Ο δικός τους τελικός…

Η ώρα του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου στο βόλει έφθασε. Όπως το 2004 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έτσι και τώρα, 12 χρόνια μετά, Βραζιλιάνοι και Ιταλοί τα ξαναλένε στο φιλέ του Ρίο πλέον, με φόντο την κορυφαία διάκριση στο άθλημα. Για την γηπεδούχο Βραζιλία οποιοδήποτε αποτέλεσμα πλην της νίκης θα σημαίνει καταστροφή, όπως συμβαίνει πάντα όταν οι Βραζιλιάνοι παίζουν εντός έδρας. Για την Ιταλία πάλι, η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ρίο με αντίπαλο την γηπεδούχο ομάδα θα σημαίνει μια ακόμη υπέρβαση για την ομάδα θαύμα του Ζάιτσεφ. Αν οι δύο ομάδες έπαιζαν σήμερα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, νομίζω ότι τα προγνωστικά θα ήταν υπέρ της πιο φορμαρισμένης και διψασμένης για κούπα, ομάδας στον πλανήτη. Επειδή όμως ο τελικός θα γίνει μπροστά σε 12 χιλιάδες παθιασμένους Βραζιλιάνους ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το τελικό αποτέλεσμα. Σαν ομάδες πάντως και σαν άτομα η Ιταλία είναι ένα κλικ μπροστά από την Βραζιλία. Βάζοντας στην ζυγαριά τους παίκτες που πιθανότατα θα κρίνουν το αποτέλεσμα ο αναλυτής δεν μπορεί να μην σταματήσει στους πασέρ των δύο μονομάχων. Ο Μπρουνίνιο, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει βγάλει από πάνω του τον χαρακτηρισμό “ο γιός του προπονητή”, φιλοξενεί το νέο hot name του Παγκοσμίου βόλει, τον Ιταλό Σιμόνε Τζιανέλι. Ο αμούστακος πασέρ, πρώην συμπαίκτης του δικού μας Δημήτρη Τζούριτς στην Τρεντίνο, στα 20 του μόλις χρόνια φλερτάρει με το δικό του ρεκόρ. Θέλει να γίνει ο νεαρότερος πασέρ που θα οδηγήσει την Εθνική ομάδα της χώρας του σε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο που για την Ιταλία θα είναι το πρώτο ever. Το 1996, Μεόνι και Τοφόλι, είδαν τον Ολλανδό Μπλανζέ να τους παίρνει το χρυσό με 3-2 σετ στην Ατλάντα. Το 2004 πάλι, Τοφόλι και Βερμίλιο, “απόλαυσαν” το αντίο του Βραζιλιάνου Μαουρίτσιο στο 3-1 του ΣΕΦ. Απόψε την ώρα που όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα λογικά στο χέρι “μαχαίρι” του Ζάιτσεφ η δική μας προσοχή θα είναι στα δάκτυλα των Μπρούνινιο και Τζιανέλι. Τιτανομαχία για πολλά like…