O Γιώργος Πρίντεζης ετοιμαζόταν καιρό για αυτή τη στιγμή, όμως δεν κατάφερε να σταματήσει τα μάτια του από το βούρκωμα. Πιθανόν και να μην προσπάθησε. Δύο ημέρες νωρίτερα ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν στη θέση του, σκασμένος όσο κανείς που φορούσε ερυθρόλευκα, λες και είχε πάρει όλη την ευθύνη της ήττας πάνω του και απειλούσε να τον συνθλίψει. Έτσι είναι τα φαιναλ φορ: γεμάτα ιστορίες με συναίσθημα, χαρά και λύπη ανακατεμένες. Δύο ημέρες αργότερα ο Βούλγαρος all star είχε πάει παρακάτω, αλλά όχι πολύ. Για αυτό θα χρειαστεί λίγος ακόμη καιρός.
Το μικρόφωνο της Nova ήταν απλωμένο μπροστά στον Βάσα Μίτσιτς, δυο σερί φορές πολυτιμότερο του Μάη. Είχε στα χέρια του το μικρό κυπελλάκι που έχει αντικαταστήσει το μετάλλιο, μαζί με το βραβείο του MVP. Την ώρα που δήλωνε ευτυχισμένα εξαντλημένος, είδε μπροστά του τη μεγάλη κούπα. Φώναξε, του την έφεραν. Έβαλε τα μικρά μέσα λες και έριχνε υλικά σε σέικερ και εν τέλει δήλωσε τρισευτυχισμένος.
Λίγο νωρίτερα ο Σέρχι Γιουλ ήταν ο μοναδικός Μαδριλένος που ξέσπούσε με άναρθρες κραυγές μετά το άδοξο τέλος του κακού ποιοτικά τελικού, ο μόνος που έκανε αντίθεση σε σχέση με τους μαρμαρωμένους συμπαίκτες και τον προπονητή του. Ο Πάμπλο Λάσο, αυτός που έστησε αμυντικό αριστούργημα δύο ημερών, είδε το μυαλό του να κολλάει, τόσο που δεν κατάφερε να αναγνωρίσει και να αντιδράσει στην απλούστερη αριθμητική: δεκαεπτά μείον δεκατέσσερα ίσον τίποτα.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν σε ασυνήθιστα κέφια μετά το τέλος του μικρού τελικού. Ξεκινήσαμε για μια τυπική τρίλεπτη συνέντευξη και το πήγαμε πιο μακριά και εγώ κι αυτός, μας πήρε η κουβέντα εκεί. Παραδέχτηκε πως ακόμα στο μυαλό του τριβελίζουν τα what if’s του ημιτελικού, τι θα γινόταν αν και τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Χαμογέλασε ικανοποιημένος όταν του είπα πως το φετινό μπάσκετ που ο ίδιος πρεσβεύει είναι κόντρα στον ελληνικό μεσσιανισμό, συμφώνησε πως η ομορφιά του παιχνιδιού οφείλει να προσμετρείται, συζήτησε το μέλλον με την ασφάλεια του ανθρώπου που βλέπει το επόμενο του συμβόλαιο στη γωνία.
«Ώρες ώρες αισθανόμουν ότι έπαιζα στον τελικό» έλεγε ο Νίκο Μίροτιτς μετά τον μικρό τελικό, μπαίνοντας στη μεγάλη λίστα των πρωταγωνιστών που αποθέωσαν τον όγκο και τον παλμό των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Το σαββατόβραδο τους βρήκε να σουλατσάρουν στη Σκαντάρλια και την Κνέζα Μιχάιλοβα, να ανταλλάζουν συνθήματα και φιλοφρονήσεις με τους θριαμβευτές Τούρκους. Η τσαντίλα είχε σχεδόν εξατμιστεί και στη θέση της είχε μείνει υπερηφάνεια μαζί με την πίκρα της χαμένης ευκαιρίας.
Σκέφτηκα τι να έλεγαν τα μέλη εκείνης της οικογένειας που συναντήσαμε την Τετάρτη, με τον πατέρα που δεν έχει χάσει φάιναλ φορ από το 2007 και που μαθαίνει στον γιο του πως το μπάσκετ είναι πολύχρωμο και η νίκη δεν είναι το μοναδικό αποτέλεσμα, ούτε ο αυτοσκοπός του παιχνιδιού. Πιάσαμε ωραίες κουβέντες αυτές τις μέρες, είδαμε φίλους από την Ευρώπη, αποχαιρετιστήκαμε δίνοντας ραντεβού για του χρόνου.
Τώρα που σας γράφω μόλις περάσαμε τα σύνορα, αποχαιρετώντας τη Σερβία ως την επόμενη φορά. Το φετινό novasports road trip ήταν ένα φιλόδοξο εγχείρημα που από ότι φαίνεται σας άρεσε, αν κρίνω από το πόσο ζεστά το αγκαλιάσατε.
Κάπως έτσι έπεσε η αυλαία των φετινών playmakers. Από την πρώτη ως την τελευταία μας έκπομπή προσπαθήσαμε να δικαιώσουμε το νέο μας όνομα, μοιράζοντας τη μπάλα σε όσους περισσότερους πρωταγωνιστές μπορούσαμε. Προσκαλέσαμε στην Ελλάδα τον Ντίνο Ράτζα και τον Ιμπραήμ Κουτλουάι, σκαλίσαμε αναμνήσεις με τον Μίκαελ Κοχ, τον Μάικ Μπατίστ, τον Πάτρικ Γιάνγκ, τον Έρικ Γκριν, τον Στεφάν Λάσμε. Από την πρώτη κιόλας εκπομπή φέραμε στο στούντιο όλους τους Έλληνες προπονητές που δούλευαν στην Ευρωλίγκα, Μπαρτζώκα, Πρίφτη, Ιτούδη, Σφαιρόπουλο. Στη διάρκεια της χρονιάς μας γίναμε σοφότεροι ακούγοντας τη γνώμη των ειδικών: Μανωλόπουλος, Σχορτσανίτης, Μπουρούσης, Γιαννάκης, Βόβορας, Καράγκουτης, Φασούλας, Μπουντούρης, Παπαλουκάς, Τόμιτς, Τσαρτσαρής, Χατζηχρήστος, Παναγιωτόπουλος, Λημνιάτης, Παπαθεοδώρου, Ξανθόπουλος, Γιαννόπουλος, Μουράτος, Γκίκας, Πρίντεζης, Σούμποτιτς, Σερφ, Τζάμσι, Μιζράχι, Ρεντζιάς, Νόρις και τόσοι αλλοι.
Η αμοιβαία εκτίμηση με τους αθλητές των ελληνικών και των ξένων ομάδων μας χάρισαν όμορφα τηλεοπτικά στιγμιότυπα. Φέτος καλωσορίσαμε στις βραδιές μας την Εθνική Ελλάδας και τα παράθυρά της: ξεκινήσαμε στραβά στο Νιούκαστλ αλλά συνεχίσαμε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη, τα Λιόσια και την Κωνσταντινούπολη. Τα επόμενα μας ραντεβού είναι προγραμματισμένα σε δύο βραδιές του Ιουνίου και του Αυγούστου, για τις τελευταίες υποχρεώσεις της Εθνικής στην πρώτη φάση των προκριματικών.
Η Ευρωλίγκα μπαίνει πια στην καλοκαιρινή της νάρκη. Hvala, όπως λένε οι Σέρβοι. Σας ευχαριστούμε για την παρέα και τη στήριξη. Όταν ξανάρθουμε, θα φροντίσουμε να είμαστε ακόμα καλύτεροι.
