ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο πρώτος τελικός λοιπόν πέρασε διά περιπάτου λόγω Αγκάμεζ σε “ερυθρόλευκα” χέρια. Με το απίθανο ποσοστό 72% του Κολομβιανού στην επίθεση, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να χάσει ποτέ αυτό το ματς. Αν ο άνθρωπος που έφερε τον Αγκάμεζ στον Πειραιά το καλοκαίρι, ο Μαρινάκης δηλαδή, έβλεπε το ματς στη Nova, είμαι σίγουρος ότι θα είχε ανοικτή γραμμή με το Ρέντη προκειμένου να δέσουν με νέο συμβόλαιο τον Κολομβιανό στο λιμάνι. Δεν παιζόταν ο τύπος.
Στο πρόσωπο του “Άγκα” ο Ολυμπιακός μετά από 2 χρόνια άκαρπης προσπάθειας με Κλαρκ και Έγκλεσκαλνς βρήκε διαγώνιο με …cohones. Τα πρωταθλήματα άλλωστε διαχρονικά τα τελευταία χρόνια τα κρίνουν οι μεγάλοι διαγώνιοι. Οι καλοί, αποφασιστικοί, διαγώνιοι. Από τον Νίλσον, τον Κράβαρικ και τον Μίλκοβιτς, στον Γιορντάνοφ, στον Γκόμεζ, στον Σεπέδα και τώρα στον Αγκάμεζ δηλαδή. Άπαιχτος και άκοπος λοιπόν ο Κολομβιανός στον πρώτο τελικό, χωρίς αποτελεσματικότητα όμως και ο ΠΑΟΚ στο πλάνο αντιμετώπισης του. Τι τριπλό ψηλό μπλοκ επιστράτευσαν, τι άμυνα στην διαγώνιο του έστησαν, και τι δεν σκαρφίστηκε ο Ελγκέτα για να κόψει τον Αγκάμεζ. Όμως όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό.
Ο “δικέφαλος” ήταν πάντα ένα κλικ πίσω από τον Ολυμπιακό, συγγνώμη από τον Αγκάμεζ. Η πίεση στην υποδοχή του Ολυμπιακού από το σερβις έφερε και πάλι πολλά λάθη (15 σύνολο) στον ΠΑΟΚ που δεν είχε τον παίκτη εκείνο που θα “καθάριζε” την …μπουγάδα. Στάροβιτς και Σακόγλου ήταν εκτός τελικού, ο Ντάντε σε χαμηλή πτήση, ο Σαφράνοβιτς μπήκε αργά στο ματς, οπότε ο πρωταθλητής δεν είχε κάποιον να στηριχθεί πάνω του.
Η διαφορά των δύο ομάδων στον χθεσινό τελικό, ήταν η διαφορά που βλέπαμε σε όλη τη σεζόν. Και φανταστείτε ότι χθες αυτή τη διαφορά την έκανε μόλις ένα παίκτης, ο Αγκάμεζ. Αν ο ΠΑΟΚ την Παρασκευή στον δεύτερο τελικό δεν πιέσει στο σέρβις για να χαλάσει την υποδοχή του Ολυμπιακού και ταυτόχρονα την πάσα του Στοιβαχτή στον Αγκάμεζ, τότε την άλλη Δευτέρα ετοιμαστείτε για στέψη του νέου πρωταθλητή στο Ρέντη.
