Στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου η Παρτίζαν είχε στήσει το τέλειο σκηνικό στη Σταρκ Αρένα για ένα ακόμη πάρτι. Οι παίκτες του Ομπράντοβιτς είχαν διαβάσει τέλεια την άμυνα με αλλαγές του Ολυμπιακού και για 31 λεπτά του έριχναν τη μια γροθιά μετά την άλλη έτοιμοι για το τελικό κτύπημα. Με την πλάτη στο καναβάτσο οι ερυθρόλευκοι έμοιαζαν ως ένα ακόμη θύμα που θα κατάπινε το Κολοσσαίο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η προοπτική να τελειώσει το παιχνίδι με μια διαφορά 15-20 πόντων υπέρ των Σέρβων έμοιαζε πολύ πιο πιθανή από την ισχνή αντίστοιχη προοπτική μιας ανατροπής. Αλλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε ένα τελευταίο χαρτί να παίξει. Προφανώς, και ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν ξανάγραψε τη σχετική σελίδα στην εγκυκλοπαίδεια του μπάσκετ. Απλά δεν αποδέχθηκε τη μοίρα της ομάδας του και άλλαξε τη λογική χωρίς να καταπατήσει τους κανόνες. Πήρε το ρίσκο να παρκάρει στον πάγκο τους δύο καλύτερους σκόρερ του (Κάναν, Πίτερς), να επιμείνει στον αρνητικό Φαλ που είχε κτυπηθεί ανελέητα στις αμυντικές αλλαγές από τους Σέρβους ψηλούς και να βασιστεί σε ένα δίδυμο γκαρντ προσθέτοντας δίπλα του τον Λαρεντζάκη. Οι τρεις γκαρντ δημιούργησαν ασφυξία στην περιφέρεια της Παρτίζαν, ο Γουόκαπ κυνηγούσε τον Πάντερ λες και του χρώσταγε λεφτά, ο Γκος που είχε δείξει από το πρώτο μέρος ότι το ματς του πήγαινε έκανε ατομικό ρεκόρ σε κλεψίματα και ο Λαρεντζάκης ήταν απλά ο….Λαρεντζάκης παίζοντας άμυνα σε όποιον έβρισκε δίπλα του και σε απόσταση ενός μέτρου. Ο Μπαρτζώκας έφυγε από τις αγαπημένες του αλλαγές στην άμυνα, το -13 μαζεύτηκε γρήγορα και από εκεί και πέρα το ματς έγραφε στην ούγια….Ολυμπιακός!
Σπάνια μια νίκη στις μέρες έχει τόσο έντονη πάνω της την προπονητική επίδραση. Ακόμη και οι καλύτεροι masterminds των πάγκων ξέρουν ότι είναι υποχρεωμένοι κάθε βραδιά Ευρωλίγκας να ζουν και να πεθάνουν με τα χούγια των σούπερ σταρ τους. Διαγράψτε την προηγούμενη πρόταση γιατί αδικεί κατάφωρα τον Μπαρτζώκα. Ανήκει στους κορυφαίους. Έστω και αν δεν απολαμβάνει πάντα το credit που του αντιστοιχεί σε εποχές που τις αξίες τις καθορίζουν όχι πραγματικά γεγονότα αλλά τυχάρπαστοι κατά φαντασία γραφιάδες των social media που ενδέχεται να μην έχουν περάσει ούτε έξω από γήπεδο μπάσκετ. Αυτούς για τους οποίους ο Νιόνιος είχε γράψει πολύ πριν την εμφάνιση των social media στους Αχαρνείς τους στίχους: ”Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική”…
Ο Μπαρτζώκας όμως ανήκει στο κλαμπ των κορυφαίων της εποχής του. Τρεις φορές καλύτερος προπονητής στην Ευρωλίγκα, την έχει κατακτήσει μια φορά, έχει πάει στο φάιναλ φορ με δύο διαφορετικές ομάδες. Η υστεροφημία του είναι καλά δουλεμένη και είναι προφανές ότι όταν κάποια μέρα θα σταματήσει να κάθεται στους πάγκους θα απολαύσει ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό από ότι σήμερα. Στα δικά μου μάτια μοιάζει με ένα σύγχρονο Ιωαννίδη. Και στα μπασκετικά ‘’χούγια’’ και ενίοτε στους δογματισμούς του και στη συμπεριφορά. Βρίζει, φωνάζει, βγαίνει από τα ρούχα του σε μια μόνιμη κατάσταση επαναστάτη με ή χωρίς αιτία αλλά μέσα στη δίνη του κυκλώνα βρίσκει τον τρόπο να κρατάει καθαρό το μυαλό του. ‘’Αυτό είναι το μυστικό των επιτυχημένων προπονητών αλλά γενικότερα των επιτυχημένων ανθρώπων’’, μου είχε πει κάποτε ο μακαρίτης ‘’ξανθός’’. ‘’Μπορούν και κρατάνε το μυαλό τους ανέγγιχτο μέσα στο χαμό’’. Ακόμη και αν τον έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι μερικές φορές, συμπληρώνω αυθαίρετα. Μόλις τελειώσει ο αγώνας ο Μπαρτζώκας είναι ένας άλλος άνθρωπος. Ήρεμος, χαλαρός, χαμογελαστός, με καλή αίσθηση του χιούμορ, προσιτός, χαρά Θεού να μιλάς μαζί του για πράγματα και εκτός μπάσκετ. Κυρίως για αυτά,..
Και είναι τελικά κάτι τέτοιες βραδιές που καθορίζουν ενδεχόμενα και ολόκληρες σεζόν που γράφουν την ιστορία με το χέρι (και το μυαλό τους) ακριβώς όπως έκανε ο Μπαρτζώκας στη Σταρκ Αρένα με το Bartzokas ball…
