Η Μπαρτσελόνα κατά γενική ομολογία έχει το πιο πλήρες ρόστερ. Είναι γεμάτη σε όλες τις θέσεις. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους προσπάθησε και τελικά κατάφερε να επιβάλει ένα μπάσκετ με αρχές, με στοχευμένες επιθέσεις και με μια άμυνα που να λειτουργεί μόνιμα πάνω από την βάση. Ακόμα και το ότι θυσίασε μερικά παιχνίδια στο βωμό της φιλοσοφίας του η Μπαρτσελόνα είναι τόσο καλή ομάδα που τερμάτισε στην κορυφή.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ΤΣΚΚΑ. Δοκιμάστηκε, αφού ο ηγέτης της Μάικ Τζέιμς δεν έμεινε πιστός το πρόγραμμα και για τον άλφα ή βήτα λόγο δημιούργησε κλυδωνισμούς, όμως το υπόλοιπο σύνολο και φυσικά το τακτικό πλάνο του Δημήτρη Ιτούδη κράτησαν την ομάδα σε πολύ υψηλά βαθμολογική θέση.
Η Έφες με την κεκτημένη ταχύτητα της περασμένης σεζόν και με την υπερπροσπάθεια να κρατήσει τον ίδιο κορμό το περασμένο καλοκαίρι απόλαυσε τους καρπούς. Μπορείς στην κανονική διάρκεια να είχε σκαμπανεβάσματα όμως το τελικό αποτέλεσμα δικαίωσε απόλυτα τον Έργκιν Αταμάν.
Η Αρμάνι Μιλάνο έδειξε από νωρίς πως θέλει να στηριχθεί στην σταθερότητα και τα κατάφερε. Απέκτησε έμπειρους παίκτες πρώτης γραμμής που έδειξαν ωριμότητα στην διαχείριση δύσκολων καταστάσεων κέρδισε παιχνίδια που κάλυψαν τα στραβοπατήματα της και τελικά βρέθηκε μέσα στην τετράδα.
Η Μπάγερν είναι η καθιερωμένη έκπληξη που προκύπτει σχεδόν σε κάθε σεζόν. Ωστόσο είναι από τις εκπλήξεις που στηρίχθηκε περισσότερο στη δουλειά του προπονητή της και όχι στην τύχη, ή σε συγκυρίες. Ομάδα με λιγότερους πρωτοκλασάτους αλλά με μερικά ρίσκα που δικαίωσαν εκείνους που τα πήραν.
Η Ρεάλ είναι μία παρηκμασμένη ομάδα με αρκετά δομικά προβλήματα με πολύ σημαντικές ελλείψεις αλλά με μια τεράστια ιστορία και με τέτοιο βάρος φανέλας που την κρίσιμη στιγμή αρκούσαν για να συνεχίσει την ευρωπαΐκή της πορεία. Ένα τόσο ποιοτικό club κατάφερε έστω και την ύστατη στιγμή να μαζέψει τα κομμάτια του και να βρει θέση στην οκτάδα.
Πολύ πετυχημένη σεζόν και για την Φενέρ που το περασμένο καλοκαίρι μπήκε σε μία διαδικασία σμίκρυνσης. Ο Κοκόσκοφ Μπορεί να δοκιμάστηκε και να βρέθηκε ακόμα και στην έξοδο όμως τελικά πέτυχε γιατί δεν παραιτήθηκε της προσπάθειας του και με συγκεκριμένες κινήσεις άλλαξε την πορεία του καραβιού που πήγαινε προς ολοταχώς στα βράχια. Παίκτης κλειδί στην όλη διαδικασία ο Μάρκο Γκούντουριτς που έβαλε το παιχνίδι των Τούρκων σε διαφορετική βάση.
Τέλος η Ζενίτ που αποφάσισε να επενδύσει στην εμπειρία του Πασκουάλ και εξωγηπεδικά στου Μάνου Παπαδοπούλου. Οι δύο αυτοί πυλώνες αποτέλεσαν εγγύηση για να προσεγγίσει ομάδα σημαντικούς παίκτες που την ανέβασαν επίπεδο. Εξαιρετική σεζόν με μικρές αστάθειες που δικαίωσε τις σωστές επιλογές.
Κοινό σημείο σχεδόν και των οκτώ ομάδων που προκρίθηκαν, ήταν η ποιότητα στη θέση «1», παίκτες με πολύ καλό σουτ από τον πάγκο ή βασικοί Και πεντάρια νέας τεχνολογίας. Ψηλούς δηλαδή με μπόι πάνω από 2.10 που είχαν τη δυνατότητα να τρέξουν και να ακολουθήσουν το ρυθμό του σύγχρονου μπάσκετ. Φυσικά κι είχαν επιπλέον επιλογές με διαφορετικού είδους παίκτες αλλά ο κοινός παρονομαστής ήταν η ποιότητα σε τρεις βασικές αρχές της ευρωπαϊκής μπσκετικής λογικής.
