Ήθελα να γράψω δυο λόγια για την Εθνική ομάδα, ύστερα από την αναμέτρηση της Ριζούπολης κόντρα στη Σλοβενία, αλλά σας μιλάω ειλικρινά, δεν ήταν ότι πιο εύκολο.
Όχι ότι δεν μου άρεσε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Ίσα ίσα, έπαιξε σωστά – μεθοδικά και με πάθος.
Είχε αυτό που λέμε αρχή και τέλος, απλά της έλειψε το γκολ. Γιατί κακά τα ψέματα τα παιδιά αγωνίστηκαν φιλότιμα και πρόσφεραν αυτό που μπορούσαν.
Δημιούργησαν ορισμένες καλές ευκαιρίες και σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα τους αδικεί. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Απλά μου έλειπε η συνέχεια, για να ολοκληρώσω το κείμενο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι έλειπε από την ομάδα του Ολλανδού, ωστόσο, δεν μου ερχόταν στο μυαλό. Κάτι σαν black out.
Δεν μπορούσα να κατανοήσω τι ήταν αυτό που έλειπε, το οποίο θα επέτρεπε στην ομάδα μας να κυριαρχήσει πλήρως απέναντι σε ένα συγκρότημα που ήταν στα μέτρα της..
Την ώρα της σκέψης χάζευα το internet, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το μάτι μου έπεσε σε ένα ποστ φίλου και εξαιρετικού δημοσιογράφου του Ντίνου Καραμητρούση. Ο έμπειρος συνάδελφος είχε ανεβάσει μια φωτογραφία της εθνικής ομάδας, από τον ιστορικό αγώνα που έδωσε στις 16 Νοέμβρίου του 1969 στο Βουκουρέστι, κόντρα στη Ρουμανία σε ένα κατάμεστο στάδιο, τον οποίο μάλιστα ο ίδιος είχε παρακολουθήσει από κοντά σε ηλικία 17 ετών.
Για την ιστορία μια νίκη χρειαζόμασταν τότε για να πάμε κατευθείαν στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου στο Μεξικό, την κορυφαία διοργάνωση που έγινε ποτέ στον πλανήτη, με τους δεκάδες σούπερ σταρ και το απίστευτο θέαμα..
Κόντρα στην επίσης μεγάλη Ρουμανία δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Ισοπαλία 1 – 1 και το όνειρο έσβησε.
Παρατηρώντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία διάβαζα προσεκτικά ένα προς ένα τα ονόματα των ποδοσφαιριστών.
Η ενδεκάδα της εθνικής σε εκείνη την αναμέτρηση ήταν :
Τάκης Οικονομόπουλος, Αριστείδης Καμάρας, Άγγελος Σπυρίδων, Γιάννης Γκαιτατζής, Δημήτρης Δημητρίου, Στάθης Χάιτας, Μίμης Παπαιωαννου, Κώστας Ελευθεράκης , Γιώργος Σιδέρης, Μίμης Δομάζος και Γιώργος Κούδας.
Αρχικά με έπιασε δέος. Ξαναδιάβασα προσεκτικά τη συγκεκριμένη σύνθεση, μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος.
Όταν συνειδητοποίησα ότι διάβασα τα ονόματα σωστά, αναρωτήθηκα πως βρέθηκαν τόσοι πολλοί παικταράδες μαζεμένοι σε μια ομάδα.
Από περιέργεια έψαξα τα ροστερ της εποχής εκείνης και διαπίστωσα ότι τη συγκεκριμένη περίοδο μεσουρανούσαν ακόμη οι Λουκανίδης, Μποτίνος, Δέδες, Αιδινίου, Γιούτσος, Αλεξιάδης, Σούρπης, Ζαντέρογλου και πολλοί που έχω αδικήσει, (γιατί δεν αναφέρω καν το όνομα τους).
Αμέσως μετά ήρθαν στο μυαλό μου τα λόγια του ηλικιωμένου πλέον θείου που συχνά έλεγε :
¨Γιωργάκη μην μας το παίζεις πολύξερος από μπάλα, γιατί δεν έχεις δει τίποτα απ’ όσα έχουμε δει εμείς οι παλιοί”.
Τότε κατάλαβα τι ακριβώς έλειπε από την εθνική ομάδα την Τετάρτη το βράδυ και δεν νικήσαμε τη Σλοβενία.