Κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα έπαιξαν οι δύο αναγκαστικές αλλαγές των Λυμπερόπουλου και Κλωναρίδη. Αν παρέμενε στο παιχνίδι ο έμπειρος επιθετικός ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αφού είναι γνωστή η βοήθεια που δίνει ο «Λύμπε» τόσο στη δημιουργία του παιχνιδιού, όσο και στο σκοράρισμα. Με τα «αν» όμως και τα «ίσως» δεν έρχονται οι νίκες. Απ την πλευρά του ο νεαρός μέσος ήταν εμφανώς κουρασμένος από τον αγώνα της Τετάρτης και σε συνδυασμό με τις ενοχλήσεις στους κοιλιακούς, δεν κατάφερε ποτέ να μπει στο ματς. Γενικά στο Περιστέρι δεν παρακολουθήσαμε καλό θέαμα.
Ιδιαίτερα το α ημίχρονο ήταν ίσως το πιο βαρετό της αγωνιστικής. Η εικόνα του παιχνιδιού άλλαξε από τη φάση, στην οποία ο βοηθός εξέθεσε με την απόφασή του τον διαιτητή Σπάθα. Αρχικά ο ρέφερι είχε δείξει σωστά τη βούλα του πέναλτι, αλλά με όλα όσα ακολούθησαν, δυναμιτίστηκε το κλίμα τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο Σπάθας βέβαια λίγα λεπτά αργότερα θα μπορούσε να σταματήσει το ματς για χέρι του Μήτρογλου πριν το γκολ του Σφακιανάκη, αλλά αυτό δε συνέβη κι έτσι οι γηπεδούχοι άνοιξαν το σκορ. Νομίζω ότι μετά τη συγκεκριμένη εξέλιξη, το παιχνίδι χάθηκε για την ΑΕΚ στη φάση του 64ου λεπτού.
Αν στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο ο Σιαλμάς (μόνος του) σημάδευε πιο σωστά, η Ένωση θα είχε χρόνο ακόμα και να γυρίσει το ματς. Αυτό όμως δεν έγινε και παρά την προσπάθεια του Κωστένογλου (κάνοντας πιο επιθετικό το σχήμα με τον Γκερέϊρο) να βοηθήσει την ομάδα του, ο στόχος δεν επετεύχθη.
Παρά το γεγονός πάντως ότι σταμάτησε το σερί, δεν υπάρχει λόγος απογοήτευσης στην Ένωση. Η ομάδα κάνει βήματα μπροστά κι αυτό φαίνεται παιχνίδι με παιχνίδι, ενώ δε θα πρέπει να λησμονούμε και το θέμα της κούρασης από τους συνεχόμενους αγώνες εδώ και περίπου έναν μήνα. Αυτή τη στιγμή το βασικό για τον δικέφαλο είναι να προκριθεί στην επόμενη φάση του κυπέλλου και κατά τη διάρκεια της διακοπής του πρωταθλήματος να επιστρέψουν οι (αρκετοί) τραυματίες για να έχει ο προπονητής περισσότερες επιλογές εν όψει της συνέχειας.
