Ο Λάρκιν αναζητά τον περσινό κυριαρχικό εαυτό του και η Εφές είναι σε κρίση διαρκείας. Στην άλλη πλευρά, ο τελευταίος χορός του τωρινού ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης έχει άγρια ομορφιά.
Τι συμβαίνει στον πλανήτη Εφές;
Σύμφωνοι, ο ανταγωνισμός για τους Τούρκους είναι σαφώς σκληρότερος, τόσο στα ψηλά πατώματα(ΤΣΣΚΑ, Μπαρσελόνα) όσο και στα μεσαία (Βαλένθια, Ζενίτ, Μπασκόνια, Αρμάνι). Όμως η μετατροπή του περσινού 14-3 στον πρώτο γύρο στο φετινό 8-9 οφείλεται κατά κύριο λόγο στην κάτισχνη φετινή εικόνα της ομάδας του Αταμάν. Οι δικαιολογίες είναι αρκετές και πολλές από αυτές πολύ στιβαρές: ο Λάρκιν άργησε να μπει στην ομάδα ενώ η Εφές ταλαιπωρήθηκε από πολλούς και σημαντικούς τραυματισμούς βασικών παικτών. Το πιο ανησυχητικό για αυτήν είναι πως ενώ τις τελευταίες εβδομάδες είναι σε ποσοστό 90% υγιής, η απόδοση της συνεχίζει να κινείται σε κάτω του μετρίου επίπεδα.
Στην κορυφή της κριτικής βρίσκεται – όχι τυχαία – ο Σέιν Λάρκιν. Ο Αμερικανός γκαρντ είναι σκιά του περσινού εαυτού του και προκαλεί στην υπόλοιπη ομάδα ανασφάλεια που εν τέλει δεν μπορεί να διαχειριστεί. Ταυτόχρονα προσθέτει τόσο στον Βάσα Μίτσιτς όσο και στους υπόλοιπους δορυφόρους προσοχή που πέρυσι δεν είχαν: η προσοχή που εξασφάλιζε η βαρύτητα του Λάρκιν επέτρεπε σε Μπομπουά, Άντερσον, Σίνγκλετον και σία να θριαμβεύουν σε βοηθητικούς ρόλους.
Μετά τα 0/6 τρίποντα απέναντι στην Ρεάλ ο Λάρκιν έφτασε να μετρά 17/60 σουτ τριών πόντων (σε 11 ματς), ήτοι 28.6%, τη στιγμή που στον πρώτο γύρο πέρσι είχε βομβαρδίσει με 49/94 (σε 16 ματς), δηλαδή με το εκπληκτικό 52%! Η αστοχία του 28χρονου γκαρντ όχι μόνο αφαιρεί από την Εφές τα εκρηκτικά διαστήματα με τα οποία καθάριζε τα παιχνίδια, αλλά και από τον ίδιο την δυνατότητα να χρησιμοποιεί την ταχύτητα του προκειμένου να φτάνει εν ριπή οφθαλμού στο καλάθι.
Το ακόμη πιο περίεργο της υπόθεσης είναι πως ο Λάρκιν μέτρησε 16.5 πόντους στα 4 πρώτα παιχνίδια του στην Ευρωλίγκα, όταν ήταν θεωρητικά ακόμη σκουριασμένος, όμως στην συνέχεια ήταν χειρότερος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 7 παιχνίδια του Δεκεμβρίου (5+2 εξ αναβολής) έχει πέσει στους 11 πόντους μ.ο, πέφτοντας σε μαύρη τρύπα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ (4π.), τη Ρεάλ (7π, 2 στο δεύτερο ημίχρονο), την Βαλένθια (13π, 2 στο δεύτερο ημίχρονο), την Αρμάνι (4π).
Κατρακυλώντας σε αρνητικό (8-9) ρεκόρ μετά το πέρας του πρώτου γύρου, η Εφές έχει οριστικά πλέον οπισθοχωρήσει σε θέση αουτσάιντερ και αν δεν βελτιωθεί άμεσα μπορεί να κινδυνεύσει να χάσει ακόμα και το τρένο των πλέι-οφ. Κανείς δεν αντιλέγει πως έχει την ποιότητα και την ομοιογένεια να γυρίσει το φύλλο αν και εφόσον μείνει υγιής και ξυπνήσει ο ληθαργικός Λάρκιν, όμως πολλά αν μαζεύτηκαν και οι υπόλοιποι παίκτες του Αταμάν δεν είναι δα και σε φουλ φόρμα.
Ο τελευταίος χορός της Βασίλισσας
Η λογική λέει πως η φετινή Ρεάλ δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τις άλλες δύο βασικές διεκδικήτριες, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μπαρσελόνα. Ειδικά από τη στιγμή που έχασε τον ένα από τους δύο αναντικατάστατους παίκτες της, τον Φάκου Καμπάσο, κατά τη διάρκεια της σεζόν, θα ανέμενε κανείς πως η βασίλισσα θα έκανε βήματα προς τα πίσω. Κι όμως: το σύνηθες επί Λάσο κακό ξεκίνημα μπορεί να κράτησε λίγο περισσότερο από ότι συνήθως (1-4), όμως έκτοτε οι Μαδριλένοι έχουν κερδίσει 11 από τα επόμενα 12 παιχνίδια τους, χάνοντας στη Μόσχα χάρη στο τετράποντο του Μάικ Τζέιμς στο φινάλε.
Στην Πόλη κέρδισαν με τον Γιουλ νοκ άουτ στην τέταρτη περίοδο, τον Ντεκ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, με τον Ρούντι να παίζει στο «4»(!) και τις παλιοσειρές να δείχνουν πως ξέρουν τις λεωφόρους, τους παράδρομους και τα μονοπάτια να κερδίζουν τα κλειστά ματς στο τέλος. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες κέρδισαν σε δύο παρατάσεις τον Παναθηναϊκό, σε μία τον Ολυμπιακό, στο νήμα την Εφές – δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Εκτός του Καμπάσο που βρίσκεται πια στο Ντένβερ, ο Λάσο έχασε στο Σ.Ε.Φ. για τη σεζόν τον Άντονι Ράντολφ, παίκτη που του επέτρεπε να δημιουργεί φροντ-λάιν διπλής τρίποντης απειλής μαζί με τον Τόμπκινς όταν ο Ταβάρες ήταν στον πάγκο. Με τον Κοζέρ στα 33 του χρόνια, τους Γιουλ (33) και Ρούντι (35) να δείχνουν μεγαλύτεροι από την ηλικία τους λόγω των χιλιομέτρων που έχουν στο κοντέρ και τον Κάρολ (37) στην τελευταία σεζόν της καριέρας του, η Ρεάλ έχει μοναδικό παίκτη 20+ ετών τον Αλμπέρτο Αμπάλδε, αφού οι άλλοι δύο είναι τινέιτζερς στα 18 (Γκαρούμπα) και 19 (Αλοθέν) τους χρόνια.
Ακόμα κι αν το φόρεμα της βασίλισσας έχει φορεθεί τόσες φορές που έχει χάσει την λάμψη του, η καπάτσα, σκληρή και περπατημένη ομάδα του μαέστρου Πάμπλο Λάσο είναι μια ποσότητα που ουδείς έχει το δικαίωμα να αψηφήσει αν την βρει απέναντι της στα ματς της μίας ζαριάς του Final-4. Στη Μαδρίτη ξέρουν πως η ανανέωση δεν μπορεί πια να περιμένει άλλο: ο φετινός είναι ο τελευταίος χορός της κορυφαίας ομάδας της περασμένης δεκαετίας.
Όμως στην περίπτωση της Ρεάλ ισχύει, παραφρασμένη, η ατάκα του Ομάρ Λιτλ στο The Wire: “You come at the queen, you better not miss”.
“Αν σημαδέψεις την βασίλισσα, το καλό που σου θέλω να μην αστοχήσεις».
