Μάλλον για το … τέλος του 2016 κρατούσαν ο Βλάνταν Ιβιτς κι οι ποδοσφαιριστές του το … καλύτερο. Κι η αναφορά δεν έχει να κάνει μόνον με ότι συνέβη το απόγευμα του Σαββάτου στην Κέρκυρα, αλλά γενικότερα για το φινάλε με τις τέσσερις διαδοχικές νίκες και τον εντυπωσιακό απολογισμό των δέκα επτά τερμάτων που σημείωσαν, κρατώντας παράλληλα το «μηδέν» στην άμυνα.
Σαφώς και δεν υπάρχει λόγος για ξέφρενους πανηγυρισμούς, ασύδοτες υπερβολές κι έπαρση, αλλά προκύπτει έρισμα για χαμόγελο, ελπίδα και συγκρατημένη αισιοδοξία.
Μια αισιοδοξία που – κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντα – δεν απορρέει από το εντυπωσιακό 0-5 επί των Φαιάκων (σ.σ. η πλέον «βαριά» ήττα στην ιστορία τους) και τις αρκετές – ακόμη – ευκαιρίες που είχαν οι ποδοσφαιριστές του Π.Α.Ο.Κ. για ν’ ανεβάσουν κι άλλο το δείκτη του σκορ, αλλά από την εικόνα που εν γένει παρουσίασε, τις λειτουργίες της, τις προσπάθειες, τους συνδυασμούς κόντρα σε μια ομάδα που έδειξε απόλυτα αιφνιδιασμένη από το αυτογκόλ του Ανδρεόπουλου στο τεσσερακοστό όγδοο δευτερόλεπτο κι απόλυτα επηρεασμένη στη συνέχεια.
Ενα … «μούδιασμα» που οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο για να βρουν τη δεύτερη – εκτός έδρας – νίκη τους στο φετινό πρωτάθλημα, να σημειώσει τα πρώτα του γκολ ο Κάμπος σ’ αυτό, να επιστρέψει ο Μπίσεσβαρ στο σκοράρισμα πραγματοποιώντας γενικώς μια πολύ θετική κι ουσιαστική εμφάνιση αλλά και να γράψουν ιστορία – ενώπιον περίπου εκατόν πενήντα οπαδών της ομάδας – σημειώνοντας ένα αποτέλεσμα που ανάλογό του για να βρει κανείς θα πρέπει να «ταξιδέψει» δέκα οκτώ χρόνια πίσω στο παρελθόν.
Η νέα ποδοσφαιρική πραγματικότητα – λοιπόν – του «Δικεφάλου» μοιάζει – τουλάχιστον – ελκυστική, αν και θα πρέπει να παραμείνει ανάλογη σε βάθος χρόνου για να θεωρηθεί ως δεδομένη, με λίγα λόγια να καθιερωθεί ως τέτοια στις συνειδήσεις όλων. Μια ομάδα που σ’ έναν αγώνα όπου ο αντίπαλος του έδωσε χώρους, τους εκμεταλλεύτηκε ιδεατά, πήρε την κατοχή, κυκλοφόρησε την μπάλα με υπομονή, επιτέθηκε οργανωμένα από τις πτέρυγες, έβγαλε συνδυασμούς και δοκίμασε ν’ απειλήσει μ’ επιτυχία με αρκετά σουτ εκτός περιοχής.
Την ίδια στιγμή, λειτούργησε υποδειγματικά ανασταλτικά δίχως επί της ουσίας να κινδυνεύσει, χάρη στην πίεση της επιθετικής γραμμής, τη σωστή κάλυψη από τους μέσους – ναι, ακόμη κι από τον Μπίσεσβαρ που «έκοψε» ως τελευταίος αμυντικός αντεπίθεση των γηπεδούχων – και τις έγκαιρες επιστροφές των Ροντρίγκεζ – Κάμπος προς βοήθεια των Λέοβατς (σ.σ. Κίτσιου μετά την αναγκαστική αλλάγή στο 62’) – Μάτος αντίστοιχα. Αναγκαστική αλλαγή έγινε και στη ανάπαυλα με τον Μαλεζά ν’ αντικαθιστά τον Βαρέλα και δίχως να προκύπτει ουσιαστική διαφορά στην αμυντική γραμμή, ενώ οι αλλαγές «έκλεισαν» νωρίς καθώς στο 73’ ο Περέιρα πέρασε αντί του Ροντρίγκεζ, με συνέπεια τη μετακίνηση του Ολλανδού μεσοεπιθετικού στο αριστερό άκρο και την τοποθέτηση του Αργεντινού πίσω από τον πλέον προωθημένο ποδοσφαιριστή του «Δικεφάλου», Αθανασιάδη.
Ο αρχηγός του Π.Α.Ο.Κ. πάσχισε να «ξορκίσει» τη δεισιδαιμονία της αφλογιστίας του, όμως ούτε από το σημείο του πέναλτι τα κατάφερε χάνοντας σημαντική ευκαιρία για ψυχολογική τόνωση. Πρώτη φορά στη μέχρι τώρα καριέρα του έχει μείνει τόσο πολύ καιρό μακριά από το γκολ στη διοργάνωση, κάτι που του έχει κοστίσει σημαντικά όπως επίσης και στην ομάδα του. Και στη δική του περίπτωση η λύση είναι το … αποτέλεσμα της προσπάθειας, δηλαδή το ίδιο το γκολ και τίποτα άλλο. Το πότε θα το καταφέρει, είναι θέμα χρόνου. Το πώς το γνωρίζει ο ίδιος κι η … τύχη ή η ατυχία, όπως – θέλει να – το δει κανείς.
Το 2016 ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες και σηματοδοτεί την ολοκλήρωση του πρώτου μισού της σεζόν. Μιας σεζόν που ξεκίνησε – γι’ ακόμη μια σεζόν – με τη δημιουργία μιας νέας ομάδας, αλλά με προϋπάρχοντα κι απολύτως καίρια στοιχεία τον τεχνικό διευθυντή και την τεχνική ηγεσία. Τα νέα πρόσωπα ήταν αρκετά και τους πήρε αρκετό καιρό για να δώσουν μια επαρκή εικόνα των δυνατοτήτων τους, μέσα από την οποία φάνηκαν κι οι αδυναμίες που παραμένουν και για τις οποίες, πέρα από την καθημερινή δουλειά που γίνεται μέσα από τις προπονήσεις, θα γίνει προσπάθεια να καλυφθούν μέσα από την απόκτηση τριών – το πολύ – ποδοσφαιριστών στην επικείμενη μεταγραφική περίοδο, όπως ομολόγησε δημόσια, ο τεχνικός της ομάδας, Βλάνταν Ιβιτς. Μένει να φανεί, αν το κενό στην άμυνα που δημιούργησε η αποπομπή του Τζαβέλλα θα καλυφθεί από τον Χατζηισαϊα κι αν ο Κάτσε, ο δανεισμός του οποίου ολοκληρώθηκε στην Πλζεν, υπολογίζεται.
Ο Π.Α.Ο.Κ. βρίσκεται στους «32» του Europa League, στους «16» του Κυπέλλου αλλά αυτό που τον πληγώνει είναι η βαθμολογική συγκομιδή του στο πρωτάθλημα που – συνυπολογίζοντας την ποινή των μείον τριών βαθμών που «κουβαλούσε» από πέρσι – τον φέρνει στην έκτη θέση της βαθμολογίας μαζί με ΠΑΣ Γιάννινα (σ.σ. έχουν έναν αγώνα λιγότερο καθώς σήμερα αντιμετωπίζουν εκτός έδρας την Α.Ε.Κ.) και Ατρόμητο, ενώ υπολείπονται δέκα τέσσερις βαθμούς της κορυφής, έχοντας κερδίσει – κατά κοινή ομολογία – την αίσθηση πως άξιζε κάτι καλύτερο βάση της εικόνας του στους περισσότερους αγώνες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Γι’ αυτό κι η σταθεροποίηση της εικόνας του θ’ αποδείξει και τις πραγματικές του προσδοκίες για την πορεία του – τουλάχιστον – στο πρωτάθλημα. Είναι απόλυτα θετικό, πως στους … τέσσερις τελικούς που έδωσε υπό μεγάλη πίεση, ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δε θα σημαίνει και πολλά όμως αν δεν υπάρχει ανάλογη συνέχεια.
Η απαξίωση, η αποδοκιμασία, η δυσπιστία, η απογοήτευση έδωσαν τη θέση τους στη συγκρατημένη αισιοδοξία. Εχει ο καιρός … «γυρίσματα» … Οι νίκες «χτίζουν» το χαρακτήρα μιας ομάδας. Κάθε θετικό αποτέλεσμα, προσθέτει ένα σημαντικότατο κομμάτι εν όψει της συνέχειας. Η επιτυχία είναι το αγωνιστικό χαμόγελο μιας ομάδας κι ως γνωστό το … χαμόγελο κάποιου ανησυχεί τους υπόλοιπους μεταφέροντάς τους την πίεση. Πλέον, άπαντες τελούν εν αδεία, καθώς η τεχνική ηγεσία όρισε το επόμενο ραντεβού στις 27 Δεκεμβρίου, για να εκκινήσουν την προετοιμασία εν όψει της επανέναρξης των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Καλές γιορτές σε όλους , με υγεία, συνείδηση, ανθρωπιά και ειλικρινή έγνοια για τον συνάνθρωπο κι ας μην περιμένει ο καθένας μας τις γιορτινές αυτές ημέρες για να τα δείξει όλα αυτά, όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί που όλοι βιώνουν ….
