Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και τις αρχές του ’50, οπότε άρχιζαν να χαράζονται τα όρια του πολεμικού μετώπου μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, η φράση «Ψυχρός Πόλεμος» χρησιμοποιούνταν από τους αναλυτές της στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική για να εκφράσει ένα ιδιαίτερο είδος σύγκρουσης. Ένα είδος «ευαγγελίου» αυτής της ιδιαίτερης φύσης της σύγκρουσης, όπως την εκλάμβαναν οι Αμερικανοί...

Στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και τις αρχές του ’50, οπότε άρχιζαν να χαράζονται τα όρια του πολεμικού μετώπου μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, η φράση «Ψυχρός Πόλεμος» χρησιμοποιούνταν από τους αναλυτές της στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική για να εκφράσει ένα ιδιαίτερο είδος σύγκρουσης.

Ένα είδος «ευαγγελίου» αυτής της ιδιαίτερης φύσης της σύγκρουσης, όπως την εκλάμβαναν οι Αμερικανοί, αποτελεί το διαβόητο έγγραφο με την κωδική ονομασία NSC-68, το οποίο τέθηκε υπόψη του Αμερικανού προέδρου, Τρούμαν, το 1950 και εμπεριέχει την ιδεολογικοπολιτική «σύνοψη» του μεταπολεμικού διπολικού κόσμου που «ανέτειλε» πάνω από την ανθρωπότητα εκείνη τη στιγμή.

Στο έγγραφο, η αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ προσεγγιζόταν με όρους «σύγκρουσης πολιτισμών», μάχης μεταξύ «σκλαβιάς» και «ελευθερίας». Σύμφωνα με αυτό, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήθελαν να νικήσουν τον κομμουνισμό, έπρεπε να το κάνουν «με τη στρατηγική του ψυχρού πολέμου», συνδυάζοντας πολιτικές, οικονομικές και ψυχολογικές τεχνικές. «Ο ψυχρός πόλεμος», έγραφε το NSC-68, «είναι στην πραγματικότητα ένας πραγματικός πόλεμος στον οποίο διακυβεύεται η επιβίωση του ελεύθερου κόσμου».

Αυτό ήταν ένα νέο είδος σύγκρουσης που απαιτούσε νέα είδη όπλων. Ψυχολογικών όπλων. Το ζήτημα του ψυχολογικού πολέμου απασχολούσε μια μικρή αλλά ισχυρή ομάδα αξιωματούχων στην εξωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Τρούμαν. Μέχρι τη στιγμή που ο Τρούμαν εγκατέλειψε το αξίωμά του τον Ιανουάριο του 1953, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν θέσει τα νομικά και θεσμικά θεμέλια για προπαγανδιστικές εκστρατείες καθώς και μυστικές ενέργειες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πειραματισμού που οδήγησε στην προεδρία του Αϊζενχάουερ, σχεδόν όσα μπορούσαν να ονειρευτούν οι στρατηγικοί αναλυτές των ΗΠΑ, εκτός από την ανατροπή ξένων κυβερνήσεων (που θα έρθει αργότερα), το έκαναν πράξη. Μεταξύ άλλων, το σχέδιο Μάρσαλ, που διέθεσε 13 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανασυγκρότηση της Δυτικής Ευρώπης, η φωνή της Αμερικής που μετέδιδε τζαζ και ειδήσεις σε 46 γλώσσες σε περισσότερες από εκατό χώρες και η CIA που έστειλε δεκάδες χιλιάδες μπαλόνια γεμάτα αντι-κομμουνιστικά φυλλάδια στην Κίνα.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr