Με την φιναλίστ του Παγκοσμίου κυπέλλου Γαλλία παλέψαμε ως το τέλος και χάσαμε δύσκολα 1-0 με την Ολλανδία χάσαμε 3-0 χωρίς καν να εμφανιστούμε στο γήπεδο.
Πριν κατακτήσουμε το Euro του 2004, 67 ημέρες πριν για την ακρίβεια, παίξαμε φιλικό μαζί τους και χάσαμε 4-0 στο Φίλιπς Στάντιον.
Κοιτάζοντας το παρελθόν θα βρούμε μόνο μια νίκη της Ελλάδας απέναντι στους Οράνιε, σε φιλικό παιχνίδι, 1η Σεπτεμβρίου του 2016 στο Φίλιπς Στάντιον του Άινχοφεν με 2-1. Η ομάδα του Μίχαελ Σκίμπε τότε είχε νικήσει μάλιστα, με ανατροπή του σκορ. Ο Βαϊνάλντουμ είχε βάλει μπροστά τους Οράνιε για να γυρίσουμε το ματς με Μήτρογλου και Γιαννιώτα.
Αφορμά για αυτό το κείμενο δεν είναι αυτό το παιχνίδι. Είναι το ματς ανάμνηση από το 1987. Χωρίς διαδίκτυο. Χωρίς άμεση ενημέρωση όπως στην εποχή μας. Δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα, χρώμα στις τηλεοράσεις μας υπήρχε από το 1979. Άκουγες στο ραδιόφωνο ότι η Ελλάδα πάει να παίξει στο Ρότερνταμ με την Ολλανδία του Γκούλιτ, του Φαν Μπάστεν και ότι δεν είχε καμία τύχη. Η Ελλάδα είχε έξι βαθμούς πηγαίνοντας στο ματς η Ολλανδία 5 κι όμως κανείς δεν πίστευε στην Ελλάδα οτι μπορούμε να πάρουμε αποτέλεσμα.
Εκείνο το γκολ του Δημήτρη Σαραβάκου, το μοναδικό που έχουμε πετύχει σε επίσημα παιχνίδια απέναντι τους, το θυμάμαι σας παραμύθι και αν σας πω ότι θυμάμαι περισσότερο τον πανηγυρισμό, δεν θα είναι ψέμα γιατί και εγώ παιδάκι, σαν τρελός πανηγύριζα. Όπως θυμάμαι και το ψαλίδι του Μπόσμαν στο δοκάρι, αλλά αν δεν έβλεπα τα highlights δεν θα θυμόμουν το όνομα του Ολλανδού φορ. Θα ορκιζόμουν ότι ήταν ο Φαν Μπάστεν, το γκολ του οποίου δεν θυμόμουν.
Εκείνη η ισοπαλία είναι το μοναδικό θετικό αποτέλεσμα απέναντι τους σε έξι επίσημα παιχνίδια. Αυτή την φορά η ισοπαλία δεν μας κάνει. Η νίκη είναι το μοναδικό αποδεκτό αποτέλεσμα αλλά και αυτή μπορεί να μην φτάνει για την πρόκριση. Η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ έχει την ευκαιρία να γίνει η πρώτη που κερδίζει σε επίσημο παιχνίδι τους Ολλανδούς και για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
Ας πάρουμε το τρίποντο και βλέπουμε τι θα γίνει με τους αδιάφορους πλέον Γάλλους.
