Πιθανότατα δεν ήταν πολλά τα βλέφαρα φίλων του Παναθηναϊκού που σηκώθηκαν στο άκουσμα της απόκτησης του Τζέρεμι Έβανς, του παίκτη που κλείνει τη γραμμή ψηλών της ομάδας και αποτελεί την εναλλακτική λύση στη θέση «4» πίσω από τον Οκάρο Γουάιτ. Από τη μία λογικό: ο 34χρονος Αμερικανός δεν είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά. Όμως η οικονομική πραγματικότητα της ομάδας δεν επιτρέπει τέτοιες πολυτέλειες: μια ομάδα με μπάτζετ 5 εκατομμυρίων δεν δικαιούται να περιμένει κάτι τέτοιο από τους αναπληρωματικούς της.
Ο Έβανς ηταν από τις αποκαλύψεις της σεζόν 2018-19 στην διασκεδαστική Νταρουσάφακα του Ντέιβιντ Μπλατ δίπλα σε Γουίλμπεκιν/Κλάιμπερν, τελειώνοντας τη σεζόν με το καθόλου άσχημο 9.7 πόντοι (65.1% δίποντο, 37.9% τρίποντο, 69% βολές), 5.9 ριμπάουντ, 1.2 μπλοκ. Κάπως έτσι πήρε προαγωγή στην ως συνήθως άναρχη Χίμκι, εκεί όπου η συνήθεια του να μη απαιτεί τη μπάλα έγινε προτέρημα. Σε μια ομάδα που είχε αλλεργία στην άμυνα, έκανε ό,τι μπορούσε για να κλείσει τις τρύπες, σε αρκετές περιπτώσεις με επιτυχία. Ο Έτορε Μεσίνα είδε σε αυτόν πέρσι μια επιπλέον λύση στην άμυνα και τον έφερε στο Μιλάνο, όπου προερχόμενος από μεγάλη αγωνιστική απραξία έδωσε κάποιες σποραδικές λύσεις, αλλά ως εκεί.
Στο πρόσωπο του Έβανς ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν εξαιρετικό αθλητή, ο οποίος ακόμα και στα 34 του χρόνια είναι σε θέση να αμυνθεί πάνω από τη στεφάνη, να μπλοκάρει και να αλλοιώσει σουτ, να τελειώσει λόμπες και να δώσει λύσεις στα ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με ύψος 2.06 είναι σε θέση να ανταποκριθεί τόσο στο «4», όσο και στο «5», όμως με τους Παπαγιάννη/Φλόιντ/Καββαδά παρόντες το πιθανότερο είναι πως θα περάσει το χρόνο του στη δεύτερη θέση των φόργουορντ. Ικανός να ανταποκριθεί σε άμυνα με αλλαγές απέναντι στην πλειοψηφία του ανταγωνισμού, ο Αμερικανός είναι ένα πολύ χρήσιμο αμυντικό εργαλείο, όμως είναι ξεκάθαρα ετερόφωτος στο επιθετικό του ρεπερτόριο.
Το παραπάνω μας πηγαίνει στη συνολική φιλοσοφία που διαφαίνεται στην επιλογή των ψηλών του τριφυλλιού. Με δεδομένη την οικονομική στενότητα, ο κόουτς Πρίφτης επένδυσε ξεκάθαρα στην αθλητικότητα με την τριάδα Γουάιτ/Φλόιντ/Έβανς και υποχρεωτικά έκανε εκπτώσεις στο ζήτημα του επιθετικού ταλέντου. Από τη στιγμή που ουδείς από τους Γουάιτ και Έβανς μπορεί ούτε κατά διάνοια να καταχωρηθεί σαν «stretch-4» (η ευχέρεια τους παραπέμπει στον Τζέιμς Γκιστ, λιγότερο ή περισσότερο), ο Έλληνας προπονητής θα έχει πολύ δουλειά για να εξασφαλίσει στους Παπαπέτρου και Παπαγιάννη τον χώρο που θέλουν στο ζωγραφιστό προκειμένου να είναι αποτελεσματικοί.
Την ίδια στιγμή το επιθετικό βάρος μετακομίζει ξεκάθαρα στην περιφερειακή γραμμή. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί ρεαλιστικά να ελπίζει να αντλήσει δημιουργία από το «4-5», με εξαίρεση ίσως κάποιες λύσεις από τον Παπαγιάννη. Το έλλειμμα θα κληθούν να αναπληρώσουν οι Πέρι/Σαντ-Ροος/Νέντοβιτς/Παπαπέτρου/Μέικον και ο γκαρντ που μένει να αποκτηθεί, ενώ προϊόντος του χρόνου μπορεί κανείς να ελπίζει πως η ομοιογένεια και οι αυτοματισμοί θα προσθέσουν πινελιές. Σε κάθε περίπτωση όμως, η επιτυχία της ομάδας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αμυντική της αποτελεσματικότητα, από τη στιγμή που το υπάρχον προσωπικό μπορεί να ανταποκριθεί βάσει ικανοτήτων και ιδιοσυγκρασίας σε αυτή.
