Πριν από μερικές εβδομάδες ο ΠΣΑΠΠ ανέδειξε ένα θέμα το οποίο “πονά” το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά ας μη γελιόμαστε, πιο πολύ “πονά” τον ίδιο τον Έλληνα επαγγελματία ποδοσφαίριστή. Ακόμα περισσότερο επηρεάζει όλα εκείνα τα παιδιά που ονειρεύονται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το ποδόσφαιρο είναι το πιο λαοφιλές άθλημα στη χώρα μας και τα παιδιά που ξεκινούν με όνειρα να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είναι δεκάδες χιλιάδες. Tο ποσοστό των παιδιών που θα γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές αγγίζει το 0,01% (!!!) και ίσως είναι και πολύ.
Προσέξτε, μιλάμε και για τις δύο κατηγορίες της χώρας, δηλαδή την Superleague 1 και την Superleague 2 καθότι η Γ’ Εθνική είναι ερασιτεχνική κατηγορία και μπορεί να απασχολεί κάποιους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές με μισθό, αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό.
Μιλάμε πραγματικά για ένα από τα πιο “κλειστά” επαγγέλματα της χώρας με τεράστια ζήτηση, η οποία προφανώς και οδηγεί σε μεγάλες απογοητεύσεις για όσα παιδιά δεν έχουν την απαραίτητη στήριξη πρωτίστως από την οικογένειά τους, από το περιβάλλον τους ή κάποιον ειδικό.
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για παιδιά που υπογράφουν το πρώτο τους επαγγελματικό συμβόλαιο αλλά δεν υπάρχει η ανάλογη συνέχεια. Διότι πως να απορροφήσουν οι δύο κατηγορίες όλους αυτούς τους “εργαζόμενους”;
Αυτό το άρθρο δεν γράφεται για να αναδειχθεί η ανάγκη βελτίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Γράφεται ώστε να πειστεί έστω και ένα παιδί που θέλει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, να βρει και την εναλλακτική του. Και να την υποστηρίξει ακόμα και αν γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ώστε να την χρησιμοποιήσει όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο. Τότε πουτ οι ποδοσφαιριστές τίθενται αντιμέτωποι με νέο “σκοτεινό τούνελ”. Αυτό που λέει: “Τί θα κάνω μετά;”
Η έρευνα του ΠΣΑΠΠ αναφέρει ότι στο σύνολο των 366 ποδοσφαιριστών που έπαιξαν πέρσι στην Superleague 1, Έλληνες ήταν μόλις οι 142. Όσοι δηλαδή εργάζονται σε μια μεσαία επιχείρηση. Σε μία! Εδώ μιλάμε για το κορυφαίο πρωτάθλημα του “βασιλιά των σπορ”. Και μιλάμε για τον μικρότερο αριθμό Ελλήνων που έπαιξαν στην μεγάλη κατηγορία τη νέα χιλιετία!
Πέρσι η μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μπόρεσε να απασχολήσει μόλις 142 εργαζόμενους ποδοσφαιριστές. Ο αριθμός είναι κατάτι μεγαλύτερος καθώς υπάρχουν και αρκετά παιδιά που δεν πήραν χρόνο συμετοχής αλλά ήταν στα επαγγελματικά ρόστερ των ομάδων.
Ανιλαμβάνεστε για τί “κλειστό” επάγγελμα μιλάμε. Ένα από τα πιο κλειστά επαγγέλματα στην Ελλάδα. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να κάνει ένα παιδί να σταματήσει να ονειρεύεται. Και πρέπει να ονειρεύεται. Αλλά με ρεαλισμό. Με το γνώθι σαυτόν και το plan b στο πίσω μέρος του μυαλού του, μαζί με την αμέριστη στήριξη των οικείων του.
Η πρόταση για 4 Έλληνες στην ενδεκάδα των ομάδων της Superleague 1 και 7 Έλλήνων στην Superleague 2 που έκανε η ΕΠΟ και στήριξε ο ΠΣΑΠΠ είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο μοιάζει λίγο δύσκολο να γίνει και πράξη, καθως αφενός θα πρέπει να εγκριθεί από τις διεθνείς συνομοσπονδίες και αφετέρου να τη στηρίξουν και οι ίδιες οι ομάδες.
Επειδή λοιπόν μοιάζει λίγο ουτοπική, ευχής έργον θα ήταν οι τέσσερις Έλληνες στην ενδεκάδα των ομάδων της Superleague 1 και οι επτά Έλληνες στην ενδεκάδα των ομάδων της Superleague 2 να εφαρομόζονταν χωρίς να πρέπει να το επιβάλλει κάποιος. Να ήταν κατ’επιλογήν των ίδιων των ομάδων. Τότε δε θα χρειαζόταν κάποιος απαιτητικός κανονισμός, αλλά μόνο η αλλαγή στην οπτική των παραγόντων των ομάδων. Αυτό θα ωφελούσε οικονομικά τις ίδιες τις ομάδες και το προϊόν στο σύνολό του, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.
