Ο Σίντνεϊ Λουμέτ (25 Ιουνίου 1924 – 9 Απριλίου 2011), υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες όλων των εποχών, έχοντας αφήσει στο πέρασμα του ανεξίτηλα κινηματογραφικά διαμάντια, που θα κοσμούν για πάντα το πάνθεον της έβδομης τέχνης. Από το αριστουργηματικό «Οι Δώδεκα Ένορκοι» του 1957, μέχρι το θρυλικό «Δίκτυο» του 1976, επιχειρούμε ένα ταξίδι στο φιλμικό σύμπαν του δημιουργού.
«Δεν χρειάζεται να σας πω ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Όλοι το γνωρίζουν αυτό. Έχουμε οικονομική ύφεση. Όλοι είτε δεν έχουν δουλειά είτε φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους. Το δολάριο έχει πέσει στην αξία μιας δεκάρας. Τράπεζες φαλιρίζουν. Μαγαζάτορες έχουν όπλα πίσω απ’ τον πάγκο. Τυχοδιώκτες ξεχύνονται στους δρόμους. Κανείς δεν μοιάζει να ξέρει τι να κάνει και δεν υπάρχει ένα τέλος σ’ αυτό. Ξέρουμε ότι ο αέρας που αναπνέουμε και το φαΐ που τρώμε είναι χάλια. Καθόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις μας ενώ κάποιος εκφωνητής μας λέει… ότι σήμερα είχαμε 15 ανθρωποκτονίες και 63 βίαια εγκλήματα… λες και έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα! Ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ακόμα χειρότερα, είναι τρελά! Παντού τα πάντα έχουν τρελαθεί, και δεν βγαίνουμε πια έξω. Καθόμαστε στο σπίτι. Σιγά σιγά ο κόσμος στον οποίο ζούμε μικραίνει. Το μόνο που λέμε είναι, «Σας παρακαλώ. Αφήστε μας έστω ήσυχους στα σαλόνια μας. Αφήστε με να έχω την τοστιέρα μου, την τηλεόρασή μου, τις ζάντες αλουμινίου μου. Δεν πρόκειται να πω τίποτα. Απλά αφήστε μας ήσυχους.» Εγώ δεν σας αφήσω ήσυχους. Θέλω να θυμώσετε! Δεν θέλω να διαμαρτυρηθείτε ή να βανδαλίσετε. Μην γράψετε στον γερουσιαστή σας. Δεν ξέρω τι να σας πω να γράψετε. Δεν ξέρω τι να κάνετε με την οικονομική ύφεση, τον πληθωρισμό… τους Ρώσους, τα εγκλήματα στους δρόμους. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πρώτα πρέπει να θυμώσετε! Πρέπει να πείτε: «Είμαι άνθρωπος, γαμώτο! Η ζωή μου έχει αξία!» Γι’ αυτό θέλω να σηκωθείτε. Θέλω να σηκωθείτε όλοι απ’ τις καρέκλες σας. Θέλω να σηκωθείτε και να πάτε στο παράθυρο… ανοίξτε το, βγάλτε τα κεφάλια σας έξω και φωνάξτε… «Είμαι εξοργισμένος και δεν θα το ανεχτώ άλλο!»
