Στη ζωή του κάθε ενός παρουσιάζονται δύο ή τρία κρίσιμα «σταυροδρόμια». Είναι οι στιγμές που ο κάθε ένας καλείται να πάρει μια σημαντικότατη απόφαση που θα τον «ακολουθεί» για το υπόλοιπο της ζωής του, είτε θετικά είτε αρνητικά. Πρόκειται για το σημείο όπου στη «μάχη» του μυαλού μπαίνουν τα πάντα, λογική, συναίσθημα, ρίσκο, τόλμη, σύνεση, ανασφάλεια/ες, φιλοδοξία… Όσα και ν’ αναφέρει κάποιος λίγα είναι για τον άνθρωπο που θα κληθεί να πάρει μια απόφαση ζωής, άλλες φορές για τα προσωπικά του κι άλλες για τα επαγγελματικά του.
Σ’ ένα τέτοιο – λοιπόν – βρέθηκε αίφνης τον περασμένο Ιούνιο ο Αμπέλ Φερέιρα. Στα 41 του χρόνια, αίφνης εμφανίστηκε η πρόκληση που κάθε προπονητής επιζητά. Μια πρόταση συνεργασίας από ομάδα το εξωτερικού που κάνει πρωταθλητισμό σε υψηλό επίπεδο, στην προκειμένη περίπτωση από τον ΠΑΟΚ. Σε συνθήκες όχι και τόσο φυσιολογικές αφού από τη μια και συμβόλαιο με την Μπράγκα είχε και η χρονική στιγμή που ο αήττητος Πρωταθλητής και νταμπλούχος «Δικέφαλος» εξέφρασε το «θερμότατο» ενδιαφέρον του συνέπιπτε με την έναρξη της προετοιμασίας των περισσότερων ομάδων.
Κάτι που σήμαινε πως – πέραν όλων των άλλων – ο Πορτογάλος τεχνικός καλούνταν ν’ αποφανθεί σχετικά υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου. Μάζεψε όσες περισσότερες πληφορορίες μπορούσε, συμβουλεύτηκε ανθρώπους που γνώριζαν σχετικά και στα πρόσωπά τους έτρεφε εμπιστοσύνη, συνομίλησε με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και κατέληξε. Είπε το «ναι» γνωρίζοντας πως η πρόκληση ήταν μεγάλη και δύσκολη. Ανέλαβε μια ομάδα που προερχόταν από την καλύτερη σεζόν της ιστορίας της, συνεπώς το πιο … «ψηλά», που σχεδόν αυτονόητα προκύπτει στο μυαλό του κάθε ενός που σχετίζεται με την εκάστοτε ομάδα, σήμαινε προσπάθεια για επανάληψη ανάλογων επιτυχιών και πολύ περισσότερο το παραπάνω «βήμα» στην Ευρώπη, ήτοι πρόκριση στους ομίλους του Champions League.
Δύσκολο εγχείρημα ούτως ή άλλως αλλά που γινόταν ακόμη δυσκολότερο λόγω της πενιχρής συγκομιδής βαθμών στο περσινό Europa League(σ.σ. μόλις τρεις όλοι κι όλοι), μα κυρίως εξαιτίας της απουσίας δύο βασικότατων «γραναζιών» της ομάδας των δύο τελευταίων ετών. Αυτές των Μαουρίσιο και του Βιεϊρίνια. Δυο σπουδαίων ποδοσφαιριστών αδιαμφισβήτητης αξίας, μα περισσότερο δύο εκ των πλέον σημαντικών προσωπικοτήτων αυτού του συνόλου. Το «καθαρό» και ζηλευτά ψύχραιμο μυαλό του Βραζιλιάνου μέσου ανεξαρτήτων συνθηκών και του ασίγαστου πάθους και «δίψας» για νίκη και διάκριση του Πορτογάλου αρχηγού.
Δυο μονάδες που κάνουν το καλό, πολύ καλύτερο, δυο δικλείδες ασφαλείας για όταν τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά, που έχουν το σθένος και το χαρακτήρα να μιλήσουν στους συμπαίκτες τους και να πάρουν πράγματα από αυτούς στον αγωνιστικό χώρο. Δύο ποδοσφαιριστές που μπορούν και κάνουν όλους τους συμπαίκτες τους να φαίνονται και να είναι καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα. Μια συνθήκη απαιτητή στους πλέον δύσκολους αγώνες, όπως ήταν αυτοί των προκριματικών σε Champions και Europa League, όπου η απουσία τους ήταν κάτι περισσότερο από αισθητή.
Έχοντας καταστήσει σαφές σε όλους εξ αρχής πως η ομάδα που ανέλαβε θα λειτουργεί πλέον με τους δικούς του κανόνες και θα πορευθεί βάσει της δικής του αγωνιστικής φιλοσοφίας, το έργο του έγινε – ακόμη – πιο δύσκολο. Μπορεί να κλονίστηκε δίχως όμως να παρεκκλίνει από το προπονητικό του δόγμα. Πέραν όλων των υπολοίπων είχε την ατυχία να εισπράξει και το … ντεφορμάρισμα ποδοσφαιριστών που πέρσι από μόνοι τους έκαναν τη διαφορά σε αρκετές περιπτώσεις.
Όλα αυτά μαζί συνέθεσαν το εισαγωγικό σημείωμα της ομάδας του στην τρέχουσα σεζόν. Απολογισμός; Αποκλεισμός από την Ευρώπη και μετά από έξι αγωνιστικές στο Πρωταθλημα, τρίτη θέση πίσω από Ολυμπιακό και Ξάνθη, με δύο βαθμούς απόσταση από την κορυφή της βαθμολογίας, απόρροια των δύο ισοπαλιών με Άρη στην Τούμπα και ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ διευρύνοντας το απίστευτο αήττητο. Μετά και τη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες τα δεδομένα έχουν αρχίσει να διαφοροποιούνται σημαντικά.
Ο Μαουρίσιο εδώ και δύο αγωνιστικές έχει επιστρέψει στην αγωνιστική δράση και σταθερά ανεβάζει τα λεπτά συμμετοχής του ενώ ο Βιεϊρίνια συμμετέχει κανονικά πλέον, σε πλήρη ένταση και ρυθμούς στις προπονήσεις, κάτι που σημαίνει ότι η επιστροφή του και σ’ επίσημους αγώνες είναι θέμα χρόνου. Μάλιστα εικάζεται πως αυτό θα συμβεί εντός των προσεχών δύο αγωνιστικών. Το όφελος είναι τεράστιο και πολυεπίπεδο. Για την ακρίβεια είναι η στιγμή που καρτερούσε ανυπόμονα κι ο ίδιοςο Αμπέλ Φερέιρα. Παρά την προσωρινή απώλεια του Βαρέλα και την αβέβαιη κατάσταση του Ελ Καντουρί, η ομάδα του μπαίνει στο τελευταίο κομμάτι του χρόνου, όπου την περιμένουν αγώνες όπως με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, τον φορμαρισμένο ΟΦΗ στο Ηράκλειο και φυσικά με τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», με τις καλύτερες προοπτικές για να έχει τους βασικούς της ηγέτες στη θέση τους.
Αυτό παράλληλα με την προοδευτική διαδικασία της καθημερινής δουλειάς που γίνεται στην ομάδα, περιμένοντας και την αγωνιστική άνοδο των υπολοίπων. Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη όμως πλέον αναμένεται με περισσότερο ενδιαφέρον από ποτέ … Καλή συνέχεια και καλή δύναμη ….