Συνέβη στην ήττα απ’ τη Θύελλα Ραφήνας, συνέβη απέναντι στον Ηρόδοτο, αλλά και κόντρα στην Τριγλία Ραφήνας, παρά το στόχο της νίκης που επιτεύχθηκε σ’ αυτά τα δύο ματς. Κόντρα στον Ηλυσιακό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ένωση δεν κατάφερε να νικήσει (τον εξαιρετικό τερματοφύλακα Μιχάλη Σηφάκη) και να προσθέσει άλλους τρεις βαθμούς στο …σακούλι. Αυτό ενδεχομένως να είναι και το τελευταίο που μπορεί να ενδιαφέρει, αφού όλοι συμφωνούν ότι ο δικέφαλος θα τερματίσει πρώτος και μάλιστα με μεγάλη διαφορά απ’ τον δεύτερο.
Το θέμα είναι άλλο και πολύ πιο σημαντικό. Την περίοδο που πλησιάζουμε προς το φινάλε του πρωταθλήματος και που όλοι γνωρίζουν ότι κρίνονται εν όψει του ρόστερ της επόμενης σεζόν, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ εμφανίστηκαν χαλαροί και χωρίς καθόλου πάθος στο παιχνίδι τους. Με εξαίρεση τον Γεωργέα, ο οποίος με την παρουσία του αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους, αλλά και τον Πλατέλλα που μπήκε στο ματς εμφανώς εξαντλημένος από την ίωση που τον ταλαιπωρεί, μπας και αλλάξει την εικόνα της ομάδας, η γενικότερη αίσθηση που άφηναν οι “κιτρινόμαυροι” ήταν αυτή της χαλαρότητας με την οποία αντιμετώπισαν το παιχνίδι. Σε σχέση με άλλους αγώνες δημιούργησαν σαφώς λιγότερες ευκαιρίες και αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Ο κόσμος αποδοκίμασε έντονα στο φινάλε και είναι απόλυτα δικαιολογημένος, αφού η εικόνα της ομάδας που είδε μέσα στο γήπεδο δε συνάδει με το μέγεθος της ΑΕΚ, ειδικά όταν αντίπαλοι είναι, ως επί τω πλείστον, ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Ο χρόνος όμως φτάνει στο τέλος του και με τέτοιες εμφανίσεις είναι δεδομένο ότι λίγοι παίκτες θα καταφέρουν να βρίσκονται και την επόμενη σεζόν στο “κιτρινόμαυρο” ρόστερ.
