Τα τελευταία εκατό χρόνια, γυναίκες σε ρόλους – κλειδιά κατάφεραν να «σπάσουν» μυστικούς κώδικες σε κρίσιμες στιγμές, είτε επρόκειτο για τα κρυπτογραφημένα μηνύματα των Ναζί, είτε για τα μυστικά μηνύματα της συμμορίας του Αλ Καπόνε. Η Ιστορία ωστόσο, τις αγνόησε. Η σπουδαία συμβολή τους μόλις πρόσφατα άρχισε να αναγνωρίζεται.
1917. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέρχονται στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά τουλάχιστον στην αρχή, ο στρατός είναι μικρός και η συλλογή πληροφοριών περιορισμένη.
Ακόμη δεν υπάρχει NSA ή CIA. Στην πραγματικότητα, οι μυστικοί στρατιωτικοί κώδικες «λύνονται» σε μικρή (αλλά έντονη) κλίμακα, στα δωμάτια μίας εξοχικής έπαυλης που ανήκει σε έναν εκκεντρικό εκατομμυριούχο, κάπου στην ύπαιθρο του Ιλλινόις.
Στην καρδιά της εξαιρετικής εκείνης επιχείρησης, επικεφαλής της ομάδας είναι δύο άνθρωποι, η Elizabeth Smith και ο William Friedman, που αργότερα θα ενωθούν με τα δεσμά του γάμου. Ουδείς είχε λάβει επίσημη εκπαίδευση στην κρυπτανάλυση.
Η Ελίζαμπεθ είχε μελετήσει Σαίξπηρ και Τένισον στο κολέγιο και ο Γουίλιαμ είχε διδακτορικό στη Γενετική. Που σημαίνει ότι αμφότεροι ήταν έμπειροι στην αναγνώριση μοτίβων -εξαιρετικά σημαντικό τόσο στη λογοτεχνία όσο και στη γενετική ανάλυση. Οι δύο αυτοί άνθρωποι ανέλαβαν να «σπάσουν» τους κώδικες του εχθρού που έστελνε η Ουάσιγκτον στο μοναδικό σημείο της χώρας όπου γινόταν τότε αυτή η «δουλειά». Και τα κατάφεραν.
