Ήταν πέρσι τον Απρίλη, μετά το πέμπτο παιχνίδι των πλέι-οφ κόντρα στη Φενέρμπαχτσε και την πρόκριση στο φάιναλ φορ που είχα την σπάνια ευκαιρία να κάνω μια μικρή συνέντευξη με τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Τότε ήταν λοιπόν που του είπα πως το μπάσκετ που πρεσβεύει και κηρύσσει στους παίκτες του είναι κατά βάση αντί-ηρωικό, ένα πράγμα σαν το τραγούδι των Stranglers, το “No more heroes”. Χαμογέλασε και ένευσε συγκαταβατικά.
Είναι περίπου δύο χρόνια που λέω και γράφω πως ο προπονητής του Ολυμπιακού είναι από μία άποψη διάφανος. Οι απόψεις του είναι κρυστάλλινες και η ομάδα του είναι η απεικόνιση του, χωρίς τακτικές ή στρατηγικές εκπλήξεις, με αδιαπραγμάτευτη φιλοσοφία παιχνιδιού που μένει τόσο απαράλλακτη που ψηλαφίζει τα όρια της αλαζονείας αλλά εδράζεται πάντα στη λογική. Ανάμεσα στα κεντρικά ζητούμενα του είναι οι παίκτες που, όπως μου έλεγε χθες βράδυ άνθρωπος που τον γνωρίζει καλά, «παίζουν χωρίς προσωπική ατζέντα», αυτό που ο ίδιος ο Μπαρτζώκας ονομάζει εγωκεντρισμό.
Υπό αυτή την έννοια το χθεσινό 75-57 επί της Εφές ήταν μια γεύση από το μπάσκετ του προπονητή. Κάμποσοι διακρίθηκαν, με πρώτο τον Παπανικολάου, άλλα ό,τι συνέβη προέκυψε μέσα από τη ροή του παιχνιδιού και κανείς δεν χρειάστηκε να υπερβάλλει. Ο Γουόκαπ επέστρεψε σε ρόλο μετρονόμου, αφήνοντας με ικανοποίηση τον ρόλο του σολίστ των 10+ σουτ που ούτε του ταιριάζει, ούτε του αρέσει. Ο Κάναν δεν άφησε το κάκιστο ξεκίνημα να τον νικήσει και πήρε ρεβάνς από τον εαυτό του στην τρίτη περίοδο. Ο Μιλουτίνοφ είχε το πιο ήσυχο βράδυ του φέτος και ο Φαλ έκανε ένα βήμα προς το ένδοξο παρελθόν. Ο Λαρεντζάκης είχε ένα θετικό βράδυ, χωρίς ιδιαίτερα πυροτεχνήματα. Ο Πίτερς πήρε ό,τι έφτιαξε για αυτόν η ομάδα και υπήρξε για άλλη μια φορά συνεπής. Ο μοναδικός που ακόμη μοιάζει με ψάρι έξω από το νερό είναι ο Μπραζντέικις, ο οποίος χάνει χρόνο συμμετοχής εξαιτίας της ευκολίας με την οποία χάνει φάσεις στην άμυνα.
Χωρίς να μπορεί κανείς να μειώσει τη συμπαγή και συνεπή εικόνα της άμυνας του Ολυμπιακού, η επίθεση της Εφές έκανε από την πλευρά της ό,τι μπορούσε για να το κάνει ακόμα πιο εύκολο για τους γηπεδούχους. Με εξαίρεση τον Λάρκιν και κάποιες στιγμές του Μπράιαντ, οι υπόλοιποι παρασύρθηκαν σε ρεσιτάλ διστακτικότητας, αναποφασιστικότητας και εκνευριστικής αστοχίας. Όταν δε το παιχνίδι ξέφυγε οριστικά από τα χέρια τους έγιναν ένα αποκρουστικό σκορποχώρι, κάτι στο οποίο καθόλου τυχαία αναφέρθηκε και ο κόουτς Τζαν. Οι ελάχιστες πάσες σε κάθε επίθεση έγιναν τουρκικό τουρλουμπούκι, όπου όποιος ήθελε έκανε μια ντρίπλα ή μια προσποίηση και το μπουμπούναγε.
Οι ερυθρόλευκοι μπορεί να είναι φανερά ικανότεροι στην άμυνα με τις προσθήκες των Γκος και Μιλουτίνοφ, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ήταν όντως καλύτεροι αμυντικά στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, αφού ο χαρακτηριστικά αργός ρυθμός μπέρδευε τους λιγότερο μυημένους. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός ήταν, στο έμπα της 5ης αγωνιστικής, 11ος σε σύνολο 18 ομάδων σε Defensive Rating με (112.5), το νούμερο δηλαδή που προσαρμόζει τον αμυντικό δείκτη σε σχέση με το ρυθμό της ομάδας. Το νούμερο είναι 4 πόντους μεγαλύτερο από το περσινό (108.6), όμως δεν φάνηκε γιατί στο μάτι χτύπησε ο βασανιστικά αργός ρυθμός (65.7 κατοχές, περίπου 4 λιγότερες από πέρσι συνυπολογίζοντας και το αργό τέμπο των πλέι-οφ και του F4), αλλά και οι 9.4 λιγότεροι πόντοι ανά 100 κατοχές (119.4 offensive rating πέρσι, 110.0 φέτος). Απέναντι στην Εφές υπήρξαν στιγμές που η ταχύτητα στο σετ παιχνίδι ανέβηκε (δηλαδή το πρωταρχικό χαρακτηριστικό που έκανε τον Ολυμπιακό θελκτικό και θεαματικό πέρσι), το ποστ παιχνίδι ήταν μία από τις λύσεις και όχι η μονότονη μοναδική επιλογή, κάποια τρεξιματα σε γρήγορα transition/αιφνιδιασμούς έδιναν τις απαραίτητες ανάσες κεφιού και αυτοπεποίθησης.
Βγάζοντας το πολύ δύσκολο πρόγραμμα του πρώτου μήνα με το κεφάλι πάνω από το νερό, τόσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας όσο και ο βοηθός του, Γιώργος Μποζίκας, τόνισαν τη σημασία των τριών προπονήσεων που το γκρουπ είχε την ευκαιρία να κάνει αυτή την εβδομάδα. Στις διπλές εβδομάδες, τα λέγαμε και τις προάλλες, επιβιώνεις, δεν βελτιώνεσαι. Νωρίτερα είχε στηθεί χορός απόντων, τόσο που όσοι είχαν απομείνει έκαναν δίπλοβάρδιες: το σφίξιμο που ένιωσε στη μέση ο Γουόκαπ δεν είναι τυχαίο, αφού η κούραση λειτουργεί συσσωρευτικά, σαν χιλιόμετρα στο κοντέρ.
Με μόνο ένα ευρωπαϊκό ταξίδι ως το τέλος του επόμενου μήνα, ο Ολυμπιακός θα βρει την ευκαιρία να ανεβάσει στροφές, να εντάξει περισσότερο τους νεοφερμένους περιμένοντας την επιστροφή των τραυματιών. Στις 29 Νοέμβρη θα μπει στο αεροπλάνο για το Μονακό, μία εβδομάδα αργότερα θα υποδεχτεί τη Ρεάλ στο Φάληρο. Τότε θα μετρηθεί στα σοβαρά.
