Δες πως πανηγυρίζει μια ομάδα όταν σκοράρει και τα συμπεράσματα που θα βγάλεις είναι πολλά. Είναι φορές που η εικόνα δε χρειάζεται επεξήγηση, μιλάει μόνη της. Το να βλέπεις τους παίκτες να γίνονται ένα κουβάρι, τους αναπληρωματικούς να σπριντάρουν για να βρεθούν δίπλα στο σκόρερ, το τεχνικό τιμ να το ζει με εμφατικό τρόπο, αποδεικνύει έξω από συστήματα, επιλογές, νίκες και ήττες, ότι υπάρχει υγεία στα αποδυτήρια. Και αυτό είναι το μυστικό, ποδόσφαιρο είναι, δεν είναι πυρηνική φυσική.
Το να παίζεις για το συμπαίκτη σου, να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για να διορθώσεις ένα λάθος, να ξέρεις το ρόλο σου είτε μπαίνεις στο 90+ για να κρατήσεις μια μπάλα και να κάνεις καθυστέρηση, είτε είσαι βασικότερος των βασικών, είναι η συνταγή της επιτυχίας, το άλφα και το ωμέγα στα ομαδικά σπορ και κυρίως στο ποδόσφαιρο.
Οι διεθνείς δείχνουν εδώ και καιρό ότι το απολαμβάνουν. Η φανέλα με το εθνόσημο δεν είναι πια αγγαρεία, όλοι χαίρονται να παίζουν και να αποτελούν μέρος αυτής της ομάδας, γνωρίζοντας ότι οι ατομικές διακρίσεις έρχονται μέσω των ομαδικών επιτυχιών. Ναι δεν είναι η πλέον ταλαντούχα ομάδα στην ιστορία μας, αλλά είναι ένα σύνολο παικτών που έχει γίνει ήδη ΟΜΑΔΑ και προσβλέπει ξανά σε παρουσία στις τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων.
Μπορούμε να συζητήσουμε για τις επιλογές του Πογέτ, για το σύστημα, για τα πρόσωπα για τα πάντα. Ο Ουρουγουανός πάντως με τα δικά του πιστεύω και τα δικά του θέλω, δείχνει να ταιριάζει γάντι σε αυτή τη διαδρομή-επιστροφή της Ελλάδας στα μεγάλα σαλόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι κάλεσε τους δημοσιογράφους 2 εβδομάδες πριν για καφέ, προκειμένου να ζητήσει τη συνδρομή τους ώστε να γεμίσει το γήπεδο ενόψει της αναμέτρησης με την Ιρλανδία. Ήξερε και ξέρει πως ελπίδες απ’ ευθείας πρόκρισης υπάρχουν μόνο αν έρθει 6ποντο στα 2 ματς με Ιρλανδία και ο κόσμος έστω κι αν δε σκοράρει, μπορεί να βάλει γκολ στην ψυχολογία των αντιπάλων και το έκανε. Όλοι μιλούσαν για την πλέον ζεστή παρουσία των φιλάθλων τα τελευταία χρόνια.
Η πρώτη θέση στο Nations League μας δίνει την ευκαιρία να παίξουμε χωρίς άγχος να ρισκάρουμε περισσότερο και εν πολλοίς να ξεδιπλώσουμε χωρίς φόβο τις όποιες αρετές μας. Όπως ακριβώς κάναμε και χθες, όταν από το πρώτο λεπτό “πιάσαμε από το λαιμό” τους αντιπάλους μας, λέγοντάς τους ότι δεν πρόκειται να περάσουν από δω. 6 κόρνερ στο δεκάλεπτο, ευκαιρίες, κυριαρχία. Μια ομάδα που μπήκε για να παίξει και όχι να καταστρέψει και να “κλέψει” βαθμούς.
Η Ολλανδία και η Γαλλία κυρίως είναι ομάδες τοπ επιπέδου και θα χρειαστεί να υπερβάλλουμε εαυτούς για να πάρουμε πράγματα. Έτσι όμως όπως είδαμε χθες την εθνική, κανείς δεν την ξεγράφει και όσο κι αν ο Ντεσάν θέλει να αποτινάξει το ρόλο του φαβορί, λέγοντας για τις επιθετικές επιλογές και τον τρόπο που παίζει η Ελλάδα, μόνο ως παράσημο μπορεί να ληφθεί.
Δε γίναμε ξαφνικά η Βραζιλία, δεν είναι και στο DNA μας άλλωστε, αλλά μπορούμε υπό προϋποθέσεις να παίξουμε το δικό μας ποδόσφαιρο, τη δικιά μας μορφή του joga bonito.
