Tο Φίνιξ είναι μια από τις ωραιότερες φετινές ιστορίες από το ΝΒΑ και μας κάνει όλους που λατρεύουμε το συγκεκριμένο σπορ να νιώθουμε μια ικανοποίηση για δημιούργημα του Μόντι Ουίλιαμς αλλά και για τον ίδιο πάνω από όλα.
Οι Σανς απουσιάζουν από την post season 10 ολόκληρα χρόνια και μέσα σε αυτά οι θέσεις που είχαν τερματίσει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος δεν ήταν και καθόλου κολακευτικές για τον οργανισμό, ένα απλό παράδειγμα που είναι μέσα σε αυτήν την δεκαετία είναι ότι για 3 συνεχόμενες σεζόν (2017-2019) ολοκλήρωναν τις υποχρεώσεις στην 15η θέση της Δυτικής περιφέρειας.
Αυτά τα χρόνια μοιάζουν πλέον μακρινά με τους “ήλιους” να λάμπουν τόσο έντονα που…τυφλώνουν από εκεί ψηλά που βρίσκονται διότι διεκδικούν την πρώτη θέση στην Δύση μαζί με την επίσης εξαιρετική φέτος Γιούτα, επίτευγμα που μοιάζει τώρα αρκετά πιθανό αλλά μέχρι πρότινος ακουγόταν σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Η αγωνιστική μεταμόρφωση των Σανς έχει διάφορους λόγους και ένας από αυτούς είναι σίγουρα η ηγετική παρουσία του Κρις Πολ, με έναν δεύτερο το γόνιμο έδαφος που υπήρχε και με την σωστή καθοδήγηση από το προπονητικό τιμ αλλά και από παίκτες με εμπειρία σιγά σιγά αποδίδει καρπούς. Το ρόστερ του Φίνιξ έδεσε, λειτουργεί εξαιρετικά και μάλιστα σε συνδυασμό ωραίου θεάματος αλλά και νικηφόρων αποτελεσμάτων, ο σπάνιος αλλά και ο κορυφαίος συνδυασμός που πάντα επιθυμούν να έχουν οι ομάδες με κορυφαίους στόχους.
Η εικόνα των Σανς είναι πολύ όμορφη διότι έχει δημιουργηθεί σε μεγάλο βαθμό από έναν εξαιρετικό άνθρωπο και χαρακτήρα, που δεν είναι άλλος από τον Μόντι Ουίλιαμς. Όσοι έχουν συνεργαστεί με τον προπονητή από την Βιρτζίνια έχουν μόνο καλά λόγια αλλά και καλές στιγμές να θυμηθούν από αυτόν, δείγμα χαρακτηριστικό για την ποιότητα και την εικόνα του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που η μοίρα πριν από μερικά χρόνια του επιφύλαξε μια πολύ άσχημη στιγμή αφού έχασε την σύζυγο του σε τροχαίο δυστύχημα μένοντας μόνος με τα πέντε παιδιά του να παλεύει σε όλα τα μέτωπα, αλλά και τότε όσοι βρέθηκαν κοντά του εξέφρασαν την πίστη και την εμπιστοσύνη στον δυνατό χαρακτήρα του Μόντι λέγοντας με σιγουριά ότι θα καταφέρει να σταθεί και πάλι όρθιος, όπως και έγινε.
Αυτή η εικόνα λοιπόν των “ήλιων” του αξίζει και πρέπει να την χαρεί με την καρδιά του διότι ποτέ δεν τα παράτησε, ήξερε πάντα να συγχωρεί και συνεχώς βάδιζε σε ένα πολύ ανθρώπινο μονοπάτι που έχει διαμορφώσει και τον εξαιρετικό χαρακτήρα του. Η επιστροφή λοιπόν είναι και εμφατική αλλά και ελκυστική μα πάνω από όλα δίκαια διότι έρχεται να ανταμείψει τις προσπάθειες ενός ανθρώπου που ποτέ δεν τα παράτησε, συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπά παρά τα χτυπήματα της μοίρας και ταυτόχρονα διατήρησε στο ακέραιο τον χαρακτήρα του δημιουργώντας…λαμπερούς ήλιους.
