούς και νέους πελάτες, χωρίς εξαρτήσεις από οπαδικούς στρατούς, τότε θα έχουμε μείνει στο… πρώτο βήμα!
Τα πράγματα είναι απλά. Η FIFA και η UEFA επιβάλουν τους κανόνες του ποδοσφαίρου. Η Πολιτεία νομοθετεί για τις ανώνυμες εταιρείες. Οι ποδοσφαιρικές αρχές οφείλουν να ακολουθούν τους κανόνες και το κράτος να ελέγχει την τήρηση των νόμων.
Οι μεγάλοι σύλλογοι πρέπει να αντιληφθούν ότι ΟΛΟΙ πρέπει να είναι ΙΣΟΙ απέναντι σε κανόνες και νόμους. Μόνο τότε
υπάρχει ελπίδα.
Αν στο μυαλό τους υπάρχουν πάντα οι «δικοί μας» άνθρωποι που θα μας… βοηθούν να παρακάμπτουμε κανόνες και νόμους, θα έχουμε μείνει στο «πρώτο βήμα» και σύντομα θα επιστρέψουμε στα ίδια.
Άλλωστε για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!