Δεν άντεξε…

Επί ιταλικού εδάφους, η ομάδα του Αγγελου Αναστασιάδη ξεπέρασε τις σημαντικές απουσίες της, όπως τέτοιες ήταν αυτές των Σκόνδρα, Ρατς, Μακ, Κάτσε αλλά και τη λάθος εκτίμηση να παίξει με τρεις ποδοσφαιριστές στη μεσαία γραμμή. Παρά το γεγονός πως η πρώτη σημαντική ευκαιρία της αναμέτρησης της ανήκε, με την κάθετη πάσα του Αναστασιάδη στον Περέιρα και το δυνατό σουτ του Αργεντινού να καταλήγει άουτ, η συνέχεια ήταν εντελώς διαφορετική με τους γηπεδούχους να χάνουν σημαντικές ευκαιρίες προσκρούοντας πάνω στον εξαιρετικό Γλύκο. Στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο, το σχήμα άλλαξε με δραστικές αποφάσεις από τον πάγκο με τον σχηματισμό να μετατρέπεται σε 3-5-2. Η φάση του αγώνα θα μπορούσε να είναι το ακυρωθέν γκολ του Αθανασιάδη στο 55′ όμως τα… καλύτερα ακολούθησαν με το γκολ του Μάρτενς στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ωστόσο, ένα αριστουργηματικό φάουλ του Πασκουάλ έμελλε να γράψει το τελικό σκορ που αναπτέρωσε τις ελπίδες του “Δικεφάλου” για τη συνέχεια της παρουσίας του στη διοργάνωση του Europa League, αρκεί να περάσει νικηφόρα από το Μινσκ και να επικρατήσει της Γκενγκάμπ στην Τούμπα.
 
Μια προπόνηση την Παρασκευή, επιστροφή και μια προπόνηση χτες. Με τους ίδιους ποδοσφαιριστές να σηκώνουν το κυρίως βάρος και στον Κυριακάτικο αγώνα, πλην της αλλαγής με τον Κάτσε αντί του Περέιρα, η ομάδα παρουσιάσε ένα σύνολο γεμάτο από διάθεση, θέληση κι αποφασιστικότητα, την ίδια στιγμή όμως της έλλειπαν βασικά της στοιχεία με κυριότερο την ενέργεια. Αυτή από την οποία… ξεχείλιζε μέχρι πριν από περίπου δέκα ημέρες. Ο Ρατς με τον Μακ παρέμειναν εκτός, ο Σκόνδρας κρίθηκε φρόνιμο να μην πάρει χρόνο συμμετοχής κι η ποιότητα δεν υπήρχε για να καλύψει τα κενά της σωματικής αλλά και ψυχολογικής κόπωσης. Κι επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, αυτές ανήκαν στον Παναθηναϊκό που έσπασε το αήττητο του ΠΑΟΚ και πήρε μια πολύ σπουδαία νίκη μέσα στην Τούμπα 2-1.
 
Η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου έπαιξε έξυπνα, βάζοντας αρχικά ως βασική προτεραιότητα την ασφάλεια στην άμυνα και στη συνέχεια ποντάροντας στην ταχύτητα των Καρέλη, Κλωναρίδη για να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Ταυτόχρονα, προοδευτικά πήρε χώρο στο γήπεδο, πιέζοντας συνδυασμένα ψηλά και ψάχνοντας το λάθος στο χώρο της μεσαίας γραμμής για να τροφοδοτήσει τους επιθετικούς της που συνειδητά έμεναν μεταξύ μεσαίας γραμμής και των πέριξ της αντίπαλης περιοχής.
 
Η έλλειψη δημιουργικότητας στην επίθεση κόστισε αυτή τη φορά στους γηπεδούχους, όπως επίσης κι η αστάθεια της αμυντικής γραμμής. Και στα δυο γεγονότα κοινός παρονομαστής ήταν η απουσία των Σκόνδρα – Ρατς. Η ομάδα πλέον δεν αλλάζει παιχνίδι με διαγώνιες μπαλιές, δε βγάζει συνδυασμούς των ακραίων αμυντικών της με τους μεσοεπιθετικούς, δεν έδειξε επικίνδυνη επιθετικά. Αντιθέτως παρουσιάσε αδυναμίες που της κόστισαν, όσο κι αν η συνολικη εμφάνιση μπορεί να χαρακτηριστεί κι ως καλή. Γιατί, κακά τα ψέμμματα, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει κι ειδικά σε συνθήκες πίεσης για μια νέα ομάδα όπως είναι η φετινή.
 
Ο Παναθηναϊκός είχε προειδοποιήσει από το πρώτο ημίχρονο, όταν σε κόρνερ του Νάνο, ο Δώνης με κεφαλιά έστειλε την μπάλα προς την εστία του Γλύκου κι αν ο διεθνής τερματοφύλακας, μαζί με τον Κάτσε και την οριζόντια δοκό δε συνεργάζονταν οι “πράσινοι” θα είχαν προηγηθεί από νωρίς. Η πρώτη – ουσιαστική καθώς είχε προηγηθεί κι ένα πολύ άστοχο σουτ του Σαλπιγγίδη πάνω στην κίνηση – φάση του αγώνα “θορύβησε” τους παίκτες του “Δικεφάλου” καθιστώντας σαφές πως θ’ απαιτούνταν πολύ μεγάλη προσπάθεια κι αντίστοιχη προσοχή για να μπορέσουν να πάρουν κάτι θετικό. Η κατοχή της μπάλας, ο έλεγχος στο κέντρο σε οργανωμένες επιθέσεις δεν ήταν στοιχεία αρκετά για να του δώσουν κάτι περισσότερο.
 
Πλαγιοκοπήσεις, παράλληλες σέντρες, “γεμίσματα” στην αντίπαλη περιοχή που έχρισαν τους Κουτρουμπή και Σίλντενφελντ κυρίαρχες μορφές στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας τους αλλά δε στάθηκαν ικανές να προκαλέσουν κάτι περισσότερο. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με την κατάμεστη Τούμπα να “παγώνει” από το γκολ του Ατζαγκούν, σε μια φάση που κάθε άλλο παρά… κίνδυνο μύριζε αφού για να φτάσει η μπάλα μέχρι τον ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού “αδρανοποιήθηκαν” τρεις ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Η αντίδραση από τον πάγκο των γηπεδούχων ήταν άμεση. Περέιρα και Παπαδόπουλος αντικατέστησαν τους Σαλπιγγίδη, Αθανασιάδη. Για τον τελευταίο, μετά το τέλος του αγώνα ειπώθηκε πως ταλαιπωρούνταν από μια ίωση και γι’ αυτό δεν έμεινε στον αγωνιστικό χώρο μέχρι τέλους.
 
Αρχικά η ομάδα ανέπτυξε δραστηριότητα, ανέβασε ρυθμό, πίεσε και δώδεκα λεπτά μετά το γκολ του Ατζαγκούν, στο 63′ ισοφάρισε με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Περέιρα. Εξέλιξη που γέμισε διάθεση, τόνωσε την αυτοπεποίθηση παικτών και κόσμου, όμως και πάλι αυτό που έλλειπε ήταν η τελική φάση. Χαρακτηριστική η φάση τρία λεπτά μετά με τον Παπαδόπουλο να φεύγει στην αντεπίθεση από αριστερά κι ένας δισταγμός του δευτερολέπτου ήταν αρκετός για τον Σίντελφελντ να τον προλάβει και με προβολή να παραχωρήσει το κόρνερ. Αυτή η… καθυστέρηση στην ποδοσφαιρική σκέψη, η οποία απεικονίζεται ως στιγμιαία αναποφασιστικότητα, έχει κοστίσει κι είναι από τα βασικά πράγματα πάνω στα οποία δουλεύει εξ αρχής της σεζόν ο Αγγελος Αναστασιάδης κι οι συνεργάτες του.
 
Κι όσο οι γηπεδούχοι δε σκόραραν τόσο τέντωνε το λεπτό σχοινί στο οποίο ισορροπούσαν οι δυο ομάδες. Τα… χειρότερα για τον ΠΑΟΚ ήρθαν στο 79′ όταν σε ταχύτατη αντεπίθεση των φιλοξενούμενων ο Καρέλης με διπλή προσπάθεια, νίκησε τον Γλύκο και χάρισε τη νίκη στην ομάδα του.  Σαφώς κι ήταν μια επώδυνη ήττα για τον Αγγελο Αναστασιάδη και τους ποδοσφαιριστές του, που ήθελαν όσο τίποτα άλλο να κλείσουν μια σειρά δύσκολων αγώνων με νίκη. Η ομάδα όμως δεν άντεξε. Αναμφίβολα λεπτομέρειες έκριναν το αποτέλεσμα, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν οι λεπτομέρειες αυτές ήταν υπέρ του “Δικεφάλου” κι αυτό δεν είχε να κάνει με την… τύχη.
 
Δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ήττα κι ως τέτοια πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί κρατώντας τα στοιχεία που την προκάλεσαν. Πριν από λίγες ημέρες ποδοσφαιριστές που δεν είχαν πάρει πολλές ευκαιρίες ως τώρα με συνέπεια ν’ αμφισβητούνται διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην κατοχύρωση ενός θετικού αποτελέσματος, το βράδυ της Κυριακής δεν κατάφεραν να το επαναλάβουν. Κι αυτή ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία γι’ αυτούς. Η διακοπή που ακολουθεί μόνον ως θετικό γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί για όλους, αφού η ανάγκη ξεκούρασης, σωματική και ψυχολογική ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής. Γι’ αυτό κι όπως είχε προαποφασιστεί δόθηκε τριήμερο ρεπό σε όλους, πλην των διεθνών, που θα ενσωματωθούν στις αποστολές των χωρών τους. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους προς το παρόν….