Από τη στιγμή κατά την οποία ο Γκαρσία αποφάσισε να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του και να δοκιμάσει την προπονητική επέλεξε να το κάνει δίπλα στον Αγγελο Αναστασιάδη. Οι δυο τους, έχοντας ως βάση την αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό, είχαν συνομιλήσει και τότε, όμως οι συνθήκες δεν ήταν πρόσφορες προς αυτήν την κατεύθυνση λόγω διάφορων συγκυριών του ενός και του άλλου. Αυτή, λοιπόν, η συνύπαρξη απέκτησε πιο ουσιαστική προοπτική όταν οριστικοποιήθηκε η παρουσία του κ. Αναστασιάδη στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Μετά κι από συζητήσεις που έγιναν με τον μεγαλομέτοχο φάνηκε να υπάρχει συμφωνία προκειμένου ο 37χρονος Ουρουγουανός να θητεύσει δίπλα στον Ελληνα τεχνικό, να δρομολογήσει τις εξελίξεις για να προμηθευτεί και το ανάλογο πτυχίο-α.
Είναι γνωστό πως την ημέρα της παρουσίασης είχε ειδοποιηθεί να είναι παρών κι ο ίδιος. Αλλά μόλις έφτασε στην Τούμπα, τα δεδομένα άλλαξαν με την αιτιολογία πως δεν είχε ενημερωθεί σχετικά ο κ. Σαββίδης. Του ζητήθηκε να μη φύγει τις τελευταίες ημέρες Ιουνίου για να τελειώσει το όλο θέμα. Δεν έφυγε αλλά δεν τελείωσε και τίποτα. Πήγε στην προετοιμασία στο Ελατοχώρι δίχως να υπογράψει συμβόλαιο και με σχετική κουβέντα πως αυτό θα συμβεί όταν επιστρέψει από την ορεινή Πιερία. Ταξίδεψε στην Ολλανδία με την ίδια κουβέντα να έχει επαναληφθεί αλλά δίχως και πάλι να έχει προκύψει κάποιο νέο δεδομένο. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Ολλανδία, κανείς δε μίλησε μαζί του για το θέμα του αφήνοντάς τον αισθανθεί μετέωρος.
Μόλις η ομάδα επέστρεψε από την προετοιμασία και βλέποντας πως δεν έχει αλλάξει κάτι, εμφανίστηκε μόνον στην πρώτη προπόνηση μετά το διήμερο ρεπό (σ.σ. αυτήν της Τετάρτης) όπου και συνομίλησε μόνον με τον κ. Αναστασιάδη εξηγώντας του την ειλημμένη απόφασή του ν’ αποχωρήσει.
Στο θέμα αυτό ρόλο έπαιξε και το οικονομικό κομμάτι της συμφωνίας, αφού όπως συμβαίνει πολλάκις τον τελευταίο καιρό στην ομάδα άλλα λέγονται στις αρχικές συζητήσεις κι άλλα όταν φτάνει η ώρα των υπογραφών. Αν συνέβη το ίδιο και σ’ αυτήν την περίπτωση το γνωρίζουν μόνον οι εμπλεκόμενοι, που τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση μοιάζει δύσκολο να μην πάρουν – κάποια στιγμή – δημόσια θέση.
Και το … κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε το γεγονός πως από την περασμένη Τετάρτη, με όλο τον «θόρυβο» που δημιουργήθηκε την περασμένη Παρασκευή όταν κι έγινε γνωστό το όλο θέμα με την απουσία του «Παύλου» από την αποστολή για τη Νάπολι, μέχρι και χτες το βράδυ κανείς από την ΠΑΕ δεν επικοινώνησε μαζί του, πλην του ίδιου του προπονητή της ομάδας.
Προσοχή όμως…. Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται θέμα με τον Πάμπλο Γκαρσία κι αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τον επαναστατικό χαρακτήρα του. Η αρχή έγινε με τον Γιώργο Δώνη, ακολούθησε ο Στέφενς, μετά ο Τσιστιακόφ και τώρα τα βέλη συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του προέδρου – για λίγες ημέρες ακόμη – Ζήση Βρύζα. Σαφώς κι έχει ευθύνη, πιθανόν για κακή ή επιπόλαιη αξιολόγηση του όλου θέματος ή αν είναι κάτι διαφορετικό αυτοί που γνωρίζουν ας μιλήσουν επί τέλους. Η ουσία όμως για ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται με διαφορετικά άτομα κάθε χρονιά επιδέχεται κι άλλης-ων ερμηνειών.
Εντυπωσιακή εναλλαγή και διαδοχή προσώπων σ’ ένα σίριαλ ετών, που μπορεί από πίσω του να κρύβει κι άλλους πρωταγωνιστές. Πρόσωπο ή πρόσωπα που βλέπουν στο πρόσωπο του Ουρουγουανού ένα συμφέρον ή μια … απειλή, λόγω του αδιαμφισβήτητου ερίσματος που έχει στον φίλαθλο κόσμο της ομάδας. Και στον χτεσινό φιλικό αγώνα ακούστηκε το γνωστό σύνθημα για την αφεντιά του από μερίδες κόσμου οι οποίοι είχαν διαφορετικές απόψεις σε άλλα θέματα σχετικά με την ομάδα, αλλά σ’ αυτό υπήρχε ταύτιση. Γιατί; Επειδή τον έχουν δει να προσφέρει στην ομάδα τους, να θυσιάζει και να θυσιάζεται γι’ αυτήν χωρίς ποτέ να τον νοιάζει το κόστος. Θα ήταν περιττό ν’ ανοίξει συζήτηση για όλα όσα έχουν προηγηθεί στη θητεία του ως ποδοσφαιριστής στον ΠΑΟΚ, για τ’ ότι είχε αποδεχτεί σχεδόν αδιαμαρτύρητα τη μείωση στο συμβόλαιό του, για την παρουσία του σε σημαντικό αγώνα ενώ είχε «χάσει» τη μητέρα του κι ένα σωρό ακόμη, θετικά αλλά και αρνητικά, άνθρωπος είναι δεν αρνείται τα λάθη του.
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι ένα σημαντικό μέγεθος στη σύγχρονη ιστορία του ΠΑΟΚ. Αυτό είχε φανεί ξεκάθαρα και στην παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στην «PAOK Sports Arena» όταν ο κόσμος που βρέθηκε εκεί τον αποθέωσε μαζικά, ενώ για το νέο μεγαλομέτοχο η υποδοχή δεν ήταν ανάλογη, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο. Σε μια εποχή έντονης αμφισβήτησης προς τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που πέρασαν κι αποχώρησαν ή παραμένουν στην ομάδα, ήταν ο μόνος που τύγχανε τέτοιας αναγνώρισης από τον κόσμο της ομάδας. Ο μόνος που φάνταζε ικανός ν’ αλλάξει πρόσωπα και καταστάσεις με μια του δημόσια τοποθέτηση. Γεγονός ίσως που τον καθιστούσε επικίνδυνο για τον οποιονδήποτε.
Αυτή όμως ήταν κι η σημαντικότερη δυσκολία σε όποιον δεν τον ήθελε εντός ή κοντά στην ομάδα. Εν ολίγοις, πολλές παρεξηγήσεις – στις οποίες είχε κι αυτός τις ευθύνες του – σε θέματα που μπορούσαν είτε να μην έχουν δημιουργηθεί, είτε να έχουν λυθεί εν τη γενέσει τους. Και σ’ αυτό η ευθύνη βαραίνει την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Αν πάλι, πρόσωπα που δεν έχουν το απόλυτο κουμάντο στην ομάδα και δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστικά πράγματα γι’ αυτήν, έχουν τη δυνατότητα να στοχοποιούν και να προσπαθούν να εξαλείψουν τόσο σημαντικές φυσιογνωμίες από την ομάδα τότε τί να πει κανείς. Αν είναι αυτοί που κάνουν διαδοχικά λάθη γιατί δεν απομακρύνονται, όπως απομακρύνθηκαν άλλοι κατά το πρόσφατο παρελθόν; Γιατί δεν τους αφαιρούνται αρμοδιότητες αν υπάρχουν υποχρεώσεις που δεν επιτρέπουν την απομάκρυνσή τους; Αλλά η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία τρία χρόνια είναι πως όλες οι αποφάσεις παίρνονται είτε από την ιδιοκτησία ή τουλάχιστον με τη σύμφωνη γνώμη αυτής. Γι’ αυτό και θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η επόμενη σχετική τοποθέτησή της.
Να επαναληφθεί και να τονιστεί πως το θέμα του Πάμπλο Γκαρσία δεν είναι το πιο σημαντικό για την ομάδα και τη λειτουργία της. Αλλά είναι από τα πλέον αντιπροσωπευτικά, γιατί πλησιάζει η συμπλήρωση του πρώτου δεκαημέρου του Αυγούστου, η ομάδα έχει σημαντικές αδυναμίες σε συγκεκριμένες θέσεις κι αντί να τις έχει καλύψει … χτες, συνεχίζει με φαινόμενα Νταρμπό που απλά πολλαπλασιάζουν τη δυσπιστία και την απαισιοδοξία του κόσμου.
Γιατί ο ΠΑΟΚ νίκησε την Ξάνθη 1-0 (82′ Σαλπιγγίδης) χτες στον πρώτο φιλικό αγώνα της σεζόν στην Τούμπα αλλά με το 2/3 των κερκίδων άδειο, τα εισιτήρια διαρκείας στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων ετών, με συνθήματα αντίδρασης και δυσφορίας, αλλά τον βαθμό ανησυχίας των περισσότερων υψηλό ως προς την ετοιμότητα που θα έχει η ομάδα στην έναρξη των αγωνιστικών της υποχρεώσεων. Και σ’ όλα αυτά καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η … «βουβή» θέση της ΠΑΕ, που αρνείται πεισματικά να τοποθετηθεί δημόσια για τη λογική που έχει υιοθετηθεί αναφορικά με τη φετινή σεζόν και πως θα πορευθεί από εδώ και στο εξής. Το αν όλα αυτά θ’ αλλάξουν με το νέο επικεφαλής στα γραφεία της ΠΑΕ, τον κ. Αγγελίδη είναι απορίας άξιο, όχι μόνον ως προς το αν θα τα καταφέρει αλλά και γιατί δεν άλλαζαν νωρίτερα. Προς το παρόν, καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους….
