Η Ρούξι Ντουμιτρέσκου ήταν (ούτε καν μπορώ να πιστέψω ότι γράφω σε παρελθοντικό χρόνο) αυτό που λέμε ΑΡΧΗΓΟΣ. Με μια διαφορά όμως με όλους όσοι φέρουν τον ίδιο τίτλο. Το «ΑΡΧΗΓΟΣ» για την Ρούξι ήταν με κεφαλαία γράμματα. Άρεσε δεν άρεσε σε πολλούς, η Ρούξι έμπαινε μπροστά παντού στον Παναθηναϊκό με τον οποίο είχε ταυτιστεί και αγωνιστικά και συναισθηματικά. Δεν υπολόγιζε κόστος. Ήταν αυτή που θα έμπαινε πρώτη μπροστά στον αγώνα, όταν έχανε ο Παναθηναϊκός και όχι μόνο.
Δεν θα ξεχάσω το 2008, σε έναν από τους απίθανους τελικούς με τον Ολυμπιακό, όταν ο «αιώνιος» αντίπαλος βρισκόταν μπροστά στο σκορ στο δρόμο για τον τίτλο με 3-1 νίκες στο «Μελίνα Μερκούρη». Με την πλάτη στο τοίχο, σε ένα γήπεδο με 2000 και πλέον φίλους του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός έπαιζε τάι μπρέικ και αν το κέρδιζε θα επέστρεφε τη σειρά στη Λεωφόρο. Σε τάιμ άουτ λοιπόν με τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ, η Ντουμιτρέσκου μπροστά σε όλες τις συμπαίκτριες της λέει (ωτακουστής ο υπογράφων ως ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου): «Εγώ να ξέρετε σήμερα δεν πρόκειται να φύγω από δω αν δεν κερδίσω. Αν έχουμε αρχ@δι@… να μπούμε μέσα και να πάρουμε το ματς».
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε με 17-15 το τάι μπρέικ και μετά από 5 μέρες πήρε και πάλι το πρωτάθλημα στη Λεωφόρο με 1500 οπαδούς να μένουν εκτός γηπέδου!
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ντουμιτρέσκου χρησιμοποιούσε τη λέξη του τάιμ άουτ αυτή για να πορώσει τις συμπαίκτριες της. Της άρεσε να είναι πρωταγωνίστρια. Απολάμβανε τις στιγμές, δεν φοβόταν να βάλει τα χέρια της στη φωτιά ακόμη και στις πιο καυτές έδρες. Είχε ιδιαίτερη σχέση με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.
Το 2006 όταν ήταν να ανανεώσει με τον Παναθηναϊκό ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της. Με έφορο τότε τον Βασίλη Πιστιόλη η Ρούξι ήθελε να μείνει στην ομάδα αλλά με τους δικούς της όρους. Δεν ήταν αγκάθι το οικονομικό ούτε η διάρκεια του συμβολαίου της. Οι παράγοντες του Παναθηναϊκού ήξεραν ότι παραμόνευε ο Ολυμπιακός και μπορούσαν να δώσουν γη και ύδωρ για να την ντύσουν στα «ερυθρόλευκα». Το ήξερε και η ίδια αλλά ποτέ δεν το είχε ρίξει στο τραπέζι στον Πιστιόλη.
Το μόνο που ήθελε και ήταν αδιαπραγμάτευτο, ήταν η ομάδα, που κατακτούσε τα πάντα στην Ελλάδα, να ενισχυθεί για να κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο. Όπερ και εγένετο. Ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε με ότι καλύτερο μπορούσε και έφτασε στον ευρωπαϊκό τελικό του Challenge Cup το 2009 όπου έχασε το Κύπελλο στην Ιταλία από την παντοδύναμη Γέζι.
