Η περιέργεια για το τί δημιουργείται, ο ενθουσιασμός για το νέο, η αναμονή για τον πρώτο φιλικό αγώνα της νέας σεζόν έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν και πιο καίρια και σημαντικά πλέον είναι τα ερωτήματα για τα συμπεράσματα που προέκυψαν απ’ όλα όσα έγιναν μέσα σ’ αυτές τις δέκα επτά ημέρες παραμονής στο Οοστερμπεκ της Ολλανδίας.
Κατ’ αρχάς ένα βέβαιο πόρισμα, που ίσως δε χρειαζόταν κιόλας να ζήσει την προετοιμασία για να καταλήξει σ’ αυτό είναι η δημιουργία μιας νέας ομάδας. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν πριν από ένα μήνα ανακοινώθηκε η αποχώρηση διψήφιου αριθμού ποδοσφαιριστών από το περσινό ρόστερ. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να καταλήξει σε ασφαλείς τοποθετήσεις για το αγωνιστικό προφίλ της νέας σεζόν κι αυτό γιατί η ομάδα παραμένει ελλιπής. Τα δυο από τα τρία μεταγραφικά αποκτήματα (Μακ και Περέιρα) μπήκαν την τελευταία εβδομάδα, ενώ οι τέσσερις διεθνείς (Γλύκος, Τζαβέλλας, Τζιόλης, Σαλπιγγίδης) δεν έχουν μπει ακόμη και θ’ αργήσουν να μπουν. Σ’ αυτούς πρέπει να προστεθούν κι οι ποδοσφαιριστές που θ’ αποκτηθούν για να ολοκληρωθεί το ρόστερ. Κι όλη αυτή η εξέλιξη είναι μια σαφής ένδειξη για το πόσο αργά – συνεχίζει να – λειτουργεί ο οργανισμός της ομάδας, αφού σχεδόν το ίδιο έγινε πέρυσι. Είτε το βαφτίσει κανείς κωλυσιεργία είτε αναβλητικότητα το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Ηταν μια προετοιμασία για την τεχνική ηγεσία, που ανέλαβε πριν από ένα μήνα και μέσα σ’ αυτό το διάστημα κατάλαβε καθώς βίωσε τα ισχύοντα στην ομάδα σταθμίζοντας τα δεδομένα κι αποφασίζοντας για τη δύσκολη συνέχεια. Εκ των πραγμάτων ήταν αναγκασμένη να δουλέψει με ότι είχε στη διάθεσή της. Μπορεί να μην έχει ειπωθεί δημόσια από κάποιο θεσμικό πρόσωπο όπως θα ήταν και το πρέπον αλλά οι μεγάλες κι εύκολες δαπάνες ανήκουν στο παρελθόν. Δεν είναι απαραίτητα κακό, όμως οι γενικοί κανόνες έχουν και παράπλευρες απώλειες. Δε θα είναι λάθος να πει κανείς πως ο ΠΑΟΚ δίνει μάχη με τον χρόνο αφού πλέον σε λιγότερο από μήνα ξεκινούν οι επίσημες υποχρεώσεις με την Ευρώπη και το πρωτάθλημα. Τρόπον τινά αναγκασμένοι να πάνε σε μια δημιουργία ενός νέου συνόλου, με πολλά νεαρά πρόσωπα ξεκίνησαν από τα … θεμέλια, από τα βασικά προκειμένου να μπουν οι κανόνες του νέου οικοδομήματος στο οποίο όλοι ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία ανεξαρτήτως παρελθόντος, όμως όσοι παρεκκλίνουν δύσκολα έως απίθανο να βρουν θέση σ’ αυτό.
Λογικά λοιπόν, ο χρόνος που μεσολάβησε αξιοποιήθηκε για τρεις χρήσεις. Την αξιολόγηση όλων όσων μετείχαν στην προετοιμασία, τη δημιουργία των βάσεων για τη σεζόν σ’ επίπεδο αγωνιστικής λειτουργίας και προφίλ αλλά και για τις απαραίτητες διεργασίες για τους ποδοσφαιριστές που είναι να έρθουν στην ομάδα.
Το πρόσημο μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό στις δυο πρώτες, όμως παραμένει ερωτηματικό για την τρίτη.
Ο μέσος όρος ηλικίας έχει μειωθεί κι είναι σαφές πως προτιμώνται νεαροί ποδοσφαιριστές, με όποιο ρίσκο κι αν εμπεριέχουν οι επιλογές τους. Τουλάχιστον αυτό δίνει την αίσθηση ενός πλάνου, μιας προοπτικής με σταθερό κορμό και συγκεκριμένες σε λογική και αριθμό προσθαφαιρέσεις προσώπων. Τίποτα απ’ όλα αυτά ωστόσο, δεν μπορεί να δώσει σε κάποιον τη βεβαιότητα για το τί ακολουθεί.
Για το πως θα κινηθεί και θ’ ανταποκριθεί η ομάδα σ’ αυτά που την περιμένουν. Μ’ όλα όσα έχουν προηγηθεί τα τελευταία χρόνια από πλευράς γεγονότων αλλά και δηλώσεων η απαγορευμένη λέξη είναι η υπομονή. Κι όμως μαζί με τον όρο «οικογένεια» είναι αυτές που χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές στις δηλώσεις τους. Για να μπορέσει να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο, που σε μια πρώτη σφυγμομέτρηση μέσω των εισιτηρίων διαρκείας και δίχως κανείς να παραγνωρίζει ή να υποτιμά τη ζοφερή οικονομική κατάσταση δε φαίνεται και τόσο εύκολο να γίνει, θα πρέπει να δοθεί ένα όραμα, μια λογική ανάπτυξης, δημιουργίας με συγκεκριμένα στοιχεία για το πως θα λειτουργεί στο εξής αυτή η εταιρία. Να υπάρξει σαφέστατη περιγραφή κι απεικόνιση του … δάσους για να μπορέσει να γίνει αποδεκτό το … δέντρο, απ’ όλους, ακόμη κι από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτού του έργου, που σε αρκετές περιπτώσεις μοιάζουν να έχουν τις ίδιες ακριβώς απορίες με όλους όσοι παρακολουθούν ως θεατές. Κι επιτέλους κάποια στιγμή το όποιο πάθημα ν’ αρχίσει να γίνεται μάθημα. Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα σε όλους, για τελευταία φορά φέτος – πλην απροόπτου – από Ολλανδία. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια …
