Στις 11 Αυγούστου 2014, σε ηλικία 63 ετών, ο ξεχωριστός Ρόμπιν Ουίλιαμς, έφυγε από τη ζωή. Αυτοκτόνησε μετά από μάχη με βαριάς μορφής κατάθλιψης.
Ο Ρόμπιν Ουίλιαμς γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου το 1951 στο Σικάγο. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή του σε ταινίες όπως «Καλημέρα Βιετνάμ», «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών», «Ο βασιλιάς της μοναξιάς», ενώ είχε αποδείξει το ταλέντο του εξίσου σε δραματικούς και κωμικούς ρόλους.
Μια ζωή στο σελιλόιντ
Σπούδασε δράμα στο Κολλέγιο Marin και γρήγορα κέρδισε υποτροφία στην επιφανή σχολή Juilliard της Νέας Υόρκης, όπου ήταν συμφοιτητής με τον γνωστό από τον ρόλο του ως Superman Κρίστοφερ Ριβ. Στη σχολή, επίσης, γνώρισε την χορεύτρια Βαλερί Βαλερντί, με την οποία παντρεύτηκαν το 1978 και απέκτησαν έναν γιο, τον Ζάκαρι.
Ο Γουίλιαμς έγινε για πρώτη φορά γνωστός για τον ρόλο του ως εξωγήινος στο τηλεοπτικό σόου της δεκαετίας του 1970 «Mork and Mindy». Το σόου είχε μεγάλη επιτυχία και χάρισε στον Γουίλιαμς την πρώτη του Χρυσή Σφαίρα το 1979, χάριν κυρίως στον χαιρετισμό «νανού νανού», που έγινε παγκόσμιο σλόγκαν.
Το 1980 το Χόλιγουντ του χτύπησε τελικά την πόρτα και ο Γουίλιαμς πήρε τον ρόλο του «Ποπάι». Οι κριτικές και το κοινό, μάλλον, δεν ενθουσιάστηκαν με την ταινία και ο ηθοποιός αναγκάστηκε να αναζητήσει ξανά καταφύγιο για δύο ακόμη χρόνια στο «Mork and Mindy», μέχρι που πρωταγωνίστησε στην ταινία «Ο αλλόκοτος κόσμος του Γκαρπ».
Το 1982 ήταν η χρονιά που η προσωπική του ζωή άρχισε να παίρνει τον κατήφορο, καθώς έδινε μάχη με τις εξαρτήσεις από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, κυρίως κοκαΐνη, κάτι που είχε αρνητικό αντίκτυπο στον γάμο του.
Το 1983, οι «Survivors» ήταν μία ακόμη αποτυχία η οποία συνεχίστηκε ως το 1987. Τότε ήρθε το «Καλημέρα Βιετνάμ». Ενσαρκώνοντας τον dj Αντριαν Κρονάουέρ, ο Γουίλιαμς κέρδισε την δεύτερη Χρυσή Σφαίρα του και την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ.
[jwplayer | file=http://www.youtube.com/watch?v=Erf2iFHG44M]
Το 1989 έκανε έναν δεύτερο γάμο με τη Μάρσα Γκάρσις και απέκτησαν δύο παιδιά τη Ζέλντα Ρέρι και τον Κόντι Άλαν. Το 1988 έκανε τρεις ταινίες: «Οι περιπέτειες του Βαρόνου Μινχάουζεν», το Rabbit Ears: Pecos Bill» και το «The portrait of a white marriage».
Ωστόσο την προσοχή των κριτικών κέρδισε με τη συγκλονιστική ερμηνεία του ως ο ριζοσπαστικός καθηγητής στον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών», όπου ακούστηκε και η αξέχαστη φράση «Oh Captain, my Captain». Ο ρόλος αυτός του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
