Ο Παντελής Λώλης γράφει στο Novasports.gr για την επιτυχία της Εθνικής γυναικών στην Κροατία και την παρουσία της στα μπαράζ πρόκρισης του Παγκοσμίου πρωταθλήματος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το άλμα προόδου που έκανε η Εθνική στην Κροατία δεν αποτελεί φωτοβολίδα και αυτό θα φανεί στο μέλλον. Η “γαλανόλευκη” ήταν θέμα χρόνου να κάνει επιτυχία και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα τα τελευταία χρόνια όταν τα κλειδιά τα είχαν ο Καλμαζίδης με τον Παπαδόπουλο. Αμφότεροι είχαν βάλει τις βάσεις σε μια ομάδα που η oμοσπονδία σφύριζε σχεδόν αδιάφορα και την άφηνε να παλεύει μόνη της στα κύματα.
Χαρακτηριστικό της αδιαφορίας των μελών της διοίκησης Μαυρομάτη είναι η περίπτωση Κονόμη. Πόσες και πόσες φορές είχε ειπωθεί και γραφτεί για την αναγκαιότητα της άμεσης ελληνοποίησης της Κονόμη, που στην Ελλάδα έμαθε βόλεϊ και την Ελλάδα είχε, και έχει πάντα, ως πρώτη επιλογή στην καρδιά της. Και όμως η αδιαφορία των παραγόντων της ΕΟΠΕ την άφηνε εκτός Εθνικής. Η Κονόμη λοιπόν με τις κινήσεις του Ολυμπιακού σε συνεργασία με τη νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας, αλλά και την πίεση που άσκησε ο νέος ομοσπονδιακός Γιώργος Ρούσης, ντύθηκε στα “γαλανόλευκα” και τα πρώτα της έργα φάνηκαν στην Κροατία. Έδεσε την πίσω ζώνη και έκανε αυτό που κάνει χρόνια στον Ολυμπιακό. Με τις άμυνες της ανέβασε την αυτοπεποίθηση της ομάδας.
Δεν είναι μόνο όμως η Κονόμη που ανέβασε ένα κλικ το επίπεδο της Εθνικής. Η ομάδα του Ρούση στην Κροατία πήρε παρά πολλά από τον βασικό της κορμό που τυγχάνει να προέρχεται από τον Ολυμπιακό. Η πρόσφατη ευρωπαϊκή πορεία της “ερυθρόλευκης” ομάδας είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην Εθνική με τις Χριστοδούλου, Κονόμη, Γιώτα και Λαμπρούση να αναδεικνύουν την ευρωπαϊκή τους εμπειρία σε κάθε αγώνα.
Δεν είναι μόνο όμως η Κονόμη που ανέβασε ένα κλικ το επίπεδο της Εθνικής. Η ομάδα του Ρούση στην Κροατία πήρε παρά πολλά από τον βασικό της κορμό που τυγχάνει να προέρχεται από τον Ολυμπιακό. Η πρόσφατη ευρωπαϊκή πορεία της “ερυθρόλευκης” ομάδας είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην Εθνική με τις Χριστοδούλου, Κονόμη, Γιώτα και Λαμπρούση να αναδεικνύουν την ευρωπαϊκή τους εμπειρία σε κάθε αγώνα.
Αν στα παραπάνω προσθέσετε την δίψα για διάκριση των δύο προπονητών, Ρούση (ο καλύτερος Έλληνας προπονητής στις γυναίκες) και Ορφανού (ο πιο εξελίσσιμος κόουτς), αλλά και την πιο μεστή παρουσία της Ανθής Βασιλαντωνάκη, έχετε τους λόγους που αυτή η Εθνική έχει κάθε λόγο να μας κάνει να χαμογελάμε. Αν η ομοσπονδία συνεχίσει να δίνει αυτά που έδωσε στην προετοιμασία της, να είστε σίγουροι ότι οι γυναίκες στο επόμενο ευρωπαϊκό ραντεβού θα είναι παρούσες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ